Aşk budur

Aşk duyulmaz hitaptır,
Yazılmaz ve okunmaz,
Acayip bir kitaptır,
Silinmez ve kazınmaz.

Ölü gönlü diriltir,
Akıllıyı delirtir,
Düşerse bir taş kalbe,
Onu bile eritir.

Derde deva bildirmez,
Çok çektirir öldürmez,
Düşünmez kavuşmayı,
Ağlatır da güldürmez.

Aşk tuhaf bir bakıştır,
Ateşsiz bir yakıştır,
Yaşamayan bilemez,
Kalbden kalbe akıştır.

Aklını alır baştan,
Keser ekmekten aştan,
İçin için ağlatır,
Gözler kurumaz yaştan.

Yunus yanar yakınır,
Sağa sola bakınır,
Gizleyemez hâlini,
Yüzünden aşk okunur.

Dervişe benzer

Bilmeli, bilmeyenler,
Aşk bir güneşe benzer,
Aşkı olmayan kalbler,
Sanki bir taşa benzer.

Taş gönülde ne biter,
Dilinde ağı tüter,
Çok yumuşak dese de,
Sözü savaşa benzer.

Aşk dolu gönül yanar,
Yumuşar muma döner,
Kararır taş gönüller,
Bir kara kışa benzer.

Yunus geç endişeden,
Hazırlan yola dünden,
Hayrını gönder önden,
Bunlar dervişe benzer.

Bu aşk

Dağa düşer kül eder,
Gönüllere yol eder,
Sultanları kul eder,
Akıl ermez bu aşka.

Dost vurmuşsa kime ok,
Onda tasa kaygı yok,
Feryadı çok, âhı çok,
Akıl ermez bu aşka.

Bardakları taşırır,
Sıkıntıya düşürür,
Ateşlerde pişirir,
Akıl ermez bu aşka.

Denizleri kaynatır,
Dalga vurur oynatır,
Yunus seni söyletir,
Akıl ermez bu aşka.

Ölmeyem hiç

İlâhi, bir aşk ver bana,
Neredeyim bilmeyeyim,
Aramalıyım kendimi,
İstesem de bulmayayım.

Şöyle hayran eyle beni,
Bilmeyim dünü bugünü,
İsteyeyim daim seni,
Başka şeye bakmayayım.

Al gider benden benliği,
Doldur içime şenliği,
Öldürüp ver esenliği,
Orada hiç ölmeyeyim.

Bülbül olayım öteyim,
Dost bahçesinde yatayım,
Gül olup da açılayım,
Senden ayrı kalmayayım.

Aşktır dertlerin dermanı,
Aşk yoluna koydum canı,
Miskin Yunus söyler bunu,
Bir an aşksız olmayayım.

Dünyada kaldım

Ben miskin biri iken, adımı âşık taktım,
Terk ettim edebleri, şöyle haber bıraktım.

Gerçeklerden habersiz, âşıklıktan uzaktım,
Kendim kendi elimle, yüzüme kara yaktım.

Âşıklar meclisinde, Yunus, utanıp kaldım,
Âşık mâşuka erdi, bense dünyada kaldım

Destan ola

İki cihan zindan olsa,
Hepsi bana bostan ola,
Artık bana yok hiç tasa,
Hep inayet dosttan ola.

Varam o dosta kul olam,
Yeni açılan gül olam,
Bahçesinde bülbül olam,
Durağım gülistan ola.

Dost yüzünü gördü gözüm,
Erenlere toprak yüzüm,
Bilenedir benim sözüm,
Gerek şekeristan ola.

Her davadan geçen kişi,
Hak’tan yana uçan kişi,
Aşk şarabın içen kişi,
Kâh ayık, kâh mestân ola.

Her an yüzü yere sürem,
Benliğimi yere serem,
Neyim varsa dosta verem,
Hep dillere destan ola.

Dünyada açılsın gözün,
Temizlensin kendi özün,
Yunus senin iş bu sözün,
Âlemlere destan ola.

