Seadet-i Ebediye (Tam İlmihal)

Sapık fırkaların hafifliğini,
İlmihale kavuşunca anladım.
Dinimiz İslam’ın afifliğini,
İlmihale kavuşunca anladım.

Rehbersiz başıboş geziyormuşum,
Bataklık içinde yüzüyormuşum,
Olmayacak şeye kızıyormuşum,
İlmihale kavuşunca anladım.

Sünni âlimlerin büyüklüğünü,
Bid’at sahibinin küçüklüğünü,
Yapıştığı ipin çürüklüğünü,
İlmihale kavuşunca anladım.

Olmaz hayallere dalıyormuşum,
Acınacak hale gülüyormuşum,
Çok yanlışı, doğru biliyormuşum,
İlmihale kavuşunca anladım.

Ecdadın yolunun yüceliğini,
Dalalet ehlinin cüceliğini,
Doğru itikadın önceliğini,
İlmihale kavuşunca anladım.

Mezhepsizler, sapıkları tutarmış,
Dört tarafta serbest cirit atarmış,
Kıt aklını ilim diye satarmış,
İlmihale kavuşunca anladım.

Şeytan bakıp güler onun hâline,
Bırakmış kendini bid’at yeline,
Kapılmış gidiyor küfrün seline,
İlmihale kavuşunca anladım.

Dr. Fatih Kacıroğlu

Anlamaz

İmam-ı a’zamı bilmeyen nesil,
Mezhebden fıkıhtan ne anlasın ki...
İmam-ı Malik’i duymayan cahil,
İlimden irfandan ne anlasın ki...

İmam-ı Şafii büyük bir âlim,
İmam-ı Ahmed’in her sözü ilim,
Övemem onları; çünkü cahilim,
Cahiller edebden ne anlasın ki...

İmam-ı Gazali, Huccet-ül-islâm,
Şâh-ı Nakşibend’e binlerce selâm,
Onlardan duymayan güzel bir kelâm,
Tasavvuf ilminden ne anlasın ki...

İmam-ı Rabbani kalbler fatihi,
Mektubat’ta dolu feyz-i ilâhi,
Muhammed Masum’u bilmeyen dahi,
Mürşid-i kâmilden ne anlasın ki...

İctihad Kapısı

Ah ne günlere kaldık, çıkmış da birkaç sapık,
Yardakçıları ile konuşur abuk sabuk.

Allah’tan korkmadan, ictihada kalkışır!
Ortalığı boş bulup, meydanlarda dolaşır.

Bu kilitli kapıdır, açılmaz her çalana,
İctihad kapısını kırıp dalan dalana.

Nasıl ki her kapının, ayrı anahtarı var,
Elbette onun da var, edilmez asla inkâr!

Müctehid taslakları, ipsiz birer kopuktur,
Din ile oynayanın, elbet kanı bozuktur.

Bir ağızdan saldırır, ictihada sersemler,
Hâlbuki o ictihad, nice ilimler ister.

Hangi cahil sokarsa, burnunu böyle işe,
Yüzüstü düşüp girer, pis burnu leşten leşe.

Böyle giderse mümkün değil selâmetimiz!
Belki de olacak, bu yüzden felaketimiz.

Dini kayıran biri, çıksa da orta yere,
Kapı kapalı dese, hiç değilse, bir kere.

Müctehid taslağının, reformist züppelerin,
Elinde rezil olduk, artık hükmü siz verin!

NOT: Bu şiir Dr. Abdullah Cevdet gibi dinde reformcuların ictihada kalkıştığı zaman yazılmıştır. Şairin kendisi de reformist ise de, bu kadar cahilce yapılan ictihada tahammül edememiş, o bile karşı çıkmıştır. Şiir düzeltilerek uygun hale getirilmiştir.

Mezhebim

Huda Rabbim, nebim hakka Muhammeddir Resulullah,
Hem islam dinidir dinim, kitabımdır kelamullah.

Akaidde, ehl-i sünnet oldu mezhebim, hamdolsun,
Amelde, Ebu Hanife mezhebi, mezhebim vallah.

Dahi zürriyetiyim Âdem aleyhisselamın hem,
Halil’in milletiyim, dahî kıblem Kâbe, Beytullah.

Hep Eshab-ı güzin, Tabiin ve müctehidlerin,
Ne kim var Ehl-i sünnet vel-cemaat, cümle ehlullah.

