Efendimiz doğduğu gün

Putlar devrildi yüzüstü,
Efendimiz doğduğu gün.
Yıkıldı tağutun büstü,
Efendimiz doğduğu gün.

Hemen secdeye eğildi,
Ben Peygamberim dedi,
Sünnet edilmiş görüldü,
Efendimiz doğduğu gün.

Kâinat nur ile doldu,
Şeytanlar sararıp soldu,
Çok garip olaylar oldu,
Efendimiz doğduğu gün.

Kurumuştu Save gölü,
Bin yıl yanan ateş söndü,
Kâfirler şaşkına döndü,
Efendimiz doğduğu gün.

Büyücüler âciz kaldı,
Sihrini yapamaz oldu,
Kisra’nın köşkü yıkıldı,
Efendimiz doğduğu gün.

Ya Resulallah

Kimsenin gücü yetmez, Rabbin seni övüyor,
(Sen habibimsin) diyor, herkesten çok seviyor,
Bizzat kendisi sana salevat getiriyor,
Yüce Kur’an bildirdi bunu ya Resulallah.

Nisan yağmuru oldun, rahmet saçtın âleme,
Sabrı cemil gösterdin, her ezaya, eleme,
Güzel ahlakın gelmez, yazıya ve kaleme,
Vasfını anlatamaz kimse ya Resulallah.

Yetim gözüyle baktı, nasipsiz olan sana,
Ebu Cehil bu yüzden, giremedi imana,
Resulullah bilenler, kavuştu çok ihsana,
Nice köleler sultan oldu ya Resulallah.

Sana iman edenler, sonsuz değer buluyor,
Kalbe huzur geliyor, korkuları gidiyor,
Feyizlerle doluyor, nurlu ışık saçıyor,
Bâtıl olan göremez bunu ya Resulallah.

Her derde deva sensin, her ruha şifa sensin,
Müminin başına taç, kalbine cila sensin,
Sen seyyid-ül beşersin, her şeyden a’lâ sensin,
Kurtulur seni seven elbet ya Resulallah.

Enbiyanın serveri, ulemanın rehberi,
Evliyanın mürşidi, Hakk’ın son peygamberi,
Teşrifin sevindirdi, yedi kat gökle yeri,
Senin gibi, bir canan yoktur ya Resulallah.

Seni seven müminin, kalbinde imanısın,
Üzüntüsü hiç olmaz, derdinin dermanısın,
Şefaatini bekler, gönlünün fermanısın,
Medet uman kavuşur elbet ya Resulallah.

Hoca der, müminlerin, en yüce emelisin,
Gören iki gözüsün, tutan iki elisin,
Her şeyi sana muhtaç, ruhunun temelisin,
Var oldu cihan senin için, ya Resulallah.

İki cihanın gülü

Bağımıza giresin,
Baştan başa güldür gül.
Muradına eresin,
Çiçekler hep güldür gül.

Kurusu gül, yaşı gül,
Toprağı gül, taşı gül,
Ayağı gül, başı gül,
Bostanımız güldür gül.

Bahçede gül dalı var,
Kovanda gül balı var,
Beyazı var, alı var,
Koklanılan güldür gül.

Sevenler gül gönderir,
Gözünden yaş indirir,
Stresi gül dindirir,
İlaçları güldür gül.

Kokar gül tutan eller,
Dikensizdir bu güller,
Ne derse desin eller,
Bize gelen güldür gül.

Gülü nazik tutarlar,
Sevenler, gül atarlar,
Gül alıp, gül satarlar,
Yerler gökler, güldür gül.

Açılır gonca güller,
Gül kokar, tutan eller,
Salevat söyler diller,
Resul teri güldür gül.

Hoca, bu övgü neden?
Bu aşk değil çiçekten,
Koku gelir Resul’den,
İki cihan güldür gül.

Sevgili Peygamberimiz

Allah’ın sevgilisi,
Çok büyüktür rütbesi.

Her güzellik Ondadır,
Muhabbeti candadır.

Âşıktır ümmetine,
Gücümüz yok methine.

O güzeller güzeli,
Canımızdan ileri.

Derde deva sözleri,
Hep düşünür bizleri.

Rabbimizin habibi,
Hasta kalbler tabibi.

