Çevrimiçi

Ammâr b. Yasirden:
“Ümmetim mübarek bir ümmettir, evveli mi yoksa sonu mu daha iyidir bilinmez.” (1)

Burada ümmetin ilki ile sonu arasında bir benzerlik kuruluyor. Nasıl ilk zamanlar islamı yaşamak için büyük zorluklar, işkenceler çekilmiş, ilk sahabeler müşrik toplumda yadırganmış, tahkir edilmiş, kınanmış, Rasulullaha Mecnûn (deli) denilmiş, ona uyanlar çeşitli sıkıntılara işkencelere maruz kalmışlar. Toplumda garipsenmişler, akılsızlıkla suçlanmışlar, hatta vatanlarından sürülmüşler. Bütün bu meşakkatlerin, acıların, ıstırapların sevabı ve kazancı da bir o kadar çok olmuş. İşte ümmetin sonu, ahir zamanda inananların durumu da ilklerine benzeyecek ve onlara yakın olacak. Ümmet ifsad olacak, bozulacak, bidalar ve dalaletler her yerde kendini gösterecek, her yere girecek. Böylece, İslâma sarılanlar, sünnete ve Kurâna hizmet edenler, toplumda garipsenecek, tahkir edilecek, herkes onları tenkit edecek, onlar kafaları çalışmamakla, topluma uyumsuzlukla suçlanacak, hatta toplumdan dışlanmaya çalışılacaklar. Çoğunluğun maddi manevi engelleyici baskısı altında, zor şartlarda Amel-i Salihin sevabı çok olacak, zorluk artınca sevap artacak.

İlk devirde Mekke ve Medine hayatında müslümanların maruz kaldığı sıkıntıların, eziyetlerin benzerleri, son zamanlardaki samimi müslümanlara yapılacak. Sürgün, işkence, vs. gibi eziyetler görecekler. Sokağa çıkamayacaklar... Bütün bu yapılanlar berekete, manevi kazanca, manevi rütbelerin elde edilmesine vesile olacak. Özellikle sıkıntılara, büyük günahlara sabırdan gelen büyük sevaplara kavuşacaklar. Rütbeleri yükselecek. Ahir zamanın garipleri de bunlar olacaklar. (2) Bu noktadan sahabelerle benzerlikleri olacak. Ashab, o zamanın, o baharın bereketli mübârek insanları oldukları gibi, bunlar da onlar kadar kendilerini koruyabilen ve olgunlaşma yolunda olan sera meyveleri gibi olacaklar.

Çünkü Rasulüllah bir hadis-i şerifinde Ashabına hitaben: “Siz öyle bir zamandasınız ki, içinizden kim emredildiklerinin onda birini bırakırsa helâk olur, sonra öyle bir zaman gelecek ki, o zamanda yaşayanlardan kim emrolunduğunun onda birini yaparsa kurtulacaktır” buyurur. (3)

Şu halde kemalâtta onlara yetişememekle birlikte ümmetin fesadı zamanında helaktan kurtulanlar da olacak. Bunlar bazı hususlarda ilk devrin sahabelerini çağrıştıracak insanlar olacaklar.