Kelimeler:

Millet: Din
Güzin: Seçilmiş, beğenilmiş
Ehlullah: Evliya

Ehl-i sünnet kasidesi

Ehl-i sünnet itikadı, nazm üzre ey civan,
Oldu aşağıda sana, açık dil ile beyan:

Doğru olan itikadı, ister isen kardeşim,
Gece gündüz, ilmihali oku hem de, pek candan!

Ruhuna rahmet eylesin, Hak Ebu Hanife’nin,
Kur’an yolunu gösterdi, bize o yüce Numan.

Dünyaya gönül bağlama, akar ömür su gibi!
İslamiyet’e uyan kimse, her dem olur şadüman.

Önce ilmihali öğren, çocuğuna da öğret!
Din bilgisi öğrenmezsen, olursun sonra pişman!

Düşmanlarımız sinsice, nasıl saldırıyor bak!
Sen de dini yaymak için, çalış kaybetme zaman!

Dinsizler hep yalanla, gençleri aldatıyor,
İslamı yok edecekler, artık gafletten uyan!

Müslümanlar da şaşırmış, tuzağa düşmüş çoğu,
Ehl-i kıble sözde hepsi, ayrılmışlar hak yoldan.

Kim ilmihalden anlamaz, kendini koruyamaz,
Kâfir veya sapık olur, Ehl-i sünnet olmayan!

Doğru olan bilgileri, yayanlara yardım et!
Cihad sevabını kazan, olsun bunda mal revan!

Resulullah hiç durdu mu, Eshabı uyudu mu?
Dini yaymak için hepsi, olmuştu bir kahraman!

Çalış boş durma sen dahi, din düşmanı pek kavi!
İçten dıştan ezecekler, gidecek, dinle iman.

Eshaba uzatma hiç dil, hepsinin kadrini bil!
Birbirini severlerdi, buna şahittir Kur’an!

En üstün Ebu Bekir, Ömer, Osman, Ali hem,
Muaviye’yi de çok sev, Odur Kur’anı yazan!

Rabbimiz cisim değildir, zamanı, mekânı yok,
Maddeye hulul eylemez, böyle olmalı iman!

Mahlûka muhtaç değildir, ortağı, benzeri yok,
Her şeyi Odur yaratan, hem de varlıkta tutan.

İyi, kötü, iman, küfr, madde, kuvvet, enerji,
Hepsini O var ediyor, yaratamaz hiç insan!

Herkese akıl, irade verdi, doğruyu gösterdi,
Kim iyilik diler ise, yaratır hemen Rahman!

Önce, itikadı düzelt, emri, yasağı gözet!
Saadete kavuşamaz, İslamiyet’ten ayrılan!

Ta önceden âdet oldu, kim ekerse o biçer,
Pek aldandı, ziyan etti, ekmeden buğday uman!

Yetmiş üç fırkadan ancak Ehl-i sünnet kurtulan,
Resulullah’ın yolunu onlardır bize sunan!

Kelimeler:

Nazm: Şiir
Civan: Genç
Numan: İmam-ı a’zam'ın adı
Şadüman: Sevinçli, neşeli, memnun
Ehl-i kıble: Müslüman
Revan: Feda
Kavi: Kuvvetli
Hulul etmek: Birleşmek

Mektubat

Gel kardeşim, dinle benden hoş sözü,
Söylüyorum sana, esrarı özü:

Ahmed-i Serhendi, bunu şerh eyledi,
Gör de Mektubat’ı bak neyledi.

O kitapta neler söyler, hem neler,
Onda oynatmış ne zevkli cilveler.

İlm-i nafi, cümle Mektubat’tadır.
Her ne varsa mahzende, hepsi ondadır.

O kitaptır, saadet hazinesi,
Onda tevhid, madde, mana bilgisi.

Mektubat-ı Ahmedi sayesinde,
Onun ulûm-i bi-nihayesinde.

Geldi Seadet-i Ebediyye vücude,
Teşekkür eylerim Rabb-i vedûde.

İlahi! Bu kitabı eyle mebrur!
Berat olsun bana mahşerde, hem nur!

Salât olsun, selam olsun Resule ki,
Vücude geldi, Seadet-i Ebediyye.

