Allah Teâla Rasûl-i Ekrem (sav) Efendimiz hakkında: “Biz seni ancak alemlere rahmet olarak gönderdik”(1) buyurmuştur Bu cihetle Nebîyyi-Zîşan Efendimizin mübarek vücutları bütün kâinat için Hak Teâla’nın bir lütuf ve rahmetidir

O bir hakikat güneşidir ki O’nun neşrettiği hidayet ve hikmet ziyaları sayesinde insanlık alemini kaplamış olan cehalet ve dalalet bulutları açılmaya başlamıştır Efendimizin dünya hayatı bizlere rahmet olduğu gibi âhiret yurdundaki hayatı da yine rahmet vesilesi olacaktır Nitekim bir hadis-i şerifte; “Sizin için hayatım da mevtim de büyük bir hayırdır”(2) buyurmuştur

Apaçık bir hakikat ki Efendimiz (sav) dünyada bulundukça beşeriyeti irşat ve uyarmaya çalışmış herkesi selamet ve saadete eriştirmeyi bir gaye bilmiş kendisine tabi olanları meleklerden daha yüksek bir kemal mertebesine eriştirmiştir Ebediyet alemine intikalden sonra da ümmetinin şefaatçisi ve uhrevî hâmisi olmuştur Ümmeti ahirette O’nun Havz-ı Kevser’inden kana kana içecek O’nun şefaatiyle mahşerin dehşetinden ve bir çok uhrevî mesuliyetten kurtulacak daha nice ilahî nimetlere manevî tecellilere nail olacaklardır

O’nun bizlere hayatında rahmet olması bizlere Rabbimizi dinimizi anlatması ve bizlere îmanı ulaştırması… ahrette rahmet olası da binlerce tecelli yanı sıra bizler için şefaatçi olası o sıkıntı anında hesabın onun hürmetine kolaylaşması havz-ı kevser’inden ve mubarek sancağı livâ-i hamd’in gölgesinde mü’minlerin kıyamet korkulardan emin olmaları ve vb binlerce büyük nimete ulaştırmasıdır


Allah Teâla Efendimizi kendi zat-ı kibriyasına mahsus olan iki mübarek ismi ile taltif etmiş ve O’nun hakkında lisan-ı Kur’an da; “Andolsun! Size kendinizden bir peygamber geldi ki zahmet çekmeniz onu üzer Üzerinize titrer Müminlere çok şefkatli çok merhametlidir”(3) buyurmuştur Yine Efendimizin mükellef bulunduğu yüksek vazifeleri tarafı ilahiden şu ayet-i celîle ile beyan buyrulmuştur:

“Ey Peygamber! Biz seni bir şahit bir müjdeci ve bir uyarıcı olarak gönderdik”(4) O bir şahittir: Ümmetin hallerine ve bütün hak ve hakikate; O bir mübeşşirdir: Hak Teâla’ya itaat edenlere Allah’ın lütuf ve inayetine ereceklerini müjdelemiştir; ve O bir münzirdir: Günahkarlara müstahak oldukları azapları haber vermiş kendilerini dünyevî ve uhrevî hayatın acı akıbetlerinden korkutmuştur O büyük peygamber Allah’ın bir davetçisidir Bütün insanları ve cinleri hakkın katında da tek din olan İslam dinine davete memur olmuştur Bu davetiyle zulmetli geceleri aydınlatmış hak ile batılın helal ile haramın güzel ahlak ile kötü ahlakın arasını ayırt etmiştir


Rasûl-i Kibriya (sav) Rabbimizin övdüğü büyük bir ahlak üzeredir “Muhakkak ki sen yüce bir ahlak üzeresin”(5) Efendimizin zatında hemdem olan bu Ahlâk-ı Hamidiye Allah’ın bütün mü’min kullarında da görmek istediği yüce bir ahlaktır Onun içindir ki Rabbimiz bizlere; “Yemin olsun! Sizin için Allah’ı ve âhiret gününü arzu edenler ve Allah’ı çok analar için Allah’ın peygamberinde pek güzel bir örnek vardır”(6) buyurmuştur Efendimiz de hadislerinde “Ben güzel ahlakı tamamlamak için gönderildim” buyurmuştur


