| |
|
03 Ağustos 2011, 00:49
| #1 | |
| Çevrimiçi  IF Ticaret Sayısı: (0) | Hz. Ali'nin Faziletleri İslam ümmetinde oluşan ihtilaf yoktur ki, bu ihtilafın çözümü Müslümanların şefaatçisi Hatemü’l Enbiya (son peygamber) Hz. Muhammed (s.a.a.v) tarafından gösterilmiş olmasın. Peygamber Efendimiz, her fırsatta kendisinden sonra ümmetinin karşılaşacağı fitneleri haber vermiş ve bu fitneler karşısında ümmetinin nasıl bir yol izlemesi gerektiğini özellikle ve defalarca vurgulamıştır: “Yakın bir zamanda bir fitne (karışıklık) meydana geldiğinde herkes Allah’ın kitabına sığınıp Ali Bin Ebi Talip’in eteğine sarılsın.” (Ebu Nuaym, Hilyetü’l Evliya / Ensabu’l Eşraf, c:1 s:118 / Tarih-i Dımeşk c:1 s:89) Görüldüğü gibi Hz. Muhammed (s.a.a.v.) kendisinden sonra meydana gelecek olayları ilahî bir hikmetle önceden görmüş ve ümmetini bu konuda uyarıp oluşacak fitneler karşısında tutmaları gereken yolu onlara göstermiştir ki bu yol, sıratu’l müstakim (dosdoğru olan yol) olan Ehlibeytin yoludur. Bu yol, Hz. Ali’nin yoludur. Burada çok önemli bir konu vardır. Acaba Hz. Muhammed (s.a.a.v.) Müslümanlara neden başkasını değil de bu yolu takip etmelerini özellikle emretmiştir? Bunun cevabını bizzat Hz. Muhammed veriyor: Çünkü hak ve Ali asla birbirlerinden ayrılmaz. “Ali hak iledir, hak da Ali ile.” (Hatip El Bağdadî, Tarih-i Bağdat c:14 s:321 / İbn-i Asakir, Tarih-i Dımeşk c:3 s:119 / Ali El Hindî, Kenzu’l Ummal c:5 s:30) Hz. Ali, müminlerin emiridir. Hz. Muhammed (s.a.a.v.) şöyle buyuruyor: “Ali’ ye selam verdiğiniz zaman ona ‘Emiyrül müminiyn’ diye hitap ediniz.” (El Yakin s:125 / Tarih-i Taberî) İbn-i Ebil Hadit, Şerh-i Nehcü’l Belaga adlı büyük eserinde Hz. Muhammed’in defalarca şöyle buyurduğunu nakletmiştir: “Ya Ali! Sen, müminlerin emirisin.” “Ya Ali! Sen dinin ve müminlerin ya’subusun (arı beyisin).” “Ya Ali! Sen emiyrün nahılsın (müminlerin arı beyisin).” Arı beyinin arılar için ne denli önemli olduğunu araştıran, bu benzetmeyle Hz. Ali’ nin Müslümanlar için ne kadar vazgeçilmez olduğunu ve bu benzetmenin öyle sıradan bir şey olmadığını görecektir. Bilindiği gibi her kovanda bir tek arı beyi bulunur ve bu arı beyi kovandaki bütün arıların tek ve tartışmasız lideridir. Hz. Ali, müminlerin velisidir. Hz. Muhammed (s.a.a.v.) şöyle buyuruyor: “Ali, benden sonra her müminin velisidir.” (Ahmet Bin Hanbel, Müsned / Tirmizi, Sünen) Hz. Ali hiçbir zaman Kur’an-ı Kerim’den ayrılmamıştır. Hz. Muhammed (s.a.a.v.) şöyle buyuruyor: “Ali Kur’an ile, Kur’an da Ali ile beraberdir.” (Hakim, Müstedrek c:3 s:124) Hz. Ali, Kur’an-ı Kerim’in gerçek manasını bilen ve onu koruyandır. Hz. Muhammed (s.a.a.v.) şöyle buyuruyor: “Ey Ali! Ben Kur’an’ın nüzûlü uğruna savaştım. Sen de onun gerçek manası uğruna savaşacaksın.” (Hanbel, Müsned / Ebu Davud, Sünen) Hz. Ali’nin eşi ve benzeri yoktur. Hz. Muhammed (s.a.a.v.) şöyle buyuruyor: “Ali’nin insanlar arasındaki yeri, Kur’an’daki ‘Kul huvallahu ahad’ gibidir.” (Kenzü’l