Sayısız isyanla geldim kapına

Ey, yerin göğün sahibi, ey vasfı Allahüssamed!
sayısız isyanla geldim, kapına, beni kılma red!

Lütfunla bu biçareye, fazlınla bu avareye,
affınla yüzü kareye, ey Rabbim sen eyle meded!

Asilere gufran senden, dertlilere derman senden,
adaletle ihsan senden, rahmetine yoktur aded!

Sen canların cananısın, dertlilerin dermanısın,
âlemlerin sultanısın, ben bir garibi hacetmend!

Derdime kılmazsan deva, kime varam senden başka
her iyilik ancak senden, halık, mabud Allah ehad!

Rabbimiz anıldıkça

Gönüller aydınlanır,
Rabbimiz anıldıkça.
Hasta gönül nurlanır,
Rabbimiz anıldıkça.

Zor işler âsan olur,
Dertliye derman olur,
Canlara canan olur,
Rabbimiz anıldıkça.

Gamlı gönül şâd olur,
Esirler azad olur,
Okuyan irşad olur,
Rabbimiz anıldıkça.

Kul Rabbi ikrar eder,
Zikrini tekrar eder,
Aşkını izhar eder,
Rabbimiz anıldıkça.

Hoca, elden ümit kes!
Zikret Hakkı her nefes!
Allah bes, bâkî heves!
Rabbimiz anıldıkça.

Hikmeti var Rabbimin

Issız gurbet ilinde,
Hikmeti var Rabbimin.
Böceklerin dilinde,
Hikmeti var Rabbimin.

Ateşte pişen aşta,
Seherde öten kuşta,
Dağa çıkan yokuşta,
Hikmeti var Rabbimin.

Yaşlar akıtan gözde,
Hakkı zikreden sözde,
Rızaya dönük yüzde,
Hikmeti var Rabbimin.

Her iyide, güzelde,
Ebedde ve ezelde,
Şiirde ve gazelde,
Hikmeti var Rabbimin.

Hoca, dur bir kenarda,
Soğuk akan pınarda,
Asırlık şu çınarda,
Hikmeti var Rabbimin.

İmdat eyle Allah’ım

Günah haddi aşıyor,
İmdat eyle Allah’ım!
Bu zavallı şaşıyor,
İmdat eyle Allah’ım!

Namazım kılınınca,
Mezara konulunca,
Melek sual sorunca,
İmdat eyle Allah’ım!

Günaha Settâr sensin,
Zalime Kahhâr sensin,
Affeden Gaffâr sensin,
İmdat eyle Allah’ım!

Defterler dürülünce,
Mahşere sürülünce,
Cehennem görülünce,
İmdat eyle Allah’ım!

Hoca’nın yok dermanı,
Korkup titrer imanı,
Ecel alırken canı,
İmdat eyle Allah’ım!

Yalvaralım Allah'a

Yalvaralım Allah’a,
Düşürmesin bir daha!
Rabbimizden korkanlar,
Kolay girmez günaha.

Bülbül gülüne konar,
Gülün aşkıyla yanar,
Gece gündüz öterek,
Durmaz Mevla’yı anar.

Helal lokma yiyenler,
Mütevazı giyenler,
Elbette mahrum kalmaz,
Rabbim Allah diyenler.

Yüreğimde âhım var,
Sayılmaz günahım var,
Ümidimi kesmem hiç,
Affeden Allah’ım var.

Dergâhına varalım!
El açıp yalvaralım!
Yaramız çok derindir,
Sevgisiyle saralım.

Düşme nefsin peşine!
Yanarsın ateşine!
Dini hemen tebliğ et!
Yoldaşına, eşine!

Hoca, nefsi yeresin!
İsteyene veresin!
Hakk’a ulaşmak için,
Postu yere seresin!

İmiş

Ah beni rezil eyledi,
Bu ne biçim sevda imiş?
Gönlümde yok endişesi,
Canın eli onda imiş.

Gönlüm aşkla dolmuş sandım,
Onu artık bulmuş sandım,
Uzak yere konmuş sandım,
Mâşuk bizim evde imiş.

Ne harika eyler idik,
İlm-i ledün söyler idik,
İkram görmüş beyler idik,
Kudret hanı onda imiş.

