Ne zaman bize gelseler, affettik onları. Hatalarını görmezden geldik ve değişeceklerine inandık. Ama artık bitti. Ve “bitti” kelimesinin bir anlamı var. Bu bitişin hakkını vermek gerek. Nasıl aşkın hakkını verdiysek, ayrılığın da hakkını vereceğiz. Biliyorum, yapamıyorsunuz. Dayanamıyorsunuz. Gücünüz yetmiyor belki de. Belki de şimdi bir mesaj atsa, yine kazanan olacak. Belki de halen bekliyorsunuz. Yapmayın… O sizi sevseydi, iki eli kanda olsa ve yollarınıza cam parçaları döşeseler, çıplak ayakla koşarak gelirdi. Kanaya kanaya gelir ve sizi severdi. Sizden vazgeçemezdi. İnsan “vazgeçtim” dediği an, hakkını vermelidir. Onurlu ve gururlu olmalıdır. Yoksa geçmeyecek hiçbir zaman. Çünkü unutmak diye bir şey yok…
İnsanları tanıyorum, sorun da bu zaten. Kim olduklarını biliyorum artık, bunun dönüşü yok. Tanıdıkça uzaklaşıyorum, yabancı olmak mutlu olmaktır diyorum yanındaki insanla…