Hakayık, s:141 / Yenabiü’l Mevedde s:235 / El Kazirunî, El Erbain s:105) Hz. Ali, ümmetin ihtilaf ettikleri konuların çözümleyicisidir. Hz. Muhammed (s.a.a.v.) şöyle buyuruyor: “Ey Ali! Benden sonra ümmetimin ihtilaf ettikleri şeyleri sen açıklayacaksın.” (İbn-i Asakir, Tarih-i Dımeşk c:2 s.482 / Kenzu’l Ummal c:5 s:33 / Menavî, Kenzu’l Hakayık s:203) Hz. Ali, ilim kapısıdır. Hz. Muhammed (s.a.a.v.) şöyle buyuruyor: “Ben ilmin şehriyim, Ali de onun kapısıdır. İlim isteyen kapıya gelsin.” (Hakim, Müstedrek c:3 s:126 / Tarih-i İbn-i Kesir, c: 7 s: 358 / Hanbel, Menakıb-ı Cami c: 5 s:201) Hz. Ali, Hz. Muhammed’in (s.a.a.v.) bu dünyada olduğu gibi sırlar âlemindeki kardeşidir. Hz. Muhammed (s.a.a.v.) şöyle buyuruyor: “Ey Ali! Musa Peygamber için kardeşi Harun ne ise sen de benim için o menzildesin. Şu farkla ki, benden sonra Peygamber gelmeyecektir.” (Buhari, Sahih / Müslim, Sahih / Tirmizi, Sünen / Hanbel, Müsned) Hz. Ali, Hz. Peygamber’in sırrının sahibidir. “Sırrımın sahibi Ali Bin Ebi Talip’tir.” (Yenabiül Meveddeh, s:180 / Tarih-i Dımeşk, c:2 s:311 / Kenzü’l Hakayık, c:1 s:155) Hz. Ali, cennet ve cehennemi bölendir. “Ya Ali! Sen Kıyamet gününde cennet ve cehennemi bölensin. O gün ateşe bu senin, bu da benim diyeceksin.” (Yenabiül Meveddeh, s:285 / Sevaiku’l Muhrika s:214 / Hanbel, Müsned) Hz. Ali, sıddıyk-ı ekber ve faruk-ı azamdır. “Ya Ali! En büyük sıddık sensin. Hak ile batıl arasındaki faruk sensin. Sen müminlerin melikisin.” (Yenabiü’l Meveddeh s:201) Hz. Ali, Allah’ın yeryüzüne uzanan ve müminlerin ona sımsıkı sarıldığı ipidir. "Hep birden Allah'ın ipine sımsıkı sarılın. Allah'ın üzerinizdeki nimetini düşünün..." (Âl-i İmran, 103) Ehlisünnetin tefsir ve hadis âlimleri olan Hafız Kunduzi, Şafî âlimi Şeblenci ve İbni Hacer şöyle rivayet etmişlerdir: Hz. Resulullah, İmam Ali'nin elinden tutarak "Ona sarılın, bu gördüğünüz Ali, Allah'ın sağlam ipidir." dedikten sonra bu ayeti okudu: "Hep birden Allah'ın ipine sımsıkı sarılın.....” “Ey Ali! Sen benim dünyada ve ahirette kardeşimsin.” (Tirmizi, Sünen) “Ey Ali! Sen bendensin, ben de sendenim.” (Buhari / Tirmizi / Hanbel) “Ben kimin mevlası isem Ali de onun mevlasıdır. Allah’ ım ona dost olana dost ol, ona yardım edene yardım et. Ona düşmanlık edene de düşmanlık et.” (Kenzu’l Hakayık, c:12 s:116) “Ey Ali! Sen benim dünyada ve ahirette kardeşimsin.” (Hanbel, Müsned) “Ali’ nin aleyhinde konuşan benim aleyhimde konuşmuş olur.” (Hakim, Müstedrek / Zehebî, Telhis / Hanbel, Müsned / Nisaî, Hasais) “Kevser Havuzu’ nun başına ilk geçecek olanınız, ilk iman edeniniz olan Ali Bin Ebi Talip’tir.” (İbn-i Abdülbir, El İstiab c:3 s:28 / İbn-i Ebi’l Hadid, Şerh-i Nehcü’l Belağa c:13 s: 119 / Hakim Nişaburî, Müstedrek c:3 s:17) “Ali’nin bana olan yakınlığı, benim Rabbime olan yakınlığım gibidir.” (Siyretü’l Halebî, c:3 s:391 / Riyadü’n Nadire c:2 s:215 / Zehairü’l Ukba s:64 / Sevaiku’l Muhrika s:106) Hz. Ali’ nin bu konularda