Yetmez mi Allah bize?

Bırakmalı dünyayı,
Yetmez mi Allah bize?
Atmalı mâsivayı,
Yetmez mi Allah bize?

Gâfil ister dünyada,
Ârif ister ukbâda,
Herkes ayrı sevdada,
Yetmez mi Allah bize?

Dertliler derman ister,
Gönüller sultan ister,
Âşıklar canan ister,
Yetmez mi Allah bize?

Bülbül eder güle zâr,
Pervaneyi yakar nar,
Herkesin bir derdi var,
Yetmez mi Allah bize?

Herkes bir yola gider,
Yollarını metheder,
Hüdayi de şöyle der:
Yetmez mi Allah bize?

Gidelim

Dostunla yapılan ahitten dönme!
Haydi gönül, dost iline gidelim.
Sakın bu fâniyi vatan edinme!
Haydi gönül, dost iline gidelim.

Allah aşkı ile yanıp coşmalı,
Kanatlanıp engelleri aşmalı,
Senin ile tam hedefe düşmeli,
Haydi gönül, dost iline gidelim.

Hayat iklimine ermek istersen,
Dostun bahçesini görmek istersen,
Solmayan gülleri dermek istersen,
Haydi gönül, dost iline gidelim.

Dosttan yana kanatlanıp uçarak,
Hüdayi’yi alıp dağlar geçerek,
Hızır gibi âb-ı hayat içerek,
Haydi gönül dost iline gidelim.

Kelimeler:

Ahit: Antlaşma, sözleşme
Âb-ı hayat: Hayatsuyu, ölümsüzlük sağlayan su

Allah’ım

Lütfedip aç bize doğru yolunu!
Merhamet sahibi yüce Allah’ım.
Sensin esirgeyen cümle kulunu,
Merhamet sahibi yüce Allah’ım!

Gaflet uykusundan uyandır bizi!
Her işte rızana dayandır bizi!
Emredilen renge boyandır bizi!
Merhamet sahibi yüce Allah’ım!

Bizde olmasa da, hiç bir liyakat,
Büyükler bizlere eder refakat,
Hüdayi kulunda kalmadı takat,
Merhamet sahibi yüce Allah’ım!

Kelimeler:

Refakat: Arkadaşlık, eşlik
Takat: Güç, hâl, derman, kuvvet

Analım Rabbimizi

Tesbihlerle, taşlarla,
Analım Rabbimizi.
Gözden akan yaşlarla,
Analım Rabbimizi.

Ceylanla âhu ile,
Diriliş ruhu ile,
Yâ Allah, yâ hû ile,
Analım Rabbimizi.

İsmini okuyarak,
Günahı bırakarak,
Baş açık, yalınayak,
Analım Rabbimizi.

Dine uygun sohbetle,
Edeb ile, sünnetle,
Şükranla ve minnetle,
Analım Rabbimizi.

Şükreden şâkir ile,
Zikreden zâkir ile,
Zenginle, fakir ile,
Analım Rabbimizi.

Hoca, gülle, sümbülle,
Güle âşık bülbülle,
Günahtan uzak dille,
Analım Rabbimizi.

Nasıl bilir?

Aşkın acı tadını,
Tatmayan nasıl bilir?
Yükün ağırlığını,
Tartmayan nasıl bilir?

Değişir hâl ve eda,
Başkadır onda seda,
Hakk’a başını feda,
Etmeyen nasıl bilir?

Siler kalbin pasını,
Bilir malın hasını,
Ayrılığın yasını,
Tutmayan nasıl bilir?

Durmaz ağrıtır başı,
Akıtır gözden yaşı,
Zehir katılmış aşı,
Yutmayan nasıl bilir?

Nasip olmaz her kula,
Düşürür uzun yola,
Varlığını bir pula,
Satmayan nasıl bilir?

Karda, kışta, soğukta,
Ayakları batakta,
Diken dolu yatakta,
Yatmayan nasıl bilir?

Gözlerinde korku yok,
Görenleri eder şok,
Hedefe doğru bir ok,
Atmayan nasıl bilir?

Yaklaşılmaz yanına,
Kıymet verir canına,
Canını cananına,
Vermeyen nasıl bilir?

Görmemiş, bilmez sefa,
Her zaman çeker cefa,
Dostlarından bir vefa,
Görmeyen nasıl bilir?

Tuzakları, bağları,
Kırar demir ağları,
Çıkılmaz sarp dağları,
Aşmayan nasıl bilir?

