![]() |
![]() |
![]() | #1 | |
Çevrimdışı ![]() IF Ticaret Sayısı: (0) | Ayağına Diken Bile Batmasın! Kadın erkek, genç yaşlı demeden bütün Mekkeliler ve hatta küçük çocuklar Ten’im Vadisi’ne akın etmişlerdi. Günlerdir hapsedilen iki Medineli esir nihayet idam edilecek; Mekkeliler, müminlerin işkenceler altında can verişini zevkle izleyecekti. Esirlerden birisi Hubeyb b. Adiy diğeri Zeyd b. Desine idi. Onlar İslam’ı anlatmak amacıyla Efendimiz (sas) tarafından öğretmen olarak gönderilmiş fakat tuzağa düşmüşlerdi. Arkadaşları şehit olmuş, Hubeyb ve Zeyd ise esir edilmişlerdi. Darağacına getirilen Hubeyb, izin istedi ve iki rekat namaz kıldı. “Ölümden korktuğu için namazını uzattı.” denileceğinden endişe etmeseydi namazını daha uzun kılacaktı. Etrafına baktı, hiçbir dost yüz göremedi. İnsanlar kendisine nefretle bakıyorlardı. “Ya Rabbi, Rasûlü’ne selamımı ilet, başıma gelenleri O’na haber ver.” diye dua etti. Sonra darağacına kaldırıldı, sıkıca bağlandı. Bedir ve Uhud’da yakınlarını kaybeden Mekkeliler, ellerindeki kılıç ve mızraklarla Hubeyb’i yaralamaya başladı. Vücudu kesilip doğranan Hubeyb, Rabbinden sabır diledi “Müslüman olarak öldürüldükten sonra hiçbir şeye aldırış etmem.” dedi ve son nefesini verdi.[1] Sıra Zeyd’e gelmişti. Ona İslam’dan dönmesi ve eskisi gibi putlara tapması teklif edildi. Zeyd bunu kabul etmeyince darağacına çıkarıldı ve işkenceye başlandı. Bir ara Mekke lideri Ebû Süfyan, Zeyd’e yaklaştı ve sordu: “Senin ailenin yanına sağ salim dönmen karşılığında şu an yerinde Muhammed’in olmasını ve onu öldürmemizi ister miydin?” Zeyd yaşadığı ağır eziyetlere rağmen şu kesin cevabı verdi: “Değil benim yerimde Muhammed aleyhisselam’ın olmasına, Medine’de ayağına bir diken batmasına bile razı olamam.” Kureyş’in lideri, bu cevap üzerine hiç kimsenin, arkadaşları tarafından Efendimiz kadar sevilmediğini itiraf etti. Zalimler Zeyd’i İslam’dan döndürmek amacıyla ok yağmuruna tuttu. Fakat bu Zeyd’in imanını artırmaktan başka bir işe yaramadı. Nihayet şehit edildi ve Rabbine kavuştu.[2] Cebrail aleyhisselam Hubeyb ve Zeyd’in selamlarını, Allah yolunda çektikleri acıları ve şehâdetlerini Sevgili Peygamberimiz (sas)’e haber verdi. “Rasûlün ayağına diken bile batmasın!” diyen ve sevdasını kanıyla, canıyla ispat eden yiğitler Rasûl’e cennette komşu oldular. Onların sevgi ve fedakârlığı ise bizlere miras kaldı. Bu mirasın edebiyatını yapmayı değil hakkını verebilmeyi Rabbim hepimize nasip eylesin. Âmin. [1] Vakıdi,Meğazi,I,360. [2] İbn Sa’d,Tabakât,II,56. siyerinebi | |
| ![]() |
![]() |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |
![]() | ||||
Konu | Konuyu Başlatan | Forum | Cevaplar | Son Mesaj |
İzmir'de Tüyleri Diken Diken Edecek Olay | cLaS | Haber Arşivi | 0 | 17 Kasım 2012 10:57 |
Tüyleri diken diken eden keşif! | Kalemzede | Esrarengiz Olaylar | 0 | 09 Haziran 2012 01:27 |
Tüyleriniz Diken Diken olucak! AŞK budur! | Sokak | Şiir, Hikaye ve Güzel Sözler | 5 | 09 Temmuz 2007 22:40 |