Çevrimdışı

Peygamber Efendimiz s.a.v.’in zamanında, Yahudi âlimlerinin bir başkanı vardı. Bu bilgin Şam’da oturuyordu. Bir gün kendi kendine; “Muhammed’in Dini gün geçtikçe yayılmaktadır. Onun sıfatları Tevrat’ta var. Bu yüzden ben tenha bir yerde oturup Tevrat’ı dikkatlice okuyayım, O’nun vasıflarının bulunduğu yaprakları yırtıp ateşte yakayım. Sonra benden O’nun sıfatlarını soran olursa; “O’nun sıfatları Tevrat’ta yoktur.” diyeyim. Böylece Yahudi taifesi ona inanmamış olur.” diye düşündükten sonra, bir Cumartesi günü gizli bir odaya girdi. Tevrat’ı dikkatlice okumaya başladı. Resûlullah Efendimiz’in mübârek sıfatlarının dört yaprakta yazılı olduğunu gördü. O dört yaprağı koparıp ateşte yaktı. Ertesi cumartesi gözümden kaçmış yer olabilir düşüncesi ile yine gizli bir odaya girdi ve Tevrat’ı dikkatlice okumaya başladı. Bu sefer Resûl-i Ekrem’in s.a.v. vasıflarını sekiz sahifede buldu ve onları yırtıp yaktı. Fakat bu durum kendisini şaşırttı. Ertesi cumartesi yine bir odaya girip Tevrat’ı baştan sona kadar okumaya başladı. Bu sefer Server-i Alem Efendimiz’in sıfatlarını on altı sahifede buldu.

Bu durum üzerine kendi kendine şöyle düşündü:
“Bu ilginç bir sırdır, ilk hafta dört yaprakta O’nun sıfatlarını buldum. O yaprakları yaktım, ikinci hafta sekiz yaprakta O’nun sıfatlarını buldum. O yaprakları da yaktım. Bu hafta ise on altı sahifede buldum. Onları da yakarsam, haftaya otuz iki sahifede O’nun sıfatlarını bulurum. Bu durum, ancak Allah-ü Teâlâ tarafından olan bir iştir. En iyisi Medîne-i Münevvere’ye gidip, peygamberlik davâsında bulunan Muhammed’i göreyim. Eğer bu Tevrat’ta yazılan sıfatlar onda varsa, O’nu tasdik edip imân edeyim. Şayet o sıfatlar O’nda yoksa “O büyük Peygamber Tevrat’ta yazılıdır. Fakat sen o değilsin.” diyeyim. Böylece bu müşkilimi çözmüş olayım.”
Sonra hemen hazırlanmaya başladı. Şam’daki Yahudiler ona engel olmak istedilerse de, onları dinlemeyerek; “Muhakkak gidip bu müşkilimi çözeceğim” dedi ve yola çıktı.

Peygamber Efendimiz’in s.a.v. âhırete intikâl ettiğinin üçüncü gününde, Yahudi bilgin Medine’ye girdi. Yolda Ashâb-ı Kirâm’dan birisine rastlayıp Peygamber Efendimiz’in nerede olduğunu sordu. O Sahâbî de onu mescide götürdü. Ebû Bekir r.a. ve Ashâb-ı Kirâm’dan birçok zât mescidde oturuyorlardı. Yahudi bilgin içeri girip; “Selâm sana Yâ Muhammed!” deyince, orada bulunan bütün Ashâb-ı Kirâm O’nun mübârek ism-i şerîflerini duydukları için ağlamaya başladılar. Bunun üzerine Yahudi: “Muhammed’e ne oldu? Aranızda değil mi?” diye sorunca, Hazreti Ebû Bekir, “Peygamber Efendimiz âhırete intikâl edeli üç gün oldu.” dedi. Bu sözleri duyan Yahudi; “Keşke anamdan doğmasaydım. Keşke Tevrat’ta O’nun vasıflarını görmeseydim, ne olurdu O’nun mübârek cemâlini bir kere görmüş olsaydım!” diyerek ağlamaya başladı.
Onun bu feryadını duyan Hazret-i Ali ona; Sen o Yahudi değil misin ki, Resûl-i Ekrem’e s.a.v. olan düşmanlığından ötürü, O’nun vasfı Tevrat’ta bulunmasın diye tenha bir yere girip Tevrat’ı okudun. Sonra dört yerde O’nun sıfatlarını gördün ve o yaprakları yırtıp yaktın. Ertesi hafta sekiz yerde bulup onları da yaktın. Ertesi hafta on altı yerde buldun. “Bu hikmet-i ilâhîdir!” diyerek buraya gelen sen değil misin? O hâlin ne idi? Şimdi bu muhabbet ve feryadın nedir?” diye söyledi.
Yahudi onun bu sözleri üzerine; “Eğer Peygamberlik iddiasında bulunan Muhammed peygamber olsaydı, kelâmında ayrılık olmazdı. O; “Ben peygamberlerin sonuncusuyum. Benden sonra hiç kimseye peygamberlik verilmez.” diye buyurmadı mı?” deyince, Hazret-i Ali; “Evet buyurdu” dedi.
Bunun üzerine Yahudi; “Evet O haber verdi. Fakat şimdi âhırete intikâl etmiş bulunuyor. Sen benim Şam’da kendi evimde hanımımın, evlâdımın ve hiç kimsenin haberi olmadan gizlice yaptığım bir işi nereden bilirsin? Sana vahiy mi geldi? Yoksa sen Peygamber misin?” diye sorunca, Hazret-i Ali şöyle dedi: “Ben peygamber değilim. Ama O’nun dâmâdı ve amcasının oğluyum. O, âhirete teşrif etmeden önce bana şöyle buyurdu:
“Yâ Ali! Ben âhirete teşrif ettikten üç gün sonra, Şam’dan bir Yahudi gelip sevgisini izhâr edecektir. O Yahudi’ye gizlice işlediği kabahatten haber ver. Bana Cebrâil bildirdi. Bu mucize ona yeter. İmân etsin.” Ben de sana o büyük Peygamberin sözlerini söylüyorum.”
Yahudi; “Bu, O’nun peygamberliğine bir delîldir. Bir delîl daha bulun, îmân edeyim. Şüphem kalmasın.” dedi. Hazret-i Ali ona ne istediğini sordu. Yahudi, Resûl-i Ekrem’in s.a.v. mübârek vücutlarına giydiği gömleği istedi. Peygamber Efendimiz’in giymiş olduğu bir gömleği getirdiler.
Yahudi gömleğe bakıp kokladıktan sonra şöyle dedi: “Gerçekten, bu gömleği giyen Tevrat’ta vasfı anlatılan âhır zaman Peygamberidir. Zîrâ, bu kokunun O’ndan başkasında bulunması mümkün değil. Şimdi bana O’nun kabr-i şerîfini gösterin; Orada îmân edeceğim.”

Yahudi’yi oraya götürdüler. Orada îmân etti ve Allah-ü Teâlâ’ya şöyle niyazda bulundu: “Yâ Rabbi! O, Resûle aşkım ve muhabbetim çoğaldı. Rûhumu alıp, beni O’nunla görüştür.” O anda Kelime-i şehâdet getirip, rûhunu teslim etti. Namazı kılındıktan sonra Bâki mezarlığına defnolundu.


KARADAVUT, DELAİL-İ HAYRAT ŞERHİ



ALINTI