Sevmek sevilene yapılan en güzel duadır.


Dua Allah’ın güzel isimlerine aşık olmak demektir.

Dua kulluk toprağında iman suyuyla,
Sevgi ışığıyla büyüyen hitap çiçeğidir...
Dua, insanın sevgilisi olan Allah’a sormadan bir şeyi yapmamasının adıdır...
Sevenin sevgilisinin dileğiyle şekillenmek istemesi gibi
dua da kulun Allah’ın dilediği gibi olmayı Allah’tan istemesidir.

Dua kulun Rabbini hoşnut etmek,sevindirmek için onun isteklerini
bilme-yapma ve olma gayretidir.Kısacası dua bir aşk ilişkisidir.
Bu yüzden şunu kesinlikle bilmeliyiz ki
ancak sevgiyle yapılan dualar kabul edilir.
Aşkla yapılan dualarda istekler bir bahanedir.
Sevgiliyle konuşmak onunla dertleşmek,
hasret gidermek için bir bahaneden ibarettir.


Şu olay,Bakın bunu ne güzel anlatıyor:

Bir ibadet yerinde toplu olarak ibadetler yapılmış ve topluluk dışarıya çıkmıştı.
Yalnız köşede bir yerde bir kişi halâ oturuyordu.
Bu insan ne bir filozof nede bir bilgeydi.
Dıştan hiçbir farklı özelliği olmayan biri.
Bunu gören birisi merak edip sorar.
İbadet ve dua bitti.
Burada halâ sen ne yapıyorsun?

Adam sessizce cevap verir.

“Ben O’na bakıyorum O bana bakıyor.”

Evet; Allah’a en çok dua eden insanlar,Allah’a en çok aşık olanlardır.
Böyle bir aşk duasında gördüğümüz hakikatler hayret,özlem,hasret,
uzak düşmenin acısı,parça parça olmuş bir yürek ve sessizliktir.

Basit maddi kalıplar içinde kalan felsefi düşünüş
ve anlayışlar karşısında gizlenen Allah;
sevgi,aşk,hasret,özlem karşısında kendini en mükemmel
ve aydınlık şekilde hissettirir...

Aşk duasında diğer dualarda rastlanabilen güvensizlik,ümitsizlik ve yılgınlık yoktur.
Aksine sonsuz bir inanmışlık,güven ve ümit vardır.
Şevk vardır, ateş vardır, coşkun sular vardır.
Rabbin tecellisi görününce ise huzur vardır,Sûkunet vardır.
Sessizlik vardır, ama karanlık yoktur. Parıltı vardır...
aslında duadaki aşkın ilk sahibi Allah’tır.

Allah’ın bize olan aşkı ve özlemidir ki bizi duaya çağırır..