Hulki azim sahibi,
Bulunmaz Onun gibi.

Kurtuluş için tek yol,
Ona layık ümmet ol!

Nefsini çek aradan!
Yardım eder Yaradan.

Korkuyorsan Allah’tan,
Uzak dur her günahtan!

İşini dine uydur!
Hoca, denmez bu zordur.

Yücesin ya Resulallah

İnsanlığı karanlıktan,
Çıkarırsın biiznillâh,
Karanlığı aydınlatan,
Güneşsin ya Resulallah.

Sensiz ilim, sanat olmaz,
Medeniyet, hayat bulmaz,
Senin gülün, asla solmaz,
Mihenksin ya Resulallah.

Zulüm asrı Orta Çağ’dan,
Sensin güneş gibi doğan,
Âlemleri nura boğan,
Rehbersin ya Resulallah.

Bilinmez yerlere uçtun,
Kâinata ışık saçtın,
Aydınlık bir ufuk açtın,
Mehtâbsın ya Resulallah.

Bilgi çağı senden gelir,
Aydınlığı nûrun verir,
Kıymetini bilen bilir,
Habibsin ya Resulallah.

Uzay çağı, bilgisayar,
Nice modern vasıtalar,
Menşei hep Kur’anda var,
Rahmetsin ya Resulallah.

Önem verdin tecrübeye,
İlmi, fenni öğrenmeye,
Yol gösterdin ileriye,
Işıksın ya Resulallah.

Seni seven, bize yârdır,
Sensiz bize, dünya dardır,
Her şey senin için vardır,
Nimetsin ya Resulallah.

Senden aldı fikriyâtı,
İlmi, fenni ve sanatı,
Faydalandı Doğu, Batı,
Öndersin ya Resulallah.

Doğru çıktı ne dediysen,
On beş asır öncesinden,
Muhammedül eminsin sen,
Âdilsin ya Resulallah.

İyilikte, adâlette,
Cömertlikte, asâlette,
Merhamette, fazilette,
Örneksin ya Resulallah.

Her alanda zirvedesin,
Her an taze bir habersin,
Sen en büyük Peygambersin,
Kerimsin ya Resulallah.

Hâlis sevgi kaynağısın,
İlâhi aşk ummânısın,
Enbiyanın sultanısın,
Yücesin ya Resulallah.

Allah’tandır senin ilmin,
Mevhibedir, engin bilgin,
Güzel huyun, sabrın, hilmin,
Ümmisin ya Resulallah.

Dünyadaki güzellikler,
Teknikteki yenilikler,
Senden bütün iyilikler,
Zirvesin ya Resulallah.

Uyduk hain nefsimize,
Bak günahkâr hâlimize,
Şefaat et yarın bize!
Ümidsin ya Resulallah.

Sonsuz kudret sahibinden,
Her ne bilgi getirdiysen,
Hoca iman eder hemen,
Eminsin ya Resulallah.

Hilye-i Seadet

Eshabına nasihatten sonra,
Fahri âlem dedi, benden sonra.

Hilye-i pakimi, görse biri,
Olur o, yüzümü görmüş gibi

Gördükte, hubbu hâsıl olsa,
Yani, hüsnüme âşık olsa.

Beni görmeği etse arzu,
Kalbi, sevgimle olsa dolu.

Cehennem olur, ona haram,
Rabbim, Cenneti eder ikram.

Dahi, haşretmez çıplak, anı Hak,
Olur gufranına, Hakkın mülhak.

Denildi ki, hilye-i Resuli,
Severek yazsa, birinin eli.

Eder Hak, onu korkudan emin,
Bela ile dolsa, ruy-i zemin.

Hastalık görmez, dünyada teni,
Ağrı çekmez hiç, bütün bedeni.

Günah etmiş ise de, bu adam,
Cehennem cismine, olur haram.

Ahirette azabdan kurtulur,
Dünyada her işi, kolay olur.

Haşreyler, anı hem, Rabbi celle,
Dünyada, Resulü görenlerle.

Hilye-i Nebiyi, güç iken beyan,
Başlarız, ona oldukça imkân.

Sığınarak Zülcelale,
Vasf ederiz âcizane.

