"Kendinden (bütün nefsî arzularından) kurtulup da bir zindenin (mürşid-i kâmilin) gönlüne ülfet peydâ eden kimselere ne mutlu!" Hz. Mevlânâ

Tasavvuf ve tarikat "ruhanî bir talimdir".

Aynı manaya gelen bu iki kelime, insanın manevî dünyasını yoğurur.

Beden, yani madde belli, herkes tarafından biliniyor. Maneviyat ise o kadar belli değil. Ruh, bizim maneviyatımızdır. Fakat onun hakkında yeterli bilgimiz yoktur.

Tarikatın özü, zikirden zevk almaktır.

Tarikata giren insana denebilir ki, "Salavat çek, tövbe istiğfar ve zikirle meşgul ol." Aynı şeyi, yani aynı zikri iki kişi yapar; birine yaptığı zikirden bıkkınlık gelir, diğeri şevk ve heyecan içinde zikre devam eder.

Zikri herkes çekebilir amma, zevk alma meselesi başkadır.

Adamın işi yorucudur. Eve geldiğinde yorgundur. Açtır. Uykusuzdur. Yatsı namazından sonra abdestini alır, kıbleye döner, namazda oturur gibi oturur. '' demeye başlar. Yorgunluğunu, açlığını, uykusuzluğunu unutur. Zikirle meşgul olur. Bu hali yakalamaya çalışmak, tarikattır. Tarikat, yol demektir. Manevî yol... Kalp ayağıyla tekâmül etmek, kalbin ayağıyla yürümek...

Tarikatın ruhu zevktir. O zevk, insanı yakalar, zikir dünyasının içine çeker. Adam çalışırken, gezerken, uyurken o zikir âleminin içindedir. Bir nevî rüya âlemindedir.

Tarikat hakkında yazılmış çok kitaplar vardır. Bu kitaplar konunun teknik yönünü anlatır. Bu kitapları okuyarak, tarikat hakkında bilgi ediniriz.

Fakat bal kavanozunu yalayarak, içindeki balın tadını anlamaya çalışmak nasıl mümkün değilse, böyle kitapları okuyarak da tarikatın tadını almak mümkün değildir.

Tarikat öğretilmez, öğrenilir.

Tarikat bilgi değildir, ruh halidir. Onu, yaşayan bilir...

Bir zamanlar, tarikatlar, zikirler yasak edildi. Sonuç değişmedi. Rusya'da komünizm ilan edilince dinî faaliyetlere şiddetle yasak getirildi. Tarikattan, tasavvuftan nasibi olanlar, birbirlerine dilini oynatmadan "Allah" demesini öğütledi.

"Allah" kelimesi kadar tekrarlanan başka bir kelime yok. dedikçe insanın daha çok '' diyesi geliyor... Bu isimde öyle bir sır var ki, anlatılamaz...

Bu ismin kerametleri, mucizeleri anlatılamaz...

Bir noktayı belirtmekte zaruret var; haramlar zikre mani olur... Herhangi bir haramı işleyen ve işlemeye devam eden, zikirden zevk alamaz. Nasıl ki göz, insanın dünyaya açılan penceresidir, nasıl ki ağzımız gıdaların kapısıdır; gözünü kapayan dünyayı göremez, ağzını kapayan gıda alamaz... Haramlar da maneviyat kapılarını kapar, o şahıs zikirden zevk alamaz.

Zikir, manevi nimettir. Manevi gıdadır. Helal kapılardan girer, harama yaklaşmaz.

Zikirden zevk almanın diğer bir yolu da, tıka basa yemek yememek, mümkün olduğunca açken zikir yapmaktır. Beden kuvvet kazandıkça ruh zayıflar, ruh kuvvet kazandıkça beden incelir...

Bu yazıları yazarken, tarikattan uzak kalmanın acısını çekiyorum. Hiç kimseye yardımcı olamayacağımı bilmenin azabı içinde daha fazlasını yazmaktan, başka sözler söylemekten vazgeçiyorum...


12 Ağustos 2006, Cumartesi

Yazının kaynağı: Tarikat ve tasavvuf


Yıllarca risale talebeliği yapmış bir abiden bu yazı.. Kardeşler bu yazıyı güzelce okusunlar ve anlasınlar. Tevhid, akaid ilmini risalelerden aldıkları gibi zikri de bir mürşidi kamilden alsınlar inşa..