Çevrimdışı

Harris, kitabının, intihar olaylarına ve rehinelerin boğazlanmasına değindiği bir bölümünde, kâfirlere karşı kin ve nefret besleyen Kur’an ayetleri ve hadislerle beyni yıkanan Müslüman teröristlerin tarihte eşine rastlanmamış bir tehlike arz ettiklerini iddia ediyordu. Sunumu yapan kişi, Harris’in kitabından anlattıklarını görüntüyle desteklemek için Müslüman teröristlerin Irak’ta rehin aldıkları kişilerin başını keserken çekilmiş birkaç fotoğraf gösterdi. Hemen sonrasında da bir Amerikalının boğazlanırken çekilen video görüntülerini göstermek istediğini söyledi. “Bu görüntüden rahatsız olan varsa kısa bir süre için dışarı çıkabilir” deyince itiraz sesleri yükselmeye başladı. Büyük çoğunluk söz konusu görüntüden rahatsız olacaklarını ifade edince sunumu yapan kişi video gösteriminden vazgeçti. Yapılmak istenen gayet açıktı. Cihatla ilgili ayet ve hadisler okunup dinleyenlere şu mesaj veriliyordu: Müslümanlar, kendilerinden olmayanlar için en acımasız canavarlar hükmüne geçiyorlar. 11 Eylül’de binlerce masumu, akılları hayrette bırakan bir yolla, katleden caniler, ellerine geçirdiği hasımlarını boğazlamaktan ve Cennette hurilere kavuşmak için vücutlarını bomba yapmaktan çekinmiyorlar.

Harris’in iddiaları hiç de yabancı gelmiyordu. Türkiye’de bu tarz korku paranoyası olan bir kesimin söyledikleriyle büyük paralellik gösteriyordu. Bana asıl ilginç gelen, orada bulunanların büyük çoğunluğunun bu yazılanlara mutlak doğru diye inanmasıydı. Allah’tan gelen bir mesajı acımasızca sorgulayan bu insanlar, birazcık araştırıldığında, yalan ve yanlışlarla dolu olduğu açık olan bir kitaba samimiyetle inanıyorlardı. Demek ki, inanmayan kimse yok aslında. Herkes inançlı; ancak, kimileri Hakk’a inanırken kimileri de batılı Hakk sanıp ona inanıyor. Ateist dahi bir inanca sahip; yaratıcının olmadığına inanıyor.