"Yaşlı Kızılderili reisi, kulübesinin önünde torunuyla oturmuş, az ötede birbirleriyle boğuşup duran iki kurt köpeğini izliyorlardı.Köpeklerden biri siyah, diğeri ise tam tersi, zıt beyazdı ve on iki yaşındaki çocuk, kendini bildi bileli o köpekler sürekli dedesinin kulübesinin önünde boğuşup duruyordu.Dedesinin sürekli göz önünde tuttuğu, yanından hiç ayırmadığı iki kurt köpeğiydi bunlar.Çocuk, kulübeyi korumak için bir köpeğin yeterli olabileceğini düşünüyor, dedesinin iki köpeğe niçin ihtiyacı olduğunu ve renklerinin neden illa da siyah ve beyaz, iki zıtlıkta olduğunu merak ediyordu.Artık bunu anlama zamanı gelmişti ve merakla sordu dedesine. Yaşlı reis, bilgece gülümsemeyle torunun sırtını sıvazlayarak ...- Onlar benim için iki simge evlat, dedi.- Neyin simgesi ? diye sordu çocuk, merakla...- İyilik ve kötülüğün simgesi.Aynen şu gördüğün köpekler gibi,iyilik ve kötülük içimizde devamlı mücadele eder dururlar. Ben bunları seyrettikçe, hep bunu düşünürüm. Onun için, yanımda tutarım onları, dedi yaşlı reis.Çocuk, sözün burasında ''mücadele varsa kazananı mutlaka olmalı" diye düşündü ve her çocuğa has, bitmeyen bu sorulara bir yenisini daha ekledi;- Peki dede, sence hangisi kazanır bu mücadeleyi ? iyilik mi? kötülük mü?Yaşlı Kızılderili:- Hangisi mi evlat ? Ben hangisini daha iyi beslersem, o kazanır, dedi…''Kim iyidir ve kim kötü?Ne zaman iyilik yaparız, neden iyilik yaparız?İyi veya kötü olmanın genlerle ilgisi vardır?İyilik nedir, maddi midir manevi mi? İyilik içimizde midir, yoksa sonradan mı öğreniriz? İyiliğin ölçüsü nedir ?İyilik bulmak için mi iyilik yaparız? Eğer bu nedenle yapıyorsak yaptığımız şeye iyilik denir mi?…İyilik ve kötülük, insanoğlunun hayatı boyunca üzerinde en çok konuştuğu, değerlendirme yaptığı, yargıladığı, hüküm verdiği kavramlardandır.Her insanın kendine göre iyi olma ölçüsü vardır bence…...kimine göre A şahsı iyidir, kimine göre A şahsı aslında kötüdür.Demek istediğim şu ki, insanoğlu ne kadar bu kavramları tartışsada ve mutlak kesinlikte bir tanım arasa da; iyilik ve kötülük görecelidir..İnsanlar kendi belirledikleri ölçüler içinde "iyi insan olmak" ve "kendisini ve sevdiklerini kötü insanlardan korumak" için gayret ederler.Kötülükten sakınmak için gösterilen bu çaba yaşam mücadelesi içinde son derece önemlidir. Ancak yaşam boyu bu yönde çaba harcayan insanoğlu , kötülüğün aslında kendisine ne kadar yakın olduğunu ve aslında iyiliğinde kendisinde ne denli var olduğunu gereği kadar bilmemektedir.Ve aslında her iki kavramdan hangisine ne kadar önem verirse karşılığında; verdiği önem derecesinde iyilik ve/veya kötülük alacağını idrak edememektedir.'Ne ekersen onu biçersin 'deyimini bu iki kavram için kullanmanın mümkün olduğunu düşünüyorum.Ben; yaratılışımızın Yüce RAB tarafından geldiğine inanan bir insan olarak iyilik ve kötülüğün de manevi olduğu kanaatindeyim. Ve karşılıklılık meselesinde de inancı olan bireylerin bu durumu daha iyi algıladığını bilmekteyim.Yani şunu demek istiyorum: 'İnsanoğlu yüreğinden neyi geçiriyorsa onu istiyordur. Yüreğinden geçirdiğini dış dünyaya sergiliyorsa dış dünyadan da bunu bekliyordur. Çünkü yüksek maneviyatında ne beslerse onun kendisine verileceğini biliyordur.'Yazıma başlarken sizlere aktardığım hikayede de verilen örnek gibi insanoğlu hangisini iyi beslerse hayat yolunda galip gelecek olan; iyi beslediğidir.Aslında bunu yaşamın her alanına, her kavram ve olguya uyarlayarak düşünmek ve bunu bir yaşam felsefesi haline getirmek mümkün….Pozitif düşünceyi savunanların da söylediği gibi:'iyi düşün iyi olsun','iyilik yap, iyilik gelsin','Pozitif düşün her şey yolunda gitsin'….Yaşam yolunuz çiçeklerle dolsun!!!!Sevgiyle …
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.
__________________
Çok fedakarlık yapana kıymet verilseydi, yıllarca tarla süren öküze bıçak sürülmezdi..
20 Haziran 2012, 14:37
Benzer Konular 
Normal
