Hakkın cemali

Bülbülü şeyda eden,
Aşkın bir cilvesidir.
Âleme rüsva eden,
Aşkın bir cilvesidir.

Aklımı baştan alan,
Beni sevdaya salan,
Şeyhime köle kılan,
Aşkın bir cilvesidir.

Oku büküp yay eden,
Bağrı delip ney eden,
İşlerimi vay eden,
Aşkın bir cilvesidir.

Aklımı bihuş eden,
Bağrımı bir taş eden,
Âlemde sarhoş eden,
Aşkın bir cilvesidir.

Gönlümü tutup yakan,
Dertten dertlere sokan,
Kendine mahsus kılan,
Aşkın bir cilvesidir.

Varlıkları aldıran,
Hülyalara saldıran,
Deryalara daldıran,
Aşkın bir cilvesidir.

Gözleri giryan eden,
Ciğeri büryan eden,
Yoluna hayran eden,
Aşkın bir cilvesidir.

Yunus’u mahzun eden,
Sanki bir mecnun eden,
Haline memnun eden,
Aşkın bir cilvesidir.

Kelimeler:
Şeyda: Tutkun
Bihuş: Akılsız, sersem
Büryan: Kebap
Giriftar: Tutulmuş, yakalanmış
Giryan: Ağlayan
Rüsva: Rezil

Yanayım

Şöyle hayran et beni,
Aşk ateşine yanam,
Her nereye bakarsam,
Gördüğüm seni sanam.

Beni sever Sübhânım,
Ona fedadır canım,
Neşe doludur anım,
Ya ben nice eğlenem?

Yedi cehennem yanmaz,
Bir âhıma katlanmaz,
Sekiz cennet aldatmaz,
Bunda neye eğlenem?

Gelse de yüz bin huri,
Gözümde yok hiç biri,
Aşkın gönlümde yeri,
Senden nice usanam?

Aşkını duydu canım,
Aydınlandı cihanım,
Yoktur elbet mekânın,
Seni nerde arayam?

Yedi deniz geçersem,
Yetmiş ırmak içersem,
Susuzlukla göçersem,
Dost şerbetiyle kanam.

Yunus’un hoştur sözü,
Aşkla yanıyor özü,
Kördür münkirin gözü,
Ben neleri gösterem?

Seni gören göz

Şu göz ki seni gördü,
O kime nazar ede?
Şu can ki seni sevdi,
Tende ne karar ede?

Düşer âşık aşkına,
Derdine yanıp dura,
Görmek dermandır ona,
Doktor ne tımar ede?

Aşkın ezeli yeri,
Kalmaz asla hiç geri,
Duyan âşık, haberi,
Yokluğu şikâr ede.

Sen bir gani sultansın,
Canlar içinde cansın,
Canlara da canansın,
Dil nasıl ikrar ede.

Gerçek şaha kul olan,
Gönlünü sana salan,
Seni kendinde bulan,
Nereye sefer ede?

Bu çeşniyi tadana,
İçmeli kana kana,
Derdine düşen cana,
Hekim ne tımar ede?

Bu sırları duyanı,
Eğer âşıksa canı,
Açıldı cevher kanı,
Alana haber ede.

Yunus der ki bu ara,
Hazret’e yüzü kara,
Müflistir yoktur para,
Neyiyle pazar ede?

Kelimeler:

Çeşni: Yiyeceğin ve içeceğin tadı
Şikâr: Ganimet

Bülbül niçin ağlarsın?

Nedir bu garip hâlin?
Bülbül niçin ağlarsın?
İzini mi kaybettin?
Bülbül niçin ağlarsın?

Karlı dağdan mı aştın?
Deryalardan mı geçtin?
Gülden mi ayrı düştün?
Bülbül niçin ağlarsın?

Peşine kim takıldı?
Gül bahçen mi yakıldı?
Sarayın mı yıkıldı?
Bülbül niçin ağlarsın?

Niye garip ötersin?
Öyle figan edersin?
Sılaya mı gidersin?
Bülbül niçin ağlarsın?

Uykudan mı uyandın?
Al kana mı boyandın?
Gül aşkıyla mı yandın?
Bülbül niçin ağlarsın?

Öyle niçin inlersin?
Dertleri yenilersin,
Hoca’dan ne dilersin?
Bülbül niçin ağlarsın?

Gaffar odur

Bâtın odur, Zâhir odur,
Evvel odur, Âhir odur,
Kadir odur, Kahir odur,
Ceza veren, Kahhar odur.