neler söylediğine kulak verelim: 1) “…Peygamber her yıl Hira Dağı’ na ibadete çekilirdi. Onu benden başka kimse görmezdi. Ona vahiy geldiğinde şeytanın feryadını duydum. “Ya Resulullah, bu feryat nedir?” dedim. “Bu feryat eden şeytandır. Kendisine kulluk edilmesinden ümidini kesti artık. Sen benim duyduğumu duyuyor, gördüğümü görüyorsun; ancak Peygamber değilsin. Vezirsin ve hayırlar üzerindesin.” (Nehcü’l Belağa, 192. hutbe) 2) “Ben Allah’ın Resulunun kardeşi ve sıddıyk-ı ekberim. Bu sözü benden sonra yalancı ve iftiracıdan başkası söyleyemez. Ben insanlardan önce yedi yıl Resulullah ile namaz kıldım.” (Cerir Et Taberî, Tarihu’l Ümem c.2 s:312 / İbn-i Kesir, El Kâmil c:3 s:112 / Hakim, El Müstedrek, c:3 s:112) 3) “Sizin aranızda iman bayrağını ben diktim. İlahî hükümlerin helal ve haramını ben size öğrettim.” (İbn-i Ebi’l Hadid, Şerh-i Nehcü’l Belağa c:6 s:873) 4) “Ben konuşan Kur’an’ım. Sorun her şeyi bana beni yitirmeden. Ant olsun Allah’a Kur’an’da hiçbir ayet yoktur ki; niçin ve kimin hakkında indi, nerede indi, düzlükte mi, dağlıkta mı hepsini en iyi bilenim ben.” (Taberi, c:2 s:198 / Fethü’l Bari, c:8 s:485 / Ensabu’l Eşraf, c:1 s:99) 5)“Ben cennetle cehennemin bölüştürücüsüyüm. Kıyamet gününde ateşe bu senin, bu da benim diyeceğim.” (Tarih-i Dımeşk, c:2 s:244 / Et Taberanî, El Bidayet, c:7 s:355) Hz. Muhammed’in (s.a.a.v.) Hz. Ali için söylediği hadisleri toplamaya kalksak kitaplar doldurulur. Hadislerin bu kadarı bile Hz. Ali’nin nasıl bir fazilete sahip olduğunu, Allah’ın ve Peygamberin yanında en yüksek mertebeye nasıl ulaştığını göstermeye yeterlidir. Hz. Muhammed (s.a.a.v.) ne güzel buyurmuştur: “Şayet ağaçlar kalem, denizler mürekkep olsa; cinler hesap tutsa, insanlar da kâtip olsalar Ali Bin Ebi Talip’in faziletlerini kıyamet gününe kadar sayamazlar.” (Menakıb-ı Havarezmî, s:2, 235 / Yenabiü’l Mevedde s:121 / Mizanü’l İtidal c:3 s:467 / Lisanü’l Mizan c:5 s:63 / Kifayetü’l Talib s:251 / Tezkiretü’l Huffaz s:8 / Feraidü’l Sımteyn) Sahabelerin ve mezhep imamlarının Ali hakkındaki sözleri de dikkate şayandır. İbn-i Abbas’ ın bu sözü meşhurdur: “Ali’yle kıyaslanacak hiçbir önder görmedim.” (Uyunu’l Ahbar, c:1 s:110) Ahmet Bin Hanbel: “Ebu Talip’in oğlu Ali ile kimse kıyaslanmaya layık değildir.” (İbn-i Cüzi, Menakıb-ı Ahmet Bin Hanbel s:160-163) Ahmet Bin Hanbel: “Peygamber’in sahabeleri arasında Ali’nin eriştiği mertebeye hiçbir sahabe erişememiştir.” (Hakim, Müstedrek c: 3 s:107 / Havarezmî, Menakıb s:3) Eş Şafî: “Ben düşmanlarının kıskançlığı yüzünden, dostlarının ise korkudan faziletlerini gizlemiş olmasına rağmen faziletleri doğu ile batıyı dolduracak derecede yayılmış olan Ali’ye şaşıyorum.” (Taberî, Rıyadü’n Nadire c:2 s:282 / İbn-i Hacer, Sevaiku’l Muhrika s:118) Ahmet Bin Hanbel: “Resulullahın ashabı içinde Hz. Ali kadar fazileti sahih senetlerle bildirilen hiç kimse yoktur.” (İbn-i Cüzî, Menakıb-ı Hanbel s:160 / İbn-i Ebi Yalî, Tabakatü’l