..İçinizdeki Ben ..


Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.

Ne aydınlık ne karanlıktı hava,alacakaranlık sarmıştı gökyüzünü, yürüyen nazlıcan adımlarını hızlandırdı.Bir an önce evine ulaşmak istiyordu. merdivenleri soluk soluğa çıktı , biran önce içeri girip evdeki ikinci beniyle başbaşa kalmak istiyordu, mutluydu yuvasında hiç olmadığı kadar hemde, huzur buluyordu. Burası Nazlıcan'ın kendini kazandığı yerdi. Şöyle bir soluklanarak rahat birşeyler geçirdi üstüne , lambanın düğmesine keyifli ce bastı, uzandı hemen ,yumuverdi gözlerini bir önceki alacakaranlık günü gibi. Daldı gitti düşlere. . . tavanı gökyüzü olarak düşledi yanan lamba onun yıldızıydı hemde en parlak yıldız elini uzatsa tutuverecekti yıldızını ama uzatmadı , ona ışık veren yıldızını hapsedemezdi avuçlarının içine. Tabana kaydırdı gözlerini , odane ayakları mavi sular içindeydi irili ufaklı balıklar bacaklarının yanından süzülerek edalı edalı yüzüyorlardı. denizin dibi nede güzeldi başka bir dünyaydı ,mavi sularda yeşil yosunlar ayakta dimdikdiler,Bir an düşündü acaba balıkmı olsam, yoksa yosun mu, yoksa,yoksa derken hayır deniz olmalıydı o. Gözlerini beyaz duvarlara çevirdi, cansız duvarlara can vermek istedi , tuvali hazırdı işte ne duruyordu aldı elin boyalarını kendini resmetti önce ,yüreğinde pır pır ederek duran güvercini çıkardı yavaşca omuzuna koydu, ellerine baktı uzun uzun daldı gitti.Benim sevgim ellerimde olmalı diye düşündü ben sevgiyi yüreğimde tutamam neye yarar içi sevgi dolu olmak , neye yarar özgür bırakılmayan sevgi . . . elleri yüreğine gitti bir çırpıda çıkarıverdi sevgiyi, işte sevgi avuçlarındaydı artık dağıtabilirdi kolayca. . . .
Fazilet'den :Yaşamda kimse yalnız kalmaz yeterki içinizdeki beni çıkartın dışarıya. . .
Ve Sevginiz avuçlarınızda kalsın , hapsetmeyin yüreğinize. . . . .
Hikayeyi Gönderen : Fazilet Çolak