Çevrimdışı

Mevla Habibim dedi,
Ne çok sevmişti seni,
Öylesine sevdiki,
Kainata sevdirdi.

O kütük bile senden,
Ayrılırken ağladı,
Çünkü senin sevginle,
Aşkına boyanmıştı.

Adın geçer her yerde,
Dillerde hece hece,
Meğer sevgin ne yüce,
Layık olana müjde.

Aşkın ne büyük devlet,
Layık olsa bu ümmet,
Derdi tasası kalmaz,
İzinden gitse ümmet.

Allah'tan dileğimiz,
Biz günahkar ümmete,
Yarın mahşer gününde,
Şefaat eyle bize...

__________________

Bu kez pek bir afili yalnızlık, ağlatan bir kadın kadar düşman. Ağzı bozuk üstelik bırakmıyor acıtmadan.