Kelimeler:

Gülistan: Gül bahçesi
İnayet: Lütuf, ihsan, iyilik, yardım
Mestân: Sarhoş, sarhoşlar
Şekeristan: Şeker kamışı tarlası

İşim benim

Her nereye dönersem,
Aşkladır işim benim,
Odur kalbde vesvese,
Âşık yoldaşım benim.

Aşksıza acır özüm,
Ellere yoktur sözüm,
Âşıkta olur çözüm,
Dinmez gözyaşım benim.

Bu aşk bize Rahmandan,
Sanmayın ki şeytandan,
Canımız da canandan,
Dostlar yoldaşım benim.

Canım kuş, vücut kafes,
Alacağım kaç nefes,
Ecelden gelince ses,
Uçan bir kuşum benim.

Bilinmez yere gittim,
Bu âlemi seyrettim,
Şu dünyayı terk ettim,
Burda yok işim benim.

Yunus der ki, âşığım,
Aşkıma çok sadığım,
Kimselere benzemem,
Bulunmaz eşim benim

Aşk ateşi düştü cana

Hey yarenler gelin görün,
Bir şeyler oluyor bana,
Ne dünüm dün, ne günüm gün,
Aşk ateşi düştü cana.

Bu dünya dönmüş zindana,
Koydular bizleri ona,
Zindanda gülünür mü hiç?
Yürüyeyim yana yana.

Dünyada dertsiz baş olmaz,
Dertlilerin âhı dinmez,
Yanar yürek, belki sönmez,
Erişmiştir yaram cana.

Ben bir garip bülbül idim,
Gülistana güle geldim,
Gülüp oynamak isterdim,
İnlemem doldu cihana

Yunus, dünyada sen nesin?
Kim güldü ki sen gülesin,
Hepsi ağlayarak geçti,
Kim geldi ise cihana

Aşk yüzünden

Helâl kıldı maşuka,
Âşık kendi kanını,
Maşuk nakşından okur,
Aşk eri Kur’anını.

Gitmez âşık gözünden,
Maşuk hayali her an,
Verdi Zeliha hatun,
Yusuf’un nişanını.

Erlik budur âşığa,
Maşuk yolunda öle,
Derim, sorarlar ise,
Âşığın burhanını.

Şöyle bir an hatırla,
Belkıs’la Süleyman’ı,
Fakat bulamadılar,
Bu derdin dermanını.

Boş görme sakın aşkı,
Rezil eder insanı,
Çıkarır baştan şahı,
Yıkar itibarını.

Ferhat külüngü attı,
Verdi aşka başını,
Hüsrev, Şirin yüzünden,
Kaybetmişti canını.

Mecnunla Leyla aşkı,
Taaccüp eder halkı,
Abdürrezzak bıraktı,
Aşk için imanını.

Zamane etse vefa,
Yunus’a gelir cefa,
Doğru yâri bulunca,
Feda kılar canını.

Kelimeler:

Burhan: Kesin delil
Külünk: Büyük taşçı kazması

Rabbim

Ne zaman ansam seni,
Sıkıntım kalmaz Rabbim.
Senden gayrı gözümü,
Hiç kimse silmez Rabbim.

Sensin dilde okunan,
Ezel ve Ebed olan
Hak aşkına dokunan,
Kendini bilmez Rabbim.

Yarattın cismi, canı,
Hem şu iki cihanı,
Sensin mülkün sultanı,
Gayrinin olmaz Rabbim.

Okunur hep destanın,
Açılır bağ bostanın.
Bağındaki gülistanın,
Gülleri solmaz Rabbim.

Aşkın ile dolmayan
Görüp ibret almayan,
Canı feda kılmayan,
Buraya gelmez Rabbim.

Zârdır âşığın işi,
Akar gözünden yaşı,
Seni bilmeyen kişi,
Didarı görmez Rabbim.

Yunus hepseni ister,
Cemalin bize göster!
Cemali gören âşık,
Ebedi ölmez Rabbim