Çevrimiçi

Übey İbn-i Ka’ab (Ra) anlatıyor:’’Medineli Müslümanlardan biri vardı.Bildiğim kadarıyla evi Mescid-i Nebevi’ye en uzak olan o idi.Öyle olduğu halde Peygamber efendimizle birlikte kılınan hiçbir namazı kaçırmazdı.

Onun bu haline acıdık.Bir gün ona:’’Yahu’’dedim.’’Bir eşek satın alıp üzerine binsen,böylece hem güneşin sıcağından hem de zararlı hayvanlardan korunmuş olursun.’’

‘’Hayır.’’dedi.’’Evimin mescide bitişik olmasını bile istemem.’’

Onun bu sözü bana saygısızca söylenmiş bir söz gibi geldi.Doğruca Resul-ü Ekrem’in yanına gidip onun bu sözünü naklettim.

Peygamber efendimiz o zatı çağırtıp kendisiyle konuştu.Adam bana söylediğini ona da aynen söyledi.Ve sözüne şunları ilave etti.

-‘’Ben mescide gidip gelirken attığım her adıma karşılık sevap yazılmasını istiyorum.’’

Bunun üzerine Efendimiz ona şöyle buyurdu:’’Allah-u Teala sana umduğun sevabı verecektir.’’

(Sahabeden 100 Hatıra/Yaşar Kandemir s:161)