Hanabile c:1 s:319 / Hakim, El Müstedrek) Hz. Ali o derecede hakkı temsil ediyor ki münafıkların kim olduğu, Ali’ye olan sevgiyle anlaşılabiliyordu. Münafık demek, ikiyüzlü demektir. Temiz sahabelerin yüz akı Ebu Said El Hudri “Biz münafıkları Ali’ yi sevmemeleriyle tanıyorduk.” diye buyurmuştur. Hani Hz. Muhammed defalarca buyurmuştu: “Ya Ali! Seni ancak müminler sever ve sana ancak münafıklar buğzeder (kin besler).” (Sünen-i Nisaî c:2 s:271 / Sünen-i Tirmizî c:13 s:168 / Müstedrek c:3 s:483) Başka bir hadiste de “Ali’ye duyulan sevgi imandır, düşmanlık da münafıklıktır.” (Müslim, Sahih c:1 s:48 / İbn-i Hacar, Sevaik s:73 / Ali El Hindî, Kenzu’l Ummal c:5 s: 105) İşte Ali budur. Ali, hak ile bâtılı ayırandır. Acaba başka kim gelebilmiş bu dereceye kim? Taberanî’nin El Evsat kitabında İbn-i Abbas’ın şöyle dediği nakledilir: “Ali’nin özel on sekiz üstün özelliği vardı ki, bunlar ümmetin içindekilerden hiç kimsede yoktur.” Buharî, Tarihü’l Kebir adlı eserinde bir sahabenin ağzından şu ifadeye yer vermiştir: “Ali, Peygamber’in sünnetini en iyi bilendir .” Ensabu’l Eşraf adlı eserde bir sahabeden şöyle bir nakil geçer: “Dinî farzları, Ali herkesten iyi bilirdi.” Yine Medineli sahabelerden naklen şu ifadeler de vardır: “Biz kendi aramızda kadılık hususunda Ali’yi Medine halkının en bilgilisi olarak tanıyorduk.” (Ensabu’l Eşraf, c:1 s: 97 / El İstiab, c:1 s:9 / Tabakat, c:2 s:388) Peygamberimizin hanımlarından Ayşe’nin de konuyla ilgili bir sözü Suyutî’ nin Tarihü’l Hülefa adlı eserinde mevcuttur: “Ali, Resulullah’tan sonra sünneti en iyi bilendir.” Yine ünlü sahabelerden İbn-i Mesut’un bir sözü Hakim’in Müstedrek adlı kitabında geçer: “Biz kendi aramızda İslam hükümlerini en iyi bilen Ali’dir, diyorduk.” O yüzdendir ki Hz. Ali, halife olduğu zaman Hasan Basri, şunları söyleyecektir: “Ali, halifeliği zamanında halka doğru yolu gösterdi. Din eğrilmişken onu düzeltti.” (İbn-i Ebi Şeybe, El Musannef) Bu söz aslında çok şey ifade ediyor. Peygamber’den sonra dinin eğrilmiş olduğunu yani Peygamber zamanında doğru olan yolun sonradan eğrildiğini ve Hz. Ali ile bu yolun tekrar doğrulduğunu anlatıyor. Peygamberimizden sonra Ali’siz yürünmek istendi bu yolda. Bütün bu üstün özellikleri bir kalemde silinip Hz. Ali dışlandı, eziyete uğradı, evi yakılmak istendi, eşi ve sevgili Peygamberimizin kızı Hz. Fatıma’nın evine zorla girildi ve bu zor kullanım sonucunda Hz. Fatıma’nın çocuğunu düşürmesine neden olundu, münafıklıktan ilahî damga yemiş kişilere dahi görev verilirken kendisi yönetimden ve her şeyden mümkün olduğunca uzaklaştırıldı. Eşi mirasından mahrum edildi. Ve daha birçok şey yaşatıldı. Profesör Doktor Zekeriya BEYAZ, gazetedeki köşe yazısında bu konuda bakın ne diyor: “İster Alevi olalım, ister Sünni olalım ama akıl ve mantığımızı, adalet ve hakkaniyet duygumuzu dumura uğratmayalım, olayları o yüce insani özelliklerimizle görelim ve değerlendirelim. O zaman büyük ölçüde bir noktada