Duramaz hep bir yerde,
Ateşler yanar serde,
Şu aşk denilen derde,
Düşmeyen nasıl bilir?

Görülmez belki düşte,
Mâşuku var her işte,
Yunus gibi ateşte,
Pişmeyen nasıl bilir?

Pehlivan var

Yüreğim nasıl yanar,
İçimde inilti var.
Bu halkın arasında,
Halimize gülen var.

Bırak sen gülen gülsün,
Yeter Hak bizim olsun,
Gâfil bunu ne bilsin,
Yaratanı seven var.

İhlâs, amel azıktır,
Bu yol gayet uzaktır,
Dünya ona tuzaktır,
Arasında umman var.

Girmişiz doğru yola,
Bakmayız sağa sola,
Yardımcımız Hak ola,
Yanımızda Rahman var.

Kim derse ben pehlivan,
İşte bekliyor meydan,
Şahit olmalı cihan,
Buralarda merdan var?

Yunus sen, vazgeç bundan,
İsteme öyle meydan,
O meydanın içinde,
Sayısız pehlivan var.

Kelimeler:
Merdan: Mertler

Yandı yürek

Yandı yürek tutuştu,
Ciğer sanki kebaptır.
Âşıkların şerbeti,
Bu derdime sebeptir.

Kimi durmaz aşk düzer,
Kimisi var, aşk bozar,
Kimisi sarhoş gezer,
Onun işi haraptır.

Aşkla çalındı kalem,
Aşka esirdir âlem,
Âşık olarak ölem,
Bilmeyene hicaptır.

Medrese müderrisi,
Görmedi böyle dersi,
Âciz kaldı cümlesi,
Bilemez ne kitaptır.

Bak davacı şeytana,
Başvurmuştu yalana,
Yalan dava kılana,
Karşılığı azaptır.

Öğren hakkı bulmayı!
İste miskin kalmayı!
Yunus miskin olmayı,
Arzulayan Çalap’tır.

Vuslat eri

Vuslat eri olmuş isen,
Bu dert ile firak nedir?
Dostu yakın görmüş isen,
Bu baktığın ırak nedir?

Vuslat eri olan kişi,
Gerçekleri bulan kişi,
Yolunda yol alan kişi,
Bir görelim durak nedir?

İlim gözün hicabıdır,
Ölüm kalım hesabıdır.
Eldeki aşk kitabıdır,
Bu okunan varak nedir?

Yunus gözünü açasın!
Nefis tuzağın seçesin!
Dost menziline geçesin!
Ondan iyi durak nedir?

Kelimeler:

Vuslat: Sevgiliye kavuşma
Varak: Kitap yaprağı
Firak: Ayrılık, hicran

Boş görme

Öyle boş görme beni!
Dostları görüp geldim.
Nice ibretli demi,
Dostlarla sürüp geldim.

Hak’tır söyleyen dilde,
Neler var ki şu kulda,
Varlıklarım o ilde,
Buraya garip geldim.

Tüccarım malım çoktur,
Benim ortağım Hak’tır,
Asla ziyanım yoktur,
Cümle değişip geldim.

Âdem olmak istedim,
Dünyadaymış kısmetim,
Bilmeden buğday yedim,
Cennetten çıkıp geldim.

Nuh oldum tufan için,
Çalıştım iman için,
İnanmayan münkiri,
Suya boğdurup geldim.

Yalan değildir sözüm,
Bak yüzüme, aç gözün!
Belli oluyor izim,
Şu yoldan erip geldim.

Circis oldum basıldım,
Mansur oldum asıldım,
Hallaç pamuğu oldum,
Bunda atılıp geldim.

Zekeriya’ydım kaçtım,
Koşup ağaca geçtim,
Kanımı yere saçtım,
Kelle kestirip geldim.

İşi yapan Sübhan’dı,
Bilen buna inandı,
Yunus ise pinhandı,
Suret değişip geldim.

Kelimeler:

Pinhan: Gizli

Olurum

Gerçi zahirde fakir ve âcizim,
Batında cihana Sultan olurum.

Feryatlarım yeri göğü doludur,
Belki de dillere destan olurum.

Söyle dertlilere, gelsinler beri,
Belki dertlerine derman olurum.

Eşrefoğlu Rumi, baktıkça bakıp,
Hakkın hikmetine hayran olurum.

Kelimeler:

Zahir: Görünüş
Bâtın: İç, gizli