Çevrimdışı

Kendimi beyaz kadranlı, romen rakamlı bir duvar saatindeki saniye çubuğu gibi hissediyorum. sadece dönüyorum. zamanın kendisiyim. geçip gidiyorum bu dünyadan, bir yolcuyum pek beğendiğim de söylenemez zaten. bence her insanın dünyaya değilde bir boşluğa doğma hakkı olmalıydı oysa benim gibi idam mahkumu olan birinin intihar hakkı bile yoktu.. zaten her doğum, en az iki ölüm ediyor, biri yaşamak, diğeri yaşatmak isteğine bağlı iki ölüm. ama şu bir gerçek ki, ölürken yanımda kim varsa, ona âşık olarak terk edeceğim bu dünyayı...

 

Çevrimdışı

-peki her şeyin bambaşka olmasını ister miydin? bir kadınının, bir işinin, çocuklarının, evinin olmasını ister miydin?
-ben isterdim de onlar beni ister miydi?
-senin gibi bir babam olsaydı, onu öldürürdüm.
-tamam işte, benimde bu yüzden bir çocuğum yok.

Hala okumayan kalmis midir bu kitabi acaba? Hakan Gunday baskadir, baska.

 

Çevrimdışı

@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]; "Az" isimli kitabından sonra, henüz yeni çıkan "Daha" isimli kitabı da kitapçılarda yerini almış. Alıp okumaya fırsat bulamadım malesef. Ama belli ki artık herşey biraz "Daha Az" : )

 

Çevrimdışı

Yine uykularımı gecelere bahşiş verdiğim bir sabahın tedirginliği vardı üzerimde o yüzden bu gün saat tamı tamına, 15:30'da uyandım. Tüm gecemi mutlak bir boşluğun içinde geçirdim. Yıldızların yerlere kadar sarkıp ufku aydınlattığı bir sahilde. Gündüzün sıcağıyla ütülenmiş bedenler değil, gecenin ayazıyla dondurulmuş bedenlerdik artık, sessizdi... Sadece sahil ve kadehler konuştu, hem kendilerinin hem bizim adımıza.

Uyumaya çalıştık, başaranlar oldu. Bazı arkadaşlarımda benim gibi sabaha kadar karanlığın içinde, çakmak çakmak göz kırptı. Şimdi herşey rütun, yarın pazartesi yine sabah hiçbirşey olmamış gibi kalkıp işlerimize gideceğiz. Aynı kaset başa sarıp duracak. Bir ön yüzü, bir arka yüzü. İşte ben tam o ikisinin arasındayım...

Hadi biraz çıkıp gezelim.)

 

Çevrimdışı

Yıllar önce okuduğum işe yaramaz bir kitaptaki tek işe yarar cümle şuydu: İnsanın kullandığı ilk alet, başka bir insandır bu yüzden oldum olası sevemedim insanları. bugünlerde kendimi biraz olsun daha iyi hissedebilmek için yolda yürürken insanların gölgelerini eziyordum. Ters gidebilecek her şey, önce mutlaka ters gitmeyecekmiş gibi yapıp sonra yedi kat ters gidiyordu. Bende hiç düz yürümeyi beceremedim hayat yolunda.

Diyor ya Aşık Veysel ,'iki kapılı bir han'diye ? Ondan cereyan yapıyor bu hayat! Onun için üşüyorum hep. Gideyim de kapatayım birini!

 

Çevrimdışı

@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]; artık herşey biraz daha az dedirten kitap.

"Hakan Günday - Daha" Facebook Fan sayfasına göndermek için çekmiştim fotoğrafı, okumanı tavsiye ediyorum.

 

Çevrimdışı

Kinyas ve Kayra, Zargana, P*ç , Malafa, Azil... Bunların hepsi beğenerek okuduğum kitaplar her ne kadar hiçbiri bir Kinyas ve Kayra kadar olamasa da. Yalnız "Daha"yı ilk defa senden duydum. En kısa zamanda okuyacağım.

 

Çevrimdışı

bir zamanlar...
ben aşıktım, o kumraldı...

 

Çevrimdışı

Uçurtmanın kuyruğuna simit parçaları bağlayıp gökyüzündeki kuşları beslemeye çalıştığım günleri hatırlıyorum da, nereden nereye...

 

Çevrimdışı

gerçek hayat benimkinin yanında bir hiç diyordu aynaya baktığında, ayna da yanıt veriyordu: seninki de gerçek hayatın yanında bir hiç...