buluşur ve gerçekleri yakalarız... Dolayısıyla da ihtilaflar büyük ölçüde sona erer ve Alevi-Sünni kardeşliğimiz de iyice pekişir. Ama akıl ve mantığımızı, insaf ve vicdanımızı karartırsak, o zaman gerçekleri yakalayamayız. Tabii o gerçeği başkaları öğrenmiş olacağından ihtilaflar da kendiliğinden ortaya çıkacaktır.” İşte akıl ve sağduyuya dayalı aydın olmanın bilinci ve sorumluluğuyla dolu, bağnaz olmayan bir tutum. İnsanım diyen mezhep taassubuna girmeden, birilerine hoş görünme adına kalemini ve vicdanını satmadan olayları değerlendirebilme olgunluğuna eriştiğinde insanlar oturup konuşabilecek ve bağnaz tutumların ördüğü kalın duvarlar teker teker yıkılıp eller güvenle birbirlerine uzatılacaktır. Kardeşliğin önünde duran en büyük engel, mezhep taassuplarıdır. Taassup yani körü körüne bağlanış sadece dinde değil, her alanda tehlikelidir ve dolayısıyla bundan özellikle kaçınmak gerekir. Peki, bu kolay bir iş mi? Taassuptan beslenen, taassuptan çıkar sağlayan kişilere alet olunmazsa ve başkasının fikir girdabına girilmezse veya bu girdaba illa ki girilecekse önce olaylar, durumlar dikkatlice incelenirse taassup yenilebilir. Burada esas görev, aydınlarımıza düşüyor. Prof. Dr. Zekeriya BEYAZ’ın yazısı şöyle devam ediyor: “Şurası kesin bir gerçektir ki; Hz. Peygamber'den sonra, başta Hz. Ali olmak üzere Ehlibeyti dışladılar, haklarını kıstılar, itibarsız hale getirdiler, hatta daha sonraları onlara, yani Ehlibeyte büyük zulümler yaptılar. Tabii burada hemen aklımıza şöyle bir soru gelecektir: Kim dışladı Ehlibeyti, kimler zulmetti Ehlibeyte? Hemen cevap verelim, Müslümanların idaresini ele alan yöneticiler... Daha açık söyleyelim; Ebubekir, Ömer ve Osman dışladılar; Muaviye ve oğlu Yezit zulmettiler... …Ehlibeyte ve Hz. Ali'ye yapılan bütün zulüm ve haksızlıklar, ictihad örtüsü ile örtülmüştür. Evet, altını çizerek ifade edelim ki; bu anlayış, İslam'ın ruhuna da insanlık faziletine de aykırıdır. Hakkaniyet ve adalete aykırı olan bir karar ve uygulama, "İctihaddır..." denilip dinen meşru görülemez. …Üzülerek açıklayalım ki; Sünni âlimlerimiz, eskiden beri Ehlibeyte karşı yapılan her türlü haksızlık ve dışlamaları, ictihad perdesi ile örtmüşler ve o haksızlığı yapanları da mazur görmüşlerdir.” 1) Sabah Gazetesi, 11/02/2002 tarihli İnanç Dünyası adlı köşe yazısı 2) Alevi Dosyası, sayfa: 112 (Zekeriya BEYAZ, Sancak Yayınları-2003) Evet, Hz. Ali, Hz. Peygamber’den sonra her türlü haksızlık ve dışlamalara maruz bırakıldı ama Hz. Ali, güneş misali etrafını aydınlatmaya devam etti ve başta halifeler olmak üzere herkesin sorunlarının çözümleyicisi kendisi oldu. Yanlış karar veren halifelerin hatalarını düzeltti. Böylelikle hem mağdurun mağduriyeti giderildi hem de bu mağduriyete neden olacak olanlar bu nedenle helak olmaktan kurtuldu. Hz. Ali’yi her türlü haktan mahrum edenler, başları sıkıştığında Ali’ye başvurmaktan başka çare bulamadılar. Suyutî’nin Tarihü’l Hülefa adlı