İttifak etti, bu sözde ümem,
Kırmızı beyazdı, Fahri âlem.

Mübarek yüzü, halis ak idi,
Gül gibi, kırmızımtırak idi.

İnci gibi, yüzündeki teri,
Pek hoş eylerdi, güzel cevheri.

Terleyince, O menbaı sürur,
Dalgalanırdı sanki bahri nur.

Görünürdü gözü, daim sürmeli,
Kalbleri çekerdi, güzel gözleri.

Akı, beyaz idi gayetle,
Onu övdü Rabbi, âyetle.

Siyahı anın, değildi ufak,
Bir idi ona, yakınla uzak.

Geniş, güzel ve latifti gözü,
Nur saçardı hep, mübarek yüzü.

Kuvve-i bâsıra-i Mustafavi,
Gece gündüz gibi, olurdu kavi.

Bakmak arzu etseydi, bir yere,
Cism-i pâki de dönerdi bile.

Başa tâbi ederdi cesedi,
Bunu terk etmemişti ebedi.

Hem, cisim idi, Resul-i ekrem,
Yaraşır, ruh-i mücessem desem.

Güzel, hem sevimli idi Resul,
Hakka çok, sevgili idi Resul.

Malikle Ebu Hâle, söyledi,
Hilal gibi, açık kaşlı idi.

İki kaşı arası, her zaman,
Gümüş gibi görünürdü, ayan.

Mübarek yüzü, az yuvarlaktı,
Derisi, berrak, hem de parlaktı.

Siyah kaşları mihrabı, anın,
Kıblesi idi, bütün cihanın.

Ortası yüksekçe görünürdü,
Yandan bakınca, mübarek burnu.

Çok güzel idi, çekme ve latif,
Edemez gören, Onu tam tarif.

Seyrek idi, dişlerinin arası,
Parlardı, sanki inci sırası.

Ön dişleri, ettikçe zuhur,
Her tarafı, kaplardı bir nur.

Gülse idi, iki cihanın serveri,
Canlı cansız, her şeyin Peygamberi.

Görünürdü, ön dişleri, pek afif,
Dolu daneleri gibi, çok latif.

İbni Abbas der, Habib-i Huda,
Gülmeğe, eyler idi istihya.

Hem hayâsından O, dinin senedi,
Kahkaha etmedi derler, ebedi.

Nazik, mahcup idi, Resul-i cenab,
Daim eyler idi, bakmağa hicab.

Yüzü benzerdi, yuvarlak aya,
Zati aynaydı, yüce Mevlaya.

Nurlu idi hep, o vech-i hasen,
Bakılmazdı, tenevvüründen.

Gönüller aldı, o güzel Nebi,
Aşıkı oldu yüzbin Sahabi.

Bir kerrecik görenler, rüyada,
Dediler, böyle zevk yok, dünyada.

Hem güzel yanakları, bileler,
Fazla etli değildi, diyeler.

Anın etmişti, cenab-ı Halık,
Severek, yüzün ak, alnın, açık.

Boynunun nuru, ederdi her an,
Saçları arasında, lemean.

Mübarek sakalından, iyi bil,
Ağarmıştı ancak, on yedi kıl.

Ne kıvırcıktır, ne de uzun,
Her uzvu gibi idi, mevzun.

Gerden-i pâki Resul-i afak,
Gayet ak idi ve gayet berrak.

Eshab içinden, çok ehl-i edep,
Karnı, göğsiyle, birdi, dedi hep.

Açılsaydı, mübarek sinesi,
Feyiz saçardı, ilim hazinesi.

Aşka olunca, mahall-i teşrif,
Başka olurmu, o sadr-ı şerif?

Mübarek sinesi, geniş idi,
İlm-i ledün, Ona inmiş idi.

Ak ve berraktı, o sadr-ı kebir,
Sanırdı görenler, bedr-i münir.

Ateş-i aşk-ı zât-ı ezeli,
Odlara yakmıştı, O güzeli.

Bilir elbet bunu, pir-ü civan,
Yassı kürekliydi, Fahr-i cihan.

Sırtı ortası hem, etli idi,
Kerem sahibi, devletli idi.

Gümüş teninde, letafet vardı,
İrice mühr-i nübüvvet vardı.

