Ümit kesmem senden

Yâ Rab, hep bozsam tevbemi,
Ümidimi kesmem senden.
Günah doldursam heybemi,
Ümidimi kesmem senden.

Seviyorum Rabbim seni,
Günahım çok affet beni,
Sil hepsini eski yeni,
Ümidimi kesmem senden.

İmansızlar keser umut,
Görmüyoruz derler somut,
Belli olur bir gün komut,
Ümidimi kesmem senden.

Evim barkım yıkılsa da,
Malım mülküm yakılsa da,
Peşime el takılsa da,
Ümidimi kesmem senden.

Ellerimi bağlasalar,
Gözlerimi dağlasalar,
Urganımı yağlasalar,
Ümidimi kesmem senden.

Bataklarda batıp kalsam,
Namazları eksik kılsam,
Günah deryasına dalsam,
Ümidimi kesmem senden.

Azgın nefsim doymasa da,
Din emrine uymasa da,
Mescidlere koymasa da,
Ümidimi kesmem senden.

Nimetlerin gelmez dile,
Bozuk kitap almam ele,
Küfre girmem bile bile,
Ümidimi kesmem senden.

Gaflet ile geçse yaşım,
Belalara girse başım,
Zehir ile pişse aşım,
Ümidimi kesmem senden.

Boşa geçse, gençlik çağı,
İlacıma konsa ağı,
Aş deseler karlı dağı,
Ümidimi kesmem senden.

Hâlimden hiç sorulmasa,
Yaralarım sarılmasa,
Akan sular durulmasa,
Ümidimi kesmem senden.

Gelir bunca nimet nerden?
Medet ummam başka yerden,
Hoca der ki, geçsem serden,
Ümidimi kesmem senden.

Baston gerek

Aşkı seviyorsan bir can olasın,
Bütün dertlerine derman bulasın!

Zehirdir, bal değil dünyanın malı,
Niye böyle zehre parmak banasın?

Sana erden baston gerek bu yolda,
Düşmezsin bastona hep dayanasın.

Yunus bunu masal gibi dinleme!
Âşık olunca sen de uyanasın.

Geldim

Kayalar, dağlar aştım,
Hedefime ulaştım,
Birden tuzağa düştüm,
Tutuldum, ele geldim.

Çukura düşen gülmez,
Anlatsam dile gelmez,
Söylerim dilim bilmez,
Bir tuhaf il’e geldim.

Artık büküldü belim,
Pusuda bekler ölüm,
Ben bir garip bülbülüm,
Ötmeye güle geldim.

Yunus sanki delirdi,
Hakk’ın nuru belirdi,
Parlayan güneş gibi,
Ufuktan doğageldim.

Âşıklar ölmez

Köyümüz kıraçtır, orman bulunmaz.
Derdimiz çok ama derman bulunmaz.

Deli gönül niçin aşktan usanmaz?
Varır aşka düşer, yine uslanmaz.

Âşık aşkı bilse, âşık olamaz,
Canını vermeyen mâşuk bulamaz.

Aşk pazarında, her can satılmaz,
Benim şu canımı hiç kimse almaz.

Âşık öyledir ki, dünyaya bakmaz,
Âhiret yanında bir çöpe saymaz.

Âşık öldü diye haber verilmez,
Hayvan ölür ancak, âşıklar ölmez.

Ârif olan kişi, yolda yorulmaz,
Bu yolda baş kopar, kanı sorulmaz.

Erenler kapalı, kapalı durmaz,
Bu kapıya gelen, hiç mahrum kalmaz.

Yunus, bu deryanın içinde kalmaz,
Çıkabilir mi ki, aklı hiç almaz.

Yağma olsun

Canlar canını seçtim,
Bu canım yağma olsun!
Dünya kârından geçtim,
Dükkânım yağma olsun!

İkilikten usandım,
Birlik diye uyandım,
Can suyu içip kandım,
Dermanım yağma olsun!

Balıma kaymak koydum,
Yunus’la yiyip doydum,
Ballar balını buldum,
Kovanım yağma olsun!

Derman olacak

Bu aşk başıma benim,
Yine gelecek yine,
Aşkınla canım benim,
Kurban olacak yine.

Utanırım yaşımdan,
Aşkın gitmez başımdan,
Akan kanlı yaşımdan,
Âlem dolacak yine.

Âlemlerin sultanı,
Bize etti ihsanı,
Er veya geç bu canı,
Yine alacak yine.

Gel Yunus’u ağlatma,
Ciğerini dağlatma,
Bu aşk senin derdine,
Derman olacak yine.

