Çevrimiçi

Konuşmacı, Harris’e katıldığını ve İbrahimî dinlerin üçünde de kendinden olmayana karşı kin, nefret ve düşmanlık aşılandığını söyledi. Tek çıkış yolu ise insanları dinlerin anlattığı hurafelerden uzaklaştırıp aklını kullanmaya teşvik etmekten geçiyor dedikten sonra konuyu tartışmaya açtı. Benden önce söz alan herkes, Harris’in düşüncesine katıldıklarını söylediler. Anlaşılan, tek aykırı ses ben olacaktım. Elimi kaldırarak söz istedim. Herkes ne diyeceğimi merakla bekliyordu. Bütün gözler bir anda bana dönmüştü. Konuşmacıya teşekkür ettikten sonra, özetle şunları söyledim:

“Harris’in anlattıklarına kısmen katılıyorum. Anladığım kadarıyla, Harris’in kitabında iki temel mesaj veriliyor. Birincisi, dinler akıl ile çelişen hurafe inançlardır. Aklın hakim olduğu bir asırda, bu hurafelerden kurtulmanın zamanı gelmiştir. İkincisi, İbrahimî dinler ve özellikle İslam, nefret ve kin telkin ediyor. Kitle imha silahları ellerine geçip onlar bizi imha etmeden önce, biz onların icabına bakmalıyız.

İzin verirseniz, tamamını dikkatle okuduğum Harris’in kitabı hakkında, bir Müslüman olarak izlenimlerimi paylaşmak istiyorum. Yazar, İslam hakkında birincil eserlere gitmemiş ve İslam’ı çarpıtan oryantalistlerden alıntılar yapmıştır. Özellikle, akıl ve inanç konusunda, Hıristiyanlıkla İslam’ı aynı kefeye koymuş. Oysa Hıristiyanlıkta akla değil, asırlarca kilisenin dogmalarına öncelik verilmiştir. Tahrip edilen İncil’de akla aykırı birçok hüküm yer aldığı halde, insanlardan, sorgulamadan inanmaları istenmiştir. Ancak, aynı şeyi İslam için söylemek haksızlık olur. Kur’an’da birçok yerde, “düşünmez misiniz”, “akletmez misiniz” gibi ifadeler yer alıyor. İslam, esaslarını akla ve hakiki bilime dayandırıyor. Bu sırdandır ki, İslam’ın tam olarak yaşandığı dönemlerde, Müslümanlar bilimde büyük ilerleme kaydetmişler. Harris bile kitabında bu noktayı inkâr edememiş. Her dinin bir parlak dönemi olduğu gibi, İslam’ın da böyle bir parlak dönemi olmuştur diyerek geçiştirmiş. Oysa insaflı ve dikkatli bir şekilde İslam tarihini inceleyenler, İslam ile Hıristiyanlık arasında, akıl ve bilime önem verme açısından çok büyük farkların bulunduğunu görecekler. Yazar, bu farkı ortaya koymadan, iki dini de aynı kefeye koymakla haksızlık yapmıştır.”