Dünyada ve refik-i âlâ da Efendimize en yakın olanlar şüphesiz ki Allah’ın kendilerini her türlü hallerden ve günahlardan tertemiz kıldığı ehl-i beytidir “Ey ehl-i beyt Allah sizden sadece kiri (günahı) gidermek ve sizi tertemiz yapmak istiyor” (7) Efendimizin ehl-i beyti nesep ciheti ile zat-ı risâlete mensup olan ezvâc-ı tahirat Hz Fâtıma Hz Ali ve Hz Hasan ile Hz Hüseyin’dir Ayrıca başta ashabı kiram olmak üzere bütün muttaki mü’minler de Âli beytten sayılmaktadır “Her muttaki insan âl-i beyttendir” (8)


Rasûl-i Ekrem Efendimizin hanedan-ı nübüvveti ve evlad-ı kiramı hakkında büyük muhabbetleri ve teveccühleri vardı Bir gün üzerindeki mübarek hırkasının altına Hz Ali Hz Fatıma Hz Hasan ile Hz Hüseynini alarak; “İlahi bunlar benim ehl-i beytimdir Benim hanedanımın hâvasındandır Bunları nâpâk hallerden günahlardan berî tut bunları tam bir taharet ve nezahete mazhar buyur”(9) diye Rabbine niyazda bulunmuştur Muhakkak ki Cenâb-ı Hak Hazretleri Efendimizin tüm dualarını kabul buyurmuştur

Rasûlullah Efendimiz ehl-i beyt içerisinde kerimeleri Hz Fâtıma’ya çok muhabbet ve hürmet gösterirdi Peygamberimiz onun kendisinden bir parça olduğunu onu üzenin kendisini üzmüş olacağını onu seveninde kendisini sevmiş olacağını bizlere duyurmuştur Allah’ın Rasûlü (sav) dünya hayatındaki son günlerinden birinde Hz Fatıma’ya hitaben; “Bana ehl-i beytimden ilk kavuşacak şüphe yok ki sen olacaksın” (10) buyurmuştur Nitekim irtihal-i nebevîden altı ay sonra Efendimize ilk kavuşan Hz Fâtıma olmuştur O bütün kadınların örnek alması gereken Cennet kadınlarının da Efendisidir

Nebi Zişan Efendimizin Hz Hasan ile Hz Hüseyin hakkındaki muhabbet ve iltifatları da pek ziyade idi Hadis-i şerifte; “Hasan ile Hüseyin cennet ehli gençlerin iki efendisidir”(11) buyrulmuştur Diğer bir hadisi şerifte de; “Her kim Hasan ile Hüseyni severse mutlak beni sevmiş olur her kim de onlara buğz ederse muhakkak bana buğz etmiş olur”(12)


Velhasıl Hz Fatımatü’z-Zehra ile nesl-i necîb’inin fazileti ve kemâlâtı bizlerin tahayyül bile edemeyeceğimiz mertebelerde âlidir (Rıdvânullahi aleyhim ecmaîn)


Malum olduğu üzere ehl-i beyt içerisinde Efendimizin muhterem refikalarının da özel bir yeri vardır Onlar Peygamber hanımları olarak şeref ve izzet buldukları gibi Allah onları bütün inanan müminlere anne kılmıştır “Peygamber müminlere kendi nefislerinden evladır Zevceleri de (müminlerin) anneleridir”(13)

Efendimizin ilk refikası Hz Hadîcetü’l-kübrâ’dır Hz Hatice Nebiyy-i Zîşânı tasdik edenlerin ilki olma şerefine haizdir Hz İbrahim’den başka diğer evlad-ı nebeviyenin muazzez valideleridir Rasûl-i Ekrem Efendimizin uğrundaki fedakarlıkları her türlü övgüye layıktır O dünya kadınlarının en hayırlısıdır “Dünya kadınlarının en hayırlısı Hz Meryem ile Hz Hatice’dir”(14) Cibrîl-i Emin Allah’ın ve kendisinin selamlarını Rasûl-i Ekrem vasıtasıyla Hz Hatice’ye bildirmiş ve onun için Cennette pek kıymetli bir makam bulunduğunu da müjdelemiştir(15) (Radıyallahü anha)