Dilimizde Sübhan odur,
Lütfedici Rahman odur,
Âlemlere sultan odur,
Rahim odur, Gaffar odur.

Yumurtadan kuş türeten,
Kudret dilini söyleten,
Gizli açık kusur örten,
Ayıpları Settar odur.

Yunus’u yoktan yaratan,
Göğü yıldızla donatan,
Her şeyi dengede tutan,
Güç yetiren Cebbar odur.

Gidiyorum

Aşk denizi çıkar yola,
Boğulmadan gidiyorum.
İki cihan meydan ola,
Devran sürüp gidiyorum.

Deryalara dalıyorum,
Nice cevher buluyorum,
Öten bülbül oluyorum,
Güller derip gidiyorum.

Şöyle biraz sessiz kalıp,
Bitmez hayallere dalıp,
Başımı elime alıp,
Yola düşüp gidiyorum.

Bülbülüm, kondum doruğa,
Uçtum yapraktan yaprağa,
Yüzümü sürüp toprağa,
Aşkla coşup gidiyorum.

Yunus aşkın avaresi,
Biçareler biçaresi,
Sendedir derdin çaresi,
Derman sorup gidiyorum.

Yandım ben

Dostum seni seveli,
Aklım gitti, kalmışım,
Geçip ırmağı gölü,
Denizlere dalmışım.

Bir zerre aşk ateşi,
Kaynatır denizleri,
Bu sevdayı çekeli,
Tutuşarak yanmışım.

Bir kişide aşk ola,
Onda keder kalmaya,
Bu aşk geleli bana,
Gamım gitti, gülmüşüm.

Bak bu kuru ağaca,
Düşmüş idi sokağa,
Nazar kıldı, er ona,
Delikanlı olmuşum.

Yunus al aşk tadını!
Miskin koydum adını!
Rabbimin muradını,
Miskinlikte bulmuşum.

Odur

Evvel Odur, Âhir Odur,
Canlara can veren Odur.
Azıp yolda kalmışlara,
Hemen imdat eden Odur.

Herkesin rızkını verir,
Her şey ancak Ondan gelir,
Gözsüz bunu nasıl görür?
Gönüllere giren Odur.

Kün deminde nazar eden,
Bir nazarda dünya düzen,
Sual olmaz hikmetinden,
Aşka temel olan Odur.

Düz döşedi bu yerleri,
Dikti kocaman dağları.
Direksiz tuttu gökleri,
Yeri sonra düren Odur.

Halk içinde dirlik düzen,
Sevdiğini bazen üzen,
Ak üstüne kara dizen,
Sözü Kur’an olan Odur.

O, bu yere buyuracak,
Olanları duyuracak,
Denize dalga vuracak,
Gemiye yol bulan Odur.

Onulmaz derde düşüren,
Aşk kazanını taşıran,
Yunus’udağdan aşıran,
Evvel, Âhir olan Odur.

Bilmez imiş

Kış bitip bahar gelmezse,
Kırmızı gül açmaz imiş.
Kırmızı gül açılmazsa,
Bülbüller zâr kılmaz imiş.

Bülbül hevesli ötmeye,
Gülle birlikte yatmaya,
Bağcı kasteder satmaya,
Gül kadrini bilmez imiş.

Aman bağcı satma gülü!
Haramdır parası, pulu,
İnletme âşık bülbülü,
Gözyaşları dinmez imiş.

Yılda bir kez hayvanlara,
Aş yeli eser bunlara,
Kimi insan, hayvan olur,
Hayvan âşık olmaz imiş.

Aşktan nasip olmayınca,
Benzer imiş bir ağaca,
Ağaçta meyve olmazsa,
Dalları eğilmez imiş.

Yunus derdine yok çare,
Dosttan ayrıldın âvare.
Yârdan ayrı kalmayanlar,
Yâr kadrini bilmez imiş.

Erenler denizdir

Erenler bir denizdir,
Âşık gerek dalacak.
Dalgıç lazım denizden,
Girip cevher alacak.

Yine ben dalgıç oldum,
Denizden cevher aldım,
Sarraf gerek cevherin,
Kıymetini bilecek.

O Server Hakk’ı bildi,
Hak katında sevildi,
Her yerde nimet hazır,
Göz gerektir görecek.

Dile rızkını Hak’tan,
O sana verir yoktan,
Nefsin bilmiş ol gerek,
Göz perdeyi silecek.

Yunus nefsi şişledi,
Zehirleri dişledi,
Yüreğime işledi,
Aşk ateşi yakacak.