eserinde, 2. Halife Ömer Bin Hattab’ın şu sözü geçer: “Ali, İslam hükümlerini hepimizden iyi bilir.” Aynı halife, bir sorunla karşılaşması durumunda Hz. Ali’ye olan ihtiyacını şu şekilde ifade etmiştir: “Ali’nin olmadığı yerde çözülmesi gereken bir sorunla karşılaşmaktan Allah’a sığınırım.” (Tabakat, c:2 s:339 / Suyutî, Tarihü’l Hülefa / Ensabu’l Eşraf, c:3 s:406) 2. Halife Ömer’e bu sözü söyleten çok olay olmuştur. Yanlış karar veren halifenin hatadan dönmesini hep Ali sağlamıştır. Bu yüzden Halife Ömer, tarihe geçen şu sözü de söyleyecektir: “Ali olmasaydı, Ömer helak olurdu (yok olurdu).” (Taberî, Riyadu’n Nadire c:2 s:194 / Kenzu’l Ummal c:3 s:96,228 / İbn-i Abdülbir, İstiab c:2 s:261 / Fedailil Hamse fi Sihahis Sitte c:2 s:224,225 / Havarezmî, Menakıb s:48 / İbn-i Cuzî, Sıbt Tezkiresi, s:87) Bütün bu anlatılanlara bakıldığında Hz. Muhammed’in (s.a.a.v.) neden Hz. Ali’ yi ümmetinin önderi, müminlerin emiri, ümmetinin karşılaşacağı sorunların çözümleyicisi olarak seçtiğini kolayca anlarız. Çünkü Hz. Ali’ nin üstlendiği misyon (amaç) budur. Onun örnek kişiliği, Müslümanlığı ve kahramanlığı hakkında üç yüz ayet inmiştir. Bunun gerçekliği konusunda kimse şüpheye düşmesin. Bu sözü edilen ayetler bizzat sünni kaynaklarda da kayıtlıdır. İbn-i Asakir Tarihi’ ne, Fahrettin Razi’nin Tefsirine, Taberî’nin Tefsiri’ne, Esbabün Nüzul’e, Yenabiü’l Mevedde’ye ve daha birçok kaynağa bakılabilir. Hz. Ali, cennetle cehennemi bölendir. Ateşe bu senin, bu benim diyecek olandır. O, sıddıyk-ı ekber ve faruk-ı azamdır. O, emiyrül müminiyndir. Kısacası o, Ali’dir. Ali gibisi varken başka bir arayış içine girmenin ayetlerle ve hadislerle sabittir ki sonu hüsrandır. Hz. Ali, hidayet sancağıdır. Hz. Ali, sıratül müstakimdir. Hz. Muhammed (s.a.a.v.) şöyle buyuruyor: “Ali, hidayet bayrağıdır ve evliyamın imamıdır. Bana itaat edenin nurudur. Takvalılara lazım olan kelimedir. Onu seven, beni sever; ona buğz (kin, düşmanlık) eden, bana buğz eder.” (Hilyetü’l Evliya, c:1 s:67) “…Sen ancak ve ancak bir uyarıcısın ve korkutucusun ve her kavmin bir hidayete eriştiricisi vardır.” (Ra’d: 7. ayet) Resulullah şöyle buyurdu: “Uyarıcı, korkutucu benim. Hidayete eriştiren de Ali’dir. Ey Ali! Hidayete erişmek isteyenler ancak sende hidayeti bulurlar.” (İbn-i Sebbağ El Malikî, Fusulil Mühime c:2 s:107,122) / Tarih-i Dımeşk c:2 s:417 / Şevahidüt Tenzil c:1 s:293 / Kifayetü’t Talib s:233 / Feraidü’l Sımteyn, c:1 s:148 / Dürrü’l Mensur c:4 s:45 / Et Taberî, Camiü’l Beyan c:13 s:108 / Alusî, Ruhu’l Meanî c:13 s:97 / Tefsir Eş-Şevkanî c:3 s:70 / Tefsir-i İbn-i Kesir c:3 s:502 / Nurul Ebsar s:71 / Müntahabatü’l Kenz c:5 s:34) “Budur benim doğru yolum, onu takip edin. Sizi ondan ayıracak başka yollara sapmayın.” (En’am, 153. ayet) Bu ayetin tefsiriyle ilgili İmam Muhammed Elbakır (a.s.) ve Cafer-i Sadık (a.s.) şöyle buyurmaktadırlar: “Burada doğru yol, imam demektir. Başka yollara sapmayın, yani sapık imamların peşine