Yâre karşı

Beni hep ağlatan o yâre karşı,
Gönülden can veren dildara karşı.

Seherde uyanıp feryat ederim,
Sanırsın bülbülüm gülzara karşı.

Yunus gurbet elde kimsesiz kaldı,
Aşkı söyletiyor ağyara karşı.

Kelimeler:

Yâr: Tanıdık, sevgili
Ağyar: Yabancı
Dildar: Sevgili
Gülzar: Gül bahçesi

Kibir yüzünden

Kırdım, kırıldım,
Kibir yüzünden.
Boşa yoruldum,
Kibir yüzünden.

Hayale daldım,
Çaresiz kaldım,
Gayet bunaldım,
Kibir yüzünden.

Nasıl edeyim?
Neler ödeyim?
Nere gideyim?
Kibir yüzünden.

Aklımdan oldum,
Sararıp soldum,
Saçımı yoldum,
Kibir yüzünden.

Yıllarca yandım,
Ele dayandım,
Pek geç uyandım,
Kibir yüzünden.

Çatılır kaşım,
Eğilir başım,
Akar gözyaşım,
Kibir yüzünden.

Zarar önlemem,
Dertle inlemem,
Öğüt dinlemem,
Kibir yüzünden.

Hâlim isyankâr,
Dendi günahkâr,
Oldum riyakâr
Kibir yüzünden.

Sohbetten kaçtım,
Nimeti saçtım,
Ele el açtım,
Kibir yüzünden.

Kendimi yaktım,
Çok gönül yıktım,
Benlikten bıktım,
Kibir yüzünden.

Çare ararım,
Olmaz kararım,
Bitmez zararım,
Kibir yüzünden.

Nefsime kandım,
Bir şeref sandım,
Ateşsiz yandım,
Kibir yüzünden.

Yol tuttum ayrı,
Bıraktım hayrı,
Delirdim gayrı,
Kibir yüzünden.

Kin nefret içtim,
Kendimden geçtim,
Zorluğu seçtim,
Kibir yüzünden.

Saplanan oktur,
Sıkıntım çoktur,
Çaresi yoktur,
Kibir yüzünden.

Düşmanla gezdim,
Dostları üzdüm,
Nefsimden bezdim,
Kibir yüzünden.

Gün geçti azdım,
Kuyumu kazdım,
İşimi bozdum,
Kibir yüzünden.

Yola taş koydum,
Kötü söz duydum,
Şeytana uydum,
Kibir yüzünden.

Kırattan indim,
Eşeğe bindim,
Düşman edindim,
Kibir yüzünden.

Gafletle yattım,
Karada battım,
Çok acı tattım,
Kibir yüzünden.

Yurt oldu dağlar,
Gözyaşım çağlar,
Sebepsiz ağlar,
Kibir yüzünden.

Titriyor elim,
Büküldü belim,
Tutuldu dilim,
Kibir yüzünden.

Yoktur yararım,
Yanlış kararım,
Çare ararım,
Kibir yüzünden.

Varımı verdim,
Her şeyi serdim,
Artıyor derdim,
Kibir yüzünden.

Görürken Allah,
İşledim günah,
Hoca der eyvah,
Kibir yüzünden.

Düğün bana

Dün bana, bugün bana,
Her günüm düğün bana,
Düşte gelir ün bana,
İşitin şu halimi!

Pîrin yüzünü gördüm,
Gönlümü ona verdim,
Dost bahçesine girdim,
Topladım güllerimi.

Dostun yüzü gül bana,
Sesi bir bülbül bana,
Yunus hayrandır ona,
Buldum artık erimi.

Hor görme âşıkları!

Varsa dinin imanın,
Hor görme âşıkları!
Gözdeleri cihanın,
Hor görme âşıkları!

Melekler gıpta eder,
Hepsi Cennete gider,
Hiç biri olmaz heder,
Hor görme âşıkları!

Fahr-i âlem Mustafa,
Kalblere verir sefa,
İstersen ondan vefa,
Hor görme âşıkları!

Sarıldılar sünnete,
Kavuştular himmete,
Sevmek düşer ümmete,
Hor görme âşıkları!

Sevenler âşık oldu,
Sevilen mâşuk oldu,
Aşkın nuruyla doldu,
Hor görme âşıkları!

Gerçek âşıklar ölmez,
Âşık olmayan bilmez,
Âşık dünyada gülmez,
Hor görme âşıkları!

Yunus köprüyü geçti,
Aşk şerbetini içti,
Âşık olunca uçtu,
Hor görme âşıkları!