Çevrimdışı

İçinde insanlıktan dem kalmamış hayatlar görüyorum yüzüme gülüp geçen

 

Çevrimdışı

Ey kurgusu bozuk düşlerimin sahibi ;
Hangi acıların sofrasından gözyaşlarını silmeden kalkmıştın ki ?????????????????????????????????????????????????? ?????????????????????????????????????????????????? ?????????????????????????????????????????????????? ?????????????????????????????????????????????????? ?????????????????????????

 

Çevrimdışı

Tabi ya, kiminin acısı kalıyor.
Bir mezar taşı kadar soğuk, aciz, bitmeyen bir acı...
Ve elle gösterilecek bir ahmaklık.
Sap gibi bırakılmak, evet tam da adı bu...

 

Çevrimdışı

Ne Zaman "MutLu" Olmaya Kalksam ;

Kapımı Çalar HayırLı OlSuNa Gelir Mutsuzluk

 

Çevrimdışı

ben diyorsun gider gider en zorunu bulurum,
bu imkansıza heves, bu ulaşılmaza tutkunluk,
Tanrım bunca eziyet niye...!

normal birinin taşıyacağından fazlasını taşıtıyorsun yüreğine,
bu acımasızlık niye...

insan kendinin aynası, topraktaki izinin aynısı değil de ne ?

 

Çevrimdışı

Bir ilişkiniz vardır,içinde siz yoksunuzdur. Oksijen tüpüyle sigaraya koşacak kadar yorulmuştur ruhunuz savaşmaktan.

...Bir aileniz vardır,artık içinde bir tek siz kalmışsınızdır. Herkesin devam etmeye zorladığı hayat,aynı hayat değildir artık.…

....Bir inancınız vardır,içinde Tanrı yoktur. Saçınızın bir telinden haberdar olan Tanrı,tüm saçlarınız kesildiğinde hiç ağlamamıştır

 

Çevrimdışı

Masanın üstünde bırak bir daha yüzüne bakma düne.
Hiç bir adam böylesine yakışmıyor gün yüzüne.
Kimsenin ardından böyle çalmayacak çanlar.
Rüzgarını getir. Yüreğini yüreğime yasla.
O uzun yolculuklardan, insan doğuran limanlardan
Çık bildiğin, evin olan her yerden.
Gamzeni getir,
Kimsenin ardından böyle çalmayacak çanlar.
Gemilerin ardında bıraktığı kadınım ben,
Denizi getir

 

Çevrimdışı

Dolu kafayı hafifletmek için içiyoruz biz. Ailen için çalıştığın zamanlar, kazandığın paralar, yaşadığın aşklar, yaşayamadığın aşklar, ellerinin arasından geçip giden gençliğin... Hepsi boş duvarlara sıkışıp, içine atman için planlanmış sanki. Peki ya geçip giden gençliğinin hesabını ruhun emildikten sonra verseler kime ne yararı olur ki ya da hayatta insanlardan biraz da olsa ciddiyet istemek; ama dozunu abartmadan, o da mı hakkın değil? Bu hayatta hak ettiğini alamamak gibi bir şey var. Demir alıp sonbahara doğru yelken açıyoruz

 

Çevrimdışı

Ey ömrümün deniz feneri !
Ben ki artık ;
Okyanuslarda bir damla suya hükmedemeyen denizci..
Sen kalkmış gözlerinin ç/ağladığından bahsediyorsun aleme,
Peki şimdi sen söyle hangimizin gözleri bir damla su hangimizin ki okyanus . . ?

 

Çevrimdışı

Anlatacak ne çok şeyi varmış gibi duruyor değil mi? Cevabını öğrenemeyeceğim garip sorulardan biri de bu. Kaçımız hakkıyla susabildik ağır ağır çekilen ve kenti hiç dağılmayan valiziyle terk etmeye hazırlanan güneşin ardından? Kaçımız kırılmış bir camın bizi en iyi anlatan parçasından başlayarak kırıklarını toplama telaşına düştük? Kaçımız azalan bir günün hüznünü taşıyabilecek kadar adam akıllı kaybetmeyi öğrenebildik?
Dur, bunun cevabını biliyorum; hiçbirimiz