Sırtında idi, mühr-i nübüvvet,
Sağ tarafına yakındı, elbet.

Bildirdi bize, edenler tarif,
Bir büyük ben idi, mühr-i Şerif.

Rengi, sarıya yakın, karaydı,
Güvercin yumurtası kadardı.

Etrafına çevirmiş, sanki hatlar,
Birbirine bitişik, kılcağızlar.

Anlatanlar, O âli nesebi,
Dedi, iri kemikliydi Nebi.

Her kemik iri, merdane idi,
Sureti, sireti şahaneydi.

Mübarek azasının her biri,
Uygun yaratılmıştı hem, kavi.

Çok hoş idi, her uzvu anın,
Âyetleri gibi, Kur’anın.

Elleri ayası, O sultanın,
Ayakları altı, dahi anın.

Geniş ve pak idi, nazik mergub,
Taze gül gibi, latif ve mahbub.

Çok mevzun idi, der ehli nazar,
O kerametli, mübarek eller.

Selam verseydi, birine eğer,
Tebessüm ederdi hep, Peygamber.

Bir iki gün, geçseydi aradan,
Hatta uzasaydı da, bir aydan.

Belli olurdu, hoş kokusundan,
O kimse, adamlar arasından.

Billur gibiydi, ten-i bimuyu,
Nice medh edeyim, ol pehluyu.

Dostu seyr etmek için, O şerif,
Göz olmuştu, bütün cism-i latif.

Kemal üzereydi, nazik teni,
Hallâk göstermişti. Hikmetini.

Yoktu, göğsünde, karnında asla,
Hiçbir kıl, sanki gümüş levha.

Göğsü ortasından aşağı yalnız,
Bir sıra kıl, dizilmişti, hilafsız.

Bu siyah hat, mübarek bedeninde,
Hoştu, hale gibi, ay çevresinde.

Bütün ömründe kalmıştı, keza,
Gençlikte gibi, mübarek aza.

İlerledikçe, sinn-i Nebevi,
Tazelenirdi hep, gonca gibi.

Hem dahi, kâinatın Sultanı,
Zan eyleme ki, ola pek yağlı.

Ne zaif, ne de pek etli idi,
Mutedil, hem pek kuvvetli idi.

Lahmı, şahmı, dediler ehl-i derun,
Birbirinden, ne ziyadeydi, ne dun.

Etmiş, ol beden serayın üstad,
Adl-ü dad ile esasın bünyad.

İtidal üzere idi, pak teni,
Nura gark olmuştu, bütün bedeni.

Orta boylu idi, o Sidre mekân,
Ortalık, Onun ile buldu nizam.

Seyreden, mucize-i kametini,
Dedi hep, medhedip hazretini.

Görmedik böyle, gül yüzlü güzel,
Boyu, hem huyu, hem yüzü güzel.

Orta boylu iken, Nebi,
Uzun kimseyle yürüseydi.

Ne kadar, uzun olsa idi, o er,
Yine yüksek görünürdü, Peygamber.

Uzun boylu olandan o cevher,
Yüksek idi, el ayası kadar.

Bir yol gitseydi, izzetle,
Hızlı yürür idi, gayetle.

Deriz, vasf-ı şerifinde yine,
Yürürken, eğilirdi önüne.

Yani, bir yokuştan iner gibi,
Daim önüne, az eğilirdi.

Şanlı, şerefli idi, o Celil,
İftihar eylerdi, ruh-ı Halil.

Bir zatı ki, murad ede Huda,
Her azası, olur elbet ala.

Yolda giderken, eğer bir kimse,
Ansızın, Resulullahı görse.

Korku düşerdi, kalbine anın,
Yüksekliğinden, Resulullahın.

Hem de biri, Nebi ile, müdam,
Sohbet ederek, söylese kelam.

Sözlerindeki lezzet ile ol,
Kul olurdu, kabul etse Resul.

Etmişti Onu, Hallak-ı ezel,
Hüsn-i ahlakla, bi misl-ü bedel.

Ya Resulallah! Gücüm yok medhine,
Yaratıldık hep, senin hürmetine.

Hâsılı, ey Şah-ı iklimi vefa,
Sana canım da feda, her şey feda.