Çevrimdışı

İbnu Abbas (radıyallahu anhümâ) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhisselâtu vesse­lâm) ve ashabı (radıyallahu anhüm) Mekke’ye, Yesrib hummasından bitkin düşmüş bir halde geldiler. Müşrikler (şehirde menfi bir dedikodu yaparak): “Yarın buraya humma hastalı­ğından dermanı kesilmiş ve ondan çok ızdırab çekmiş bir ka­vim ge­lecek” dediler ve (müslümanların sey­rine bakmak için) Hicr’in arka­sına oturdular. (Onların hainliğin­den vahyen haberdar olan) Resû­lullah (aleyhisselâtu vesselâm), celâdetlerini müşriklere göstermeleri için, müslümanlara tavafın ilk üç şavtında remel yapmalarını, iki köşe ara­sında da adi yürüyüşle yürümelerini em­retti.
Bu hali gören müşrikler: “Bunlar mı hummanın bitkin düşür­düğünü zannetti­ğimiz insanlar, bunlar falan ve falandan daha sağ­lammış!” dediler.
İbnu Abbas (radıyallahu anhümâ) der ki: “Resûlullah (aleyhisselâtu vesse­lâm)’ı asha­bına (radıyallahu anhüm) bütün şavt­larda remel yapmalarını em­retmekten alı­koyan şey onlara duyduğu merhametti.” [Buharî, Hacc 55, Megâzi 43; Müslim, Hacc 240, (1266); Tir­mizî, Hacc 39, (863); Ebu Dâvud, Menâsik 51, (1886, 1889); Nesâî, Hacc 155, (5, 230)]
Buharî, bu rivayette şu ziyadeyi kaydeder: “Resûlullah (aleyhisselâtu vesse­lâm) sulh antlaşması yaptığı sene (umre için) ge­lince müşriklere kuvvetlerini gösterme­leri için “hızlı yürüyün!” diye emretti. Müşrikler bu sırada Ku’aykı’ân dağı tarafına oturmuş (seyrediyor)lardı.”
Ebu Dâvud’un bir diğer rivayetinde şöyle denir: “Resûlullah (aleyhisselâtu ves­selâm) ızdıbâ yaptı, istilâmda bulundu, tekbir getirdi, sonra üç tavafta remel yaptı. Müs­lümanlar Rükn-i Yemânî’ye varınca Kureyş’in naza­rından gizleniyor, giz­lenince de normal yürüyüşe geçiyor, sonra tekrar karşıla­rına çıkınca bu sefer yeni­den remele geçi­yorlardı. Onları böyle remel (yaparken canlı ve kıvrak) gören Kureyş: “Bunlar ceylanlar gibiymiş” diyorlardı.
İbnu Abbas: “Remel sünnettir” demiştir. [Ebu Dâvud, Menasik 51, (1889)]
Ebu’t-Tufeyl (radıyallahu anh) anlatıyor: “İbnu Abbas (radıyallahu an­hümâ)’a dedim ki:
“Kâ’be’nin etrafında (tavaf yaparken) ilk üç şavtında remel, son dört şav­tında da normal yürüme yapmak sünnet midir, değil midir? Senin kavmin buna sünnet di­yor­lar?”
İbnu Abbas (radıyallahu anhümâ) bana şu cevabı verdi:
“Hem doğru söylemişler, hem de kizb etmişler.”
“Yani hem doğru söylemişlir, hem de kizb etmişler demekle neyi kastedi­yor­sun?” diye açıklama istedim.
Anlattı:
“Resûlullah (aleyhisselâtu vesselâm) Mekke’ye (umretü’l-kaza için) gel­mişti. Müşrik­ler: “Muhammed ve ashabı zayıflıktan Kâ’be’yi tavaf edemez” dediler. Müşrikler onu kıskanıyorlardı. Bunun üze­rine Hz. Peygamber (aleyhisselâtu vesse­lâm) ashabına üç (şavtta) re­mel yaparak, dört şavtta da normal şe­kilde yürüme­lerini emretti.”
Ben tekrar, İbnu Abbas (radıyallahu anhümâ)’a:
“Bana Safa ile Merve arasındaki tavafı binerek yapmanını sünnet olup ol­madı­ğını haber ver. Zira senin kavmin bunun sünnet oldu­ğunu söylüyorlar!” dedim. Bana şu ce­vabı verdi:
“Hem doğru söylemişler, hem de kizb etmişler.”