Müminlerin annelerinden biri de Hz Âişe-i Sıddîka’dır Rasûlullah’a çok hizmetlerde bulunmuş ondan çok ilm-ü irfan öğrenmiş İslamiyet alemini neşrettiği dînî malumat ile aydınlatmıştır Fukahâyı sahabenin büyüklerindendir Ashab-ı Kiram arasında en çok hadis rivayet eden altı sahabiden biridir Kendilerinden rivayet edilen hadisler dinimizin bir çok ahkamına delil teşkil etmektedir(Radıyallahü anha)


Allah’ın kelam-ı kadiminde; “Ey peygamber hanımları! Siz kadınlardan herhangi biri gibi değilsiniz…”(16) hitabıyla onların Allah’a ve Rasûlüne itaatte takvada ve güzel ahlakta diğer bütün hanımlara örnek olmalarını istediği Efendimizin diğer hanımları ise şu mümtaz şahsiyetlerdir Hz Sevde Hz Hafza Hz Zeyneb Hz Ummu Seleme Hz Zeyneb bint-i Cahş Hz Cüveyriye Hz Ummu Habibe Hz Safiye Hz Mâriye (Allah annelerimizin hepsinden razı olsun)


Malum olduğu üzere Rasûl-i Ekrem Efendimizi görme ve iman etme şerefine nail olan ve bu imanla vefat eden her Müslüman’a sahabe denir Efendimiz zamanında iman edip de aynı zamanda âma olduğu halde onları da Efendimiz (sav) gördüğü için âma olan bazı kişilerde sahabe olmuşlardır Nebiyyi Âlişân Efendimizin mübarek sohbetiyle şereflenmek onun ulvî nazarına nail olmak onun nezih latif cemalini görmüş bulunmak en büyük bahtiyarlıktır Bu sohbet ve görmenin o kadar manevî tesiri vardır ki bunun müddeti ne kadar az olursa olsun bu kendisine nail olan zata din bakımından ebedî bir şeref ve ulviyet verir Onun için dünya da ve ahirette feyiz ve saadete vesile olur


Ashab-ı kiramın hepsi de fevkalade hürmete layık Allah’ın ve Rasûlünün yanında yüksek derecelere haiz insanlardır Kur’an da bir çok yerde Allah’ın rızasını celp etme noktasında müminlere düstur olacak olan sahabe tablolarına yer verilmektedir Allah-ü Teala bu güzel insanlardan razı olduğunu onların da kendi zatından razı olduklarını kitabında şu ayetle tebşir etmiştir:

“Allah onlardan razı olmuş onlar da Allah’dan razı olmuşlardır”(17) Onlar Allah’ın ve Rasûlünün yolunda mallarını canlarını sahip oldukları her şeylerini ortaya koyarak imanın lezzetini bütün zerreleri ile tatmışlardır Onlar kıyamete kadar bütün insanlığa miras olarak yetecek Saadet Devrini yaşamışlardır Efendimiz de ashabını uyduğumuz zaman dalalete düşmeyeceğimiz bilakis kurtuluşa ereceğimiz imanca ve ahlakça eşsiz insanlar olarak tarif etmiştir

Bizler için lazım olan o dur ki bütün söz ve fiilleri birer hakikate tercüman olan Efendimizin ve güzide ashabının bu ahval ve ahlakını kendimize numuneyi imtisal kabul edip onun ehl-i beytini bütün âl ve ashabını en hürmetli sözlerle yâd edelim Onlar hakkında hürmetsizliğe aşan söz ve fiillerden son derece uzak duralım Bizim selamet ve saadetimiz onlara ittiba ile kaimdir Nitekim hadis-i şerifte; “Ehl-i Beytimin sizin yanınızdaki durumu Nuh (as)’ın gemisi gibidir Bu gemiye binen tufandan necat bulduğu gibi Ehl-i Beyte tabi olan da hüsrandan halas olur”(18)

Bu efrad-ı ümmet hakkında hayırhah olalım Bu yolda hareket edilmedikçe kuru bir muhabbet ve ittiba iddiasında bulunmak bizlere dünya ve ahirette hiçbir fayda vermediği gibi hüsranımıza da sebep olacaktır Haktealâ cümlemize kemaliyle tabi olmayı nasip buyursun