Kelimeler:

Ahmed-i Serhendi: İmam-ı Rabbani hazretleri
Şerh etmek: Açıklamak
Cilve: Hikmet
İlm-i nafi’: Faydalı ilim
Mahzen: Hazine
Ulûm-i bi-nihaye: Sonsuz ilimler
Vücuda gelmek: Var olmak
Vedûd: İyiliği seven, iyilik edene ihsan eden, sevgiye layık olan Allahü teâlâ
Mebrur: Beğenilmiş, hayırlı, faydalı hizmetler
Berat: Kurtuluş

Diplomalı cahil

Gel kardeşim, inkâr etme, et insaf!
Kıymetli ömrünü, eyleme israf!

Nefsin arzusundan kalbini koru!
Dışın gibi için de olmalı saf!

Bakırla karışık olan altını,
Görürse, beğenir mi onu sarraf?

Ben şu mezunuyum diye övünme!
Söyleme iyice düşünmeden lâf!

Marifet ehlini bul, onu dinle!
Böylece Hak’tan ere sana eltâf!

Hakikat denizine girip de çıkar,
Öyle bir cevheri ki, ola şeffaf!

Kanma diplomalı din cahiline,
Doğru yolu sana gösterdi eslâf!

Kelimeler:

Eltâf: Lütuflar, iyilikler
Eslâf: Selefler, geçmişler, ecdad

Cehalet

Hak teâlâ, ilmi çok yerde övdü Kur’anda,
Resulün, ilmi emreden sözleri meydanda.

Dinimizin en büyük düşmanıdır cehalet,
Cehalet mikrobunun hastalığı, felâket!

Cehalet olan yerden, din gider dedi Nebi,
Dini seven, o halde ilmi, fenni sevmeli!

Kılıcın gölgesinde denmedi mi cennet?
Bu söz, atom güçleri için pek veciz elbet!

İslâm’ın zilletine sebep olur cehalet,
Cahillikle perişan olur bütün bir millet.

Cehalet yıkar bizi, ne din kalır, ne namus,
İslamın sinesine çöker, kapkara kâbus.

Ey, biricik düşman, seni öldürmeli evvel,
Sensin, bize kâfirleri, üstün çıkaran el!

Ey, millet, uyan cehline kurban gidiyorsun!
İslâm gericiliktir diye damga yiyorsun!

Bari Allah’tan utan, oyuncak etme dini,
Gireceksen kendin gir, topraklara leş gibi

Bu sözlerin hiçbiri, tesir etmez cahile,
Allah’tan utanmak da, olur elbet, ilimle.

Kelimeler:

Cehl: Cahillik
Zillet: Alçalma

İslâm şiarı

Uyan sevdiğim gençlik,
Bütün ümitler sende,
Uyan ey Anadolu,
Ey azizler diyarı!

Asr-ı saadetteki,
Adaletin bir kısmı,
Yeniden kurulursa,
Gelir İslâm baharı.

Ceddinin torunusun,
O kan damarındadır.
İstense neler olur,
Ruhları yanındadır.

Resulullah yanında,
Kalbinde ve kanında,
O kucak açar sana,
Ara hakiki yâri!

Dine eyle riayet!
Güzel huyu ihya et!
İslam'ın ışığında,
Yok olup gider zulmet.

Doğsa İslâm güneşi,
Bulunmaz onun eşi,
Gelir gerçek saadet,
Budur İslâm şiarı.

Kelimeler:

Aziz: Evliya, kıymetli zat
Asr-ı saadet: Saadet asrı
Zulmet: Karanlık
Şiar: Alamet

Kendine gelmeli

İlim olmazsa eğer, şu din çıkar aradan,
Öyleyse, cehalet denilen, yüz karasından,

Kurtulmaya çalışsın, baştanbaşa bu millet,
Kâfi değil mi yoksa bunca ders-i felâket?

Bu felâket dersi, neye mal oldu, düşünsen,
Beynin eriyerek, akar idi gözünden,

Bilir misin acaba, bu olay ne demektir:
Kendine gelmezse, millet bir gün gidecektir.

Yeni bir sarsıntıya artık pek dayanılmaz,
Çünkü bu sefer, uyku ölümdür uyanılmaz.

Ahlâkı düzelterek, fenne çalışmak lâzım,
Dine bağlı, atomla silâhlı olmak lâzım!

Din ilmi savaş gücü, ileri olmak gerek,
İkisidir, millete ancak huzur verecek.