Yunus, Arş’ta seyran eder,
Görenleri hayran eder,
Dostu uzakta zanneder,
Can içinde canda imiş.

Ey dostlar

Ey dostlar, söyleyemem,
Canım neye dalıyor?
Dilimle vasfedemem,
Gönlümü kim alıyor.

Kalbdeki sığmaz dile,
Âşıklar, aşkı bile,
Aşk kimi verir yele,
Anlamaz ne oluyor.

Aşk derdiyle yananlar,
Hakk’ı daim ananlar,
Nimetlere konanlar,
Bakın nasıl gülüyor.

Ağlayıp güler âşık,
Canıyla gelir âşık,
Kahrı hoş bilir âşık,
Aşk güzellik salıyor.

Aşk, Yunus’uetti lâl,
Kanı da aşka helâl,
Zehir ona olur bal,
Yükü cevher doluyor.

Rabbim

Günaha olup pişman,
Hemen tevbe etmeli.
Şu nefsi bilip düşman,
Hemen tevbe etmeli.

Rabbisin sen âlemin,
Bizi de eyle emin!
İhlâsla edip yemin,
Hemen tevbe etmeli.

Benlikleri satarak,
Sokaklara atarak,
Öfkeleri yutarak,
Hemen tevbe etmeli.

Hoca,nedir bu heybet?
Halkı etme hiç gıybet!
Ne kadar büyük nimet,
Hemen tevbe etmeli.

İbret almalı

Evliyanın yoluna,
Bakıp ibret almalı.
Hakkın sadık kuluna,
Bakıp ibret almalı.

Secde eden başlara,
Gözden akan yaşlara,
Gökte uçan kuşlara,
Bakıp ibret almalı.

Bülbüllere, güllere,
Hakk’ı anan dillere,
Hayra veren ellere,
Bakıp ibret almalı.

Hem merde, hem namerde,
Çare yok denen derde,
Cimriye ve cömerde,
Bakıp ibret almalı.

Terbiyeye, köteğe,
Mini maksi eteğe,
Altıgenli peteğe,
Bakıp ibret almalı.

Tırtıllardan çıkana,
Duttan ipek yapana,
İneklere tapana,
Bakıp ibret almalı.

Hele bak şu alığa,
Uymuş kalabalığa,
Suda yüzen balığa,
Bakıp ibret almalı.

Şu çirkin şebeklere,
Ağlayan bebeklere,
Uçan kelebeklere,
Bakıp ibret almalı.

Kirpiklere, gözlere,
Kireçlenmiş dizlere,
Hikmet saçan sözlere,
Bakıp ibret almalı.

Şu cimri bahillere,
Din bilmez cahillere,
Et dolu sahillere,
Bakıp ibret almalı.

Ayaksız yılanlara,
Politik yalanlara,
Kaz gibi yolanlara,
Bakıp ibret almalı.

Durup gülen deliye,
Toprak olan ölüye,
Keramete, veliye,
Bakıp ibret almalı.

Artistik şölenlere,
Milleti bölenlere,
Mal için ölenlere,
Bakıp ibret almalı.

Ağaçlara, taşlara,
Kalem gibi kaşlara,
Yazlara ve kışlara,
Bakıp ibret almalı.

Hoca, dikkat her işe!
Isı saçan güneşe,
Yanıp duran ateşe,
Bakıp ibret almalı.

Rahmetinle affet beni!

Senin affın elbet çoktur,
Rahmetinle affet beni!
Yalvarmaya yüzüm yoktur,
Rahmetinle affet beni!

Gafletteyim ben her zaman,
Perişanım hâlim yaman,
Diliyorum senden aman,
Rahmetinle affet beni!

Hesap soran Kahhâr sensin,
Ayıp örten Settâr sensin,
Çok affeden Gaffâr sensin,
Rahmetinle affet beni!

Gerçek kulluk edemesem,
Emre uygun gidemesem,
Farz borcumu ödemesem,
Rahmetinle affet beni!

Hoca der ki, yansa sîne,
Günah çıksa birkaç bine,
Ümit kesmem senden yine,
Rahmetinle affet beni!