takılmayın, yolunuzu şaşırırsınız. Allah’ın yolu bizim yolumuzdur.”Salebî kendi tefsirinde Fatiha suresini tefsir ederken şu hadisi nakletmiştir: “Doğru yol, Muhammed (s.a.a.v.) ve Ehlibeytinin yoludur.” Aynı tefsirde “Bizi doğru yola hidayet et.” ayeti hakkında “Bizi Muhammed ve Ehlibeytinin sevgisine hidayet et, demektir.” hadisini İbn-i Abbas’tan nakletmiştir. İkinci Halife Ömer; Ali ile diğer bir kişi arasında hakemlik ederken İmam Ali’ye künyesi ile hitap etti. İmam Ali: “Hasmımın karşısında niye beni övüyor ve saygı gösterisinde bulunuyorsun?” diye buyurdu. İkinci Halife Ömer şöyle dedi: “Babam size feda olsun. Allah sizin hatırınıza bize doğru yolu gösterdi. Sizin evde nur nazil oldu ve bizi karanlıklardan çıkarıp nura iletti.”(Zimahşeri, Rabiü’l Ebrar c:3 s:595) İmam Cafer-i Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sıratü’l müstakim (dosdoğru olan yol), Emirül Müminin Ali’dir.” (El Fakih / Tefsirül Ayaşi / Allame Tabatabai, El Mizan Fi Tefsirü’l Kur’an) Yine İmam Cafer-i Sadık (a.s.) şöyle buyurmuştur: “Sıratü’l müstakim, Allah’ı bilmeye giden yoldur. Bu yolun biri ahirette biri dünyada olmak üzere iki yönü vardır. Dünyadaki yol, itaat edilmesi zorunlu olan imamdır. İmamı tanıyan ve onun rehberliğinde yol alan kimse ahiretteki yoldan yani cehennem üzerinde kurulan köprüden geçer. Onu dünya hayatında tanımayan kimsenin ahirette ayağı kayar, cehenneme yuvarlanır.” (El Meanî) Hz. Muhammed (s.a.a.v.), bu yöndeki uyarısını sayısız defa yapmıştı: “Size bıraktığım iki emanetten Kur’an ile Ehlibeytimden öne geçmeyin, helak olursunuz. Geride de kalmayın, helak olursunuz. Onlara bir şey öğretmeye de kalkışmayın, yoksa yine helak olursunuz. Zira onlar sizden daha bilgindirler.” (Suyutî, Durru’l Mensur c:2 s:20 / Usdu’l Gabe, c:3 s:137 / Kenzü’l Ummal, c:1 958. hadis) Evet, daha önce belirtildiği gibi Hz. Ali gibisi varken başka bir arayış içine girmenin ayetlerle ve hadislerle sabittir ki sonu hüsrandır. Bütün bu açıklama, hadis ve uyarılardan sonra akıl ve insaf sahipleri her türlü mezhep taassubunu bırakarak aşağıdaki ayete yanıt vermelidir: “Hakka ulaştıran mı uyulmaya daha layıktır; yoksa doğru yola ulaştırılmadıkça hidayete ulaşmayan mı? Ne oluyor size, nasıl hükmediyorsunuz?” (Yunus suresi, 39. ayet) | |
| |  |
| IRCForumlari.NET Reklamlar |
   |
 |
| Etiketler |
| alinin, faziletleri, hz |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |
Benzer Konular | ||||
| Konu | Konuyu Başlatan | Forum | Cevaplar | Son Mesaj |
| İffetli olmanın Faziletleri! | Cheyenne | İslamiyet | 0 | 05 Mayıs 2019 19:53 |
| El-Basîr İsm-i Şerîfi'nin Faziletleri | Swat | İslamiyet | 0 | 09 Aralık 2014 18:34 |
| Duanın Faziletleri (resim) | Seyra | Dini Resimler | 0 | 15 Ekim 2014 19:15 |
| Üç Ayların Faziletleri | Elysian | Genel İslami Konular | 0 | 02 Mayıs 2014 12:22 |
| Ramazan Ayı Faziletleri .. | SweetLand | Genel İslami Konular | 0 | 02 Eylül 2008 08:45 |
Normal
