Çevrimiçi

Ne zaman; hayatında bazı şeyler çekilmez hale gelirse,
Ne zaman; yirmi dört saat kısa gelmeye başlarsa,
O zaman; kavanoz ve iki fincan kahveyi hatırlayınız…

İşte kavanoz ve iki fincan kahvenin hikâyesi

Bir gün bir felsefe profesörü, elinde bazı malzemelerle derse gelir. Ders başladığında; hiçbir şey söylemeden, önüne büyükçe kavanozunu alır. Sonrada kavanozu ağzına kadar tenis topları ile doldurur. Ardından öğrencilerine kavanozun dolup dolmadığını sorar…

Bütün öğrenciler hep bir ağızdan dolduğunu söylerler.

Bunun üzerine; profesör önündeki kutulardan birinden aldığı çakıl taşlarını, kavanoza döker. Çakıl taşları kayarak, tenis toplarının aralarındaki boşlukları doldurmaya başlar. Profesör yeniden kavanozun dolup dolmadığını sorar.

Öğrenciler yine hep birlikte; ‘evet doldu’ derler.

Profesör bu defa da, masanın üzerindeki diğer kutuyu eline alır ve içindeki kumu yavaşça kavanoza döker. Tabii ki kumlar da çakıl taşlarının aralarındaki boşlukları doldurur. Profesör yine aynı soruyu sorar. Öğrenciler de yine koro halinde ‘evet doldu’ derler.

Profesör bu kez ise masanın altında hazır bekleyen iki fincan kahveyi alır. Başlar kahveyi kavanozun içine dökmeye. Bu kez de kahve de kumların arasında kalan boşlukları doldurur. Bunun üzerine öğrenciler gülmeye başlar… Ardından profesör öğrencilerine nasihat etmeye başlar;

‘Bu kavanoz sizin hayatınızdır.

Tenis topları; Hayatınızdaki önemli şeylerdir. Yani aileniz, çocuklarınız, sağlığınız, arkadaşlarınız gibi. Diğer şeyleri kaybetseniz de, bunlar hayatınızı doldurmaya yeter.

Çakıl taşları ise; Sizin için daha az önemli olan diğer şeylerdir. Yani işiniz, eviniz, arabanız gibi.

Kum ise; diğer ufak tefek şeylerdir. Şayet kavanoza önce kum doldurursanız; Çakıl taşlarına ve özellikle de tenis toplarına yeterli yer kalmaz.

Aynı şey hayatımız için de geçerlidir. Vaktinizi ve enerjinizi; ufak tefek şeylere harcar, israf ederseniz; Bu defa da önemli şeyler için vakit kalmayacaktır. Dikkatinizi mutluluğunuz için önemli olan şeylere çevirin.

Çocuklarınızla oynayın.
Sağlığınıza dikkat edin.
Sevdiklerinizle yemeğe çıkın.
Evinizin ihtiyaçlarını karşılayın.
Öncelikle tenis toplarını kavanoza yerleştirin.
Öncelikleri, sıralamayı iyi bilin.
Gerisi hep kumdur…’

Bu arada bir öğrenci merakla şu soruyu sorar; ‘Hocam peki, o iki fincan kahve nedir?’ Profesör gülerek cevaplar; ‘Bu soruyu bekliyordum. Hayatınız ne kadar dolu olursa olsun; Her zaman dostlarınız ve sevdiklerinizle bir fincan kahve içecek kadar yer vardır…’

 

Çevrimdışı

Katliam'ın Ortasındayım, Beni Affetme Bugün.

__________________

 

Çevrimiçi

Zaman akıp gidiyor ve hiçbir saat bir öncekine benzemiyor.

 

Çevrimiçi

iyi niyetli ve güzel baktığımız için insanların gerçek yüzlerini göremiyoruz…

Devir artık; Tilki ile plan yapan, kurt ile avlanan, sonra oturup koyun ile yas tutanların devri olmuş…

O yüzden aldırma kırıldıkça değişirsin, değiştikçe güçlenirsin, güçlendikçe de umursamaz olursun.

Ve sonunda ya onlar gibi olursun ya da kendin olur adamlığınla yalnızlığını paylaşırsın….

Tşk ederim yalan dünya der gülümsersin döneklere / fırıldaklara ve bozuk düzenin yüzüne karşı…

Ne garip değil mi yolcu olduğumuz ve koşar adım beklenen sona giderken yanımızdakileri hatta karşımızdakileri sevdiklerimizi ve hatta sevmediklerimizi ne diye üzeriz ki sonuç aynı gemide ve sonsuzlukta buluşacağız ve

” Kim zerre miktarı iyilik yapmış ise mükafatını alacak ve kim de zerre miktarı kötülük yapmış ise cezasını çekecek.” Kutsal sözün yerine getirileceği mutlak sonsuzlukta ahirette mahşerde yine yeniden hep birlikte olacağız …

O yüzden mutlakta yüzümüze bakmaya yüzümüz olsun

Ne dersiniz ….

 

Çevrimdışı

__________________
Eğer "dokuz" CanLı oLsaydın biLe En fazLa "sekiz" kez kaçabiLirdin öLümden..
BiLki "yedi" düveLe suLtan oLsan dahi Yerin "aLtı" mekan oLacak sana
En fazLa "beş" metre kumaş götürebileceksin Kapatacaksın "dört" açsanda gözünü..
Bu dünya "üç" günLük dünya , AzraiLin yanında "iki" kat oLup yaLvarsanda nafiLe
ELbet "bir" gün öLeceksin İşte o gün herşey "sıfır"dan başLayacak..!

 

Çevrimiçi

İçimde bir kargaşa var.
Başka bir benlik tarafından bütünüyle istila edilmiş durumdayım
Yalnızım...
Kendimle kavga ederken araya birileri girmiyor.
Bu yüzden yaralayabilirim kendimi.

 

Çevrimiçi

Keza ne doymaz bir varlıktır insan!
Ulaştığı her tatmin yeni bir arzunun tohumudur, dolayısıyla onun ebediyen doyurulamaz arzularının sonu yoktur.

 

Çevrimiçi

Yürümeyi öğrenen çocuk gibi insan da yaşamayı öğrendiğinde neredeyse sonuna gelmiş oluyor. Üstelik hep birbirini taklit ederek yapıyor bunu.

 

Çevrimiçi

Çocuklar toprağın canlı çiçekleridir.

 

Çevrimiçi

Bizden çılgını var mı kendini beğenmede? Benzerlerimizi vaşak gözüyle sezer, Kendimize kirpi gözüyle bakarız. Kendimizde her kusuru bağışlar, Başkasında pireyi deve yaparız.
Hepimizin omzuna, doğuştan,
Çift gözlü bir heybe asmış sanki Yaradan. İnsanın oldum olası taşıdığı bu heybenin Arka gözü kendi kusurlarımız içindir,
Ön gözüyse başkalarının kusurları için.