Çevrimdışı

Bazıları gidiyor.
Bazıları alışmaya çalışıyor.
Hayat işte. Pek bir şey kalmıyor geriye.
Oturup saatlerce ağlamana sebep olan şeyler, bir süre sonra sadece gözlerinin dolmasına sebep olabiliyor.
-Sokakta yanından geçen birinin parfümü.
Başkasının sesini ona benzetmek.
Onunla dinlediğiniz şarkılar. Beraber gittiğiniz yerler.
Hatta sadece adını duymak.-
Unuttum diyorsun artık etrafındakilere değil mi. Sen kimi kandırıyorsun. O kadar kolay mı unutmak.
Her ‘Unuttum.’ cümlesinin altında ‘Gel artık çok özledim.’ yatıyor aslında değil mi. Bütün gücünle bağırmak istiyorsun. Olmuyor ama işte. Sesin çıkmıyor.
O başka kollarda huzur bulmuşken sen onun mutluluğuyla yetinmeye çalışıyorsun. Elinden bu geliyor sadece.
Sonra farkında olmadan bir başka dünya yaratıyorsun kendine.
Hayallerini en kara kutulara saklamak zorunda kalmadığın. Her gece burnunu onun boynuna yaslayıp kokusuyla uykuya daldığın, her sabah onunla uyandığın bir dünya kuruyorsun kendine.
Ve onu başkasıyla gördüğün, duyduğun her saniye dünyan başına yıkılıyor.
Asla bıkmıyorsun değil mi. Hep yeniden, yorulmadan tekrar yaratıyorsun dünyanızı.
Ve hala döneceği günü bekliyorsun değil mi. Yapma. Yaralama kendini daha fazla.
Kendi ellerinle yık son kez o dünyayı.
Bu defa onu ne kadar özlediğin değil de ne kadar güçlü olduğunu haykır gerçek dünyaya.
Yapamıyorsun değil mi.
Özlüyorsun, çok özlüyorsun.
Biliyorum.

 

Çevrimdışı

Her gün biraz daha acır sonra, biraz daha ve biraz daha..
ama en sonunda ne olur biliyor musunuz..
geçmez..
Geçti sanırsın ama, geçmez..
örneğin, alışverişe çıkarsın bir mağazaya girersin..
öyle bir şarkı çalmaya başlar ki..
hatırlatır,dağıtır..
geçmez..


Düşünce aklım başıma geldi. Yapılanlardan yeterince dersimi almıştım. Bir daha hiç kimseye canımı yakmasına izin vermeyeceğim dedim.

Sonra kalktım, herşeyi unuttum. Hiçbirşey olmamış gibi insanlara güvenmeye devam ettim !.

Kadınlar sevinceye kadar, erkekler sevildiğini anladıktan sonra acımasızdır.

 

Çevrimdışı

Erkekleri bilmemde, adamlar kiyamaz sevdigine.

 

Çevrimdışı

Ölmüş Adamlar Tanıdım,
Yaşayan Kadınlara Şiirler Yazıyorlardı

 

Çevrimdışı

ALIŞMA BANA; Ne yapacağım belli olmaz;Bugün varım yarın birden yok olurum... DOKUNMA BANA; Kapanmamış yaralarla doluyum; Canımı acıtma bi yarada sen açma... SEVME BENİ; Yoğun duygularımda kaybolursun; Tutuştururum.. İSTEME BENİ; Yasaklarla boğuşursun, Engellerle doluyum... ÇÖZMEYE ÇALIŞMA SAKIN; Seninle karışır iyice; Kördüğüm olurum... ANLAMA BENİ; Ben kendimi anlarım; Ben böyle mutluyum... AŞKI YAŞATMAMI İSTEME ASLA; Ben Aşk'a yıllardır inanmıyorum... GÜVENİYORSAN KENDİNE; İnandır beni Aşk'ın varlığına, sonucunda öyle bir Aşk yaşatırım ki; Vazgeçemezsin, tutkun olurum... YIKABİLİRSEN DUVARLARIMI; Sakın bırakma beni, tüm tutkularım ve gücümün arkasında, halâ o eski küçük çocuğum; Büyütemezsen kaybolurum... GECELERİ DÜŞÜNME; Kabusların olurum,uyanmak istediğinde çırpınıp bırakamadığın; Çağırdığında yanında olan ama aslında asla ulaşamadığın, sahip olamadığın... GÖZLERİME BAKMA; Affetmem,unutulmazın olurum aklından çıkaramadığın; Eğer baktıysan sakın kaçırma gözlerini, cesaretsizlikle suçlarım..! Geçmişine hapsedersen beni, geleceğinde göremezsin, uçar gider seni bensiz bırakırım... ÖNCELERİMİ SORMA ASLA; Cevapları ağır gelir, kaldıramazsın, sonun olurum..! SONRALARIMA KARIŞMA; Bu benim hayatım, ben yolumu her şekilde bulurum... YADA SEN EN İYİSİ; Hiç bulaşma bana , bakarsın; Başına Bela Olurum.....

 

Çevrimdışı

Sonra dedim salla gitsin sen yoluna devam et ardına bakmadan..Ardına bıraktıklarından hangısı bılmıştıkı kıymetını..Duan belli duyan bellı sen aç avuçlarını duaların sahıbıne o bılır senın için hayırlısını..Olmuyorsa gerıde bırakılan kıymet bilen biri degildir..Senin o cocuk kalbini kırıyosa biri sende kırdıgı yerden kırki bir daha kırma cesaretinde bulunamasın..
Hayat bu kalbim Rabbim senı sınıyacak her kırgınlıgında ilk kime gittiğini kalbinle samimi olup olmadıgını gormek için...
Ve bir gün avuçlarına oyle bır kalp koyucakkı sen onu o senı buldugunda şükürle Allah'a hamd edip tüm gidenlere tesekkur ettırecek..
Yanı kalbım sende mutlulugu bulan bulsun bulmayanın yolu fızana kadar....

 

Çevrimdışı

insanlar Sanıyorlar ki Kolayın Adı Aşk, Aşk’ın Adı Kolay...
Sanıyorlar ki Sevda Ucuz, Bir Kuru "Seviyorum" Demek Kadar...
Eğer Uykularını Satmadıysan Gecelere...
Her Gözde Onu Aramadıysan...
Gördüğün Herkese "O İyi mi?" Diye Sormadıysan...
Ve Yediğinin, İçtiğinin Tadını Onsuz Bulduysan..

 

Çevrimdışı

Kadın haklı olduğunu bildiği halde bile özür diler senden çünkü sevmiştir. Bin kere üzülse bile birkere mutlu edeceksin diye bekler durur seni çünkü sevmiştir. Aramadığın zaman kendi kendini teselli eder, kendi siler gözyaşını çünkü sevmiştir. Sen inandırdım zannedersin oysaki o yalan olduğunu bile bile inanmayı seçmiştir sana çünkü sevmiştir. Nekadar bu defa bitti kararlıyım dese bile, sen arayınca kalbi yerinden çıkacak gibi heycanlanır çünkü sevmiştir. Sende bukadar sevildin diye, herkes seni aynı sevecek zannetme, O kadın seni teni tenine değdiği için değil, yüreği yüreğine değdiği için sevmiştir.

 

Çevrimdışı

Güçlü kadınlar ağlayarak uyur, gülerek uyanır

 

Çevrimdışı

Kimse kimseyi tanıyamaz. Tanıdığımızı sanırız. Tanıdığımız kadarına inanırız. Eğer gerçekten tanısak, bırakın aşkı filan, kimse kimseyle arkadaş bile olamaz