Selamlaşma:

Hz. Peygamber (asv) Allah'a yemin ederek başladığı bir sözünde, "İman etmedikçe cennete giremezsiniz, birbirinizi sevmedikçe de iman etmiş olmazsınız." buyurduktan sonra yanındakilere, aralarında sevgi bağını ancak selâmlaşarak kurabileceklerini bildirmiştir. (Müslim, "Îmân", 93-94). Selâmın bu önemi sebebiyledir ki, Kur'ân-ı Kerîm'de evlere girerken mutlaka selâm verilmesi (en-Nûr 24/27), selâma daha güzeliyle veya aynıyla karşılık verilmesi (en-Nisâ 4/86) emredilmiştir.

Tokalaşma:

Kaynaklarda genellikle musâfaha kelimesiyle ifade edilen tokalaşma, Hz. Peygamber (asv)'in sünnetinde de yer alan İslâmî bir muaşeret kuralıdır. Bu kelimenin kökü olan "safh" kelimesinin âyetlerde "hoşgörülü ve affedici olma"anlamlarında geçtiğini dikkate alarak (meselâ bk. Bakara, 2/109; Hicr, 15/85; Zuhruf, 43/79), tokalaşmanın da bir kimsenin, elini sıktığı insana karşı hoşgörüsünü, affediciliğini ve sevgisini simgeleyen bir davranış olarak değerlendirmek gerekmektedir. Nitekim dargın olan kimselerin el sıkışarak barışmaları, birbirlerini affedip yeniden dost olduklarını ifade eder. Tokalaşmanın bu yüksek ahlâkî anlamı sebebiyle olmalıdır ki Hz. Peygamber (asv),"Birbiriyle karşılaşan iki Müslüman tokalaştığında, daha oradan ayrılmadan hataları affedilir." (Ebû Dâvûd, "Edeb", 142) buyurmuştur.