“Hem doğru söylemeleri, hem de kizb etmeleri ne demektir?” diye ben tek­rar sorunca açıkladı:
“Resûlullah (aleyhisselâtu vesselâm) Mekke’ye umre için geldiği zaman (Mekkeli) ahali etrafını çokca sarmış: “İşte Muhammed! İşte Muhammed!” diye sı­kıntı veriyorlardı. Hatta, genç kızlar bile evle­rinden çıkmışlardı. Resû­lullah (aleyhisselâtu vesselâm)’ın hu­zu­runda (yol açmak için) halka vurula­mazdı. Halk başına üşüşünce, bu sebeple o da hay­vana bindi. Aslında sa’yi ya­yan yapmak (binerek yapmaktan) efdaldir.” [Müslim, Hacc 237, (1264); Ebu Dâ­vud, Menâsik 51, (1885)]
Ebu Dâvud’un rivayetinde İbnu Abbas (radıyallahu anhümâ) -Müslim’deki ri­vayete ziyade olarak- şunu söyler: “Hudeybiye müza­kereleri sırasında Kureyş­liler: “Muhammed’i ve arkadaşlarını bıra­kın, böcekler gibi ölsünler” dediler. Müteakip sene umre yapmak şartı üzerine sulh antlaşması yapılınca, Resûlul­lah (aleyhisselâtu vesse­lâm) Mekke’ye geldi. Müşrikler de Ku’aykı’ân tepesi yönünden geldiler. Aleyhisselâtu vesselâm efendimiz ashabına: “Beytullah’ı üç şavtta remel yaparak tavaf edin” dedi. Bu (bütün ümmete şâmil) bir sünnet de­ğildir. Safa ile Merve ara­sındaki sa’y ile ilgili olarak (Ebu Dâvud’da gelen açık­lama, (yukarıda kaydedilen) Müslim rivayetin­dekinin aynıdır.)
Ancak Ebu Dâvud’da şu ziyade dahi yer alır: “Resûlullah (aleyhisselâtu vesse­lâm), halk sözlerini daha iyi işitsin, yerini daha iyi görsün ve elleri onu ulaşmasın diye bir de­veye bindi.”
İbnu Abbas (radıyallahu anhümâ) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhisselâtu vesse­lâm) ve ashabı (radıyallahu anhüm) Ci’irrâne’­den umre yaptılar. Bu umrede Beytullah’ı remel yaparak tavaf ettiler. Bu tavafta ridaları­nın bir ucunu sağ koltukla­rının altına koymuşlar, diğer ucunu da sol omuzla­rının üzerine atarak (ızdıba yap­mışlardı).” [Ebu Dâvud, Menâsik 50, (1884), 50, (1891)]
İbnu Ömer (radıyallahu anhümâ)’den Nâfi’nin anlattığına göre, İbnu Ömer (radıyallahu anhümâ) Mekke’de ihrama girdiği za­man ne Beytullah’ı ta­vaf eder, ne de Safa ve Merve arasında sa’yde bulunurdu. Bunları Mina dö­nüşü yapardı. Mekke’de ih­rama girdiği zaman Beytullah’ı tavaf edecek olsa remel yapmazdı.” [Muvatta, Hacc 34, (1, 365)]
İbnu Abbas (radıyallahu anhümâ) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhisselâtu vesse­lâm), ifaza tavafının yedi şavtında da remelde bu­lunma­mıştır.” [Ebu Dâvud, Menâsik 83, (2001)]
Eslem Mevlâ Ömer İbnu’l-Hattâb anlatıyor: “Ömer İbnu’l-Hattâb (radıyallahu anh)’ı dinledim, diyordu ki: “Bugün Allah, İs­lâm’ı hakim ve güçlü kılmış, küfrü ve kâ­firleri de bertaraf etmiş ol­duğuna göre remel yapma­nın ve omuzu açmanın (ızdıba) ne gereği var. Ancak bununla beraber, bizler, Resûlullah (aleyhisselâtu vesse­lâm)’la birlikte yapmış olduğumuz şeylerden hiç birini bırakma­yız.” [Ebu Dâvud, Menâsik 51, (1887)]
Ya’lâ İbnu Ümeyye (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhisselâtu ves­selâm) bir bürde ile ızdıba yapmış olarak tavaf etti.” [Ebu Dâ­vud, Menâsik 50, (1983); Tir­mizî, Hacc 36, (859)]
Hadîsin Ebu Dâvud’daki vechinde “yeşil bir bürde” denir.
Abdurrahman İbnu Safvan (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhisselâtu vesselâm)’ı, ashabı ile birlikte Kâ’be’den çıkarken gördüm. Bey­tullah’ı, ka­pısından Hatim’e kadar istilâm etti­ler ve Beytullah’ın üzerine ya­naklarını koydu­lar. Bu sırada Resûlul­lah (aleyhisselâtu vesselâm) ortalarında idi.” [Ebu Dâvud, Menâsik 55, (1898)]

__________________
Eğer "dokuz" CanLı oLsaydın biLe En fazLa "sekiz" kez kaçabiLirdin öLümden..
BiLki "yedi" düveLe suLtan oLsan dahi Yerin "aLtı" mekan oLacak sana
En fazLa "beş" metre kumaş götürebileceksin Kapatacaksın "dört" açsanda gözünü..
Bu dünya "üç" günLük dünya , AzraiLin yanında "iki" kat oLup yaLvarsanda nafiLe
ELbet "bir" gün öLeceksin İşte o gün herşey "sıfır"dan başLayacak..!