IRCForumları - IRC ve mIRC Kullanıcılarının Buluşma Noktası

Bu haldeyken gülmenin sırası mı?

Bir Padişah korkunç bir hastalığa tutulmuştu. Bazı Yunan hekimleri “Buna ancak şu ve şu vasıflarda olan insanın ödü devâ olabilir” diye karar verdiler. Padişah emretti, böyle bir insanı araştırdılar. Hekimlerin söyledikleri özellikte bir köylü çocuğunu buldular. Hükümdar çocuğun ana babasını çağırdı. Onlara pek çok ihsanlarda bulunarak onları memnun etti. Kādı: “Padişah vücûdunun selâmeti için halktan birinin kanını dökmek câizdir” diye fetvâ verdi.
Cellat da onu öldürmeye hazırlandı. Çocuk yüzünü göğe doğru kaldırıp gülümsedi. Padişah: “Bu haldeyken gülmenin sırası mı?” diye sordu. Çocuk cevab verdi: “Evlatların nazını ana-babalar çeker, da‘vâyı kadının huzuruna götürürler, adâleti de padişahtan isterler. Oysa şimdi anamla babam dünya varlığı için beni ölüme verdiler. Kādı Efendi öldürülmem için fetvâ çıkardı. Sultan da kendi sağlığını benim ölümümde görüyor. Demek Allah’dan gayrı sığınağım yok! Senin elinden kime feryâd edeyim? Senin huzurunda yine senden adâlet istiyorum!” diye Rahmân’a yalvardı.
Bu sözden sultanın kalbi burkuldu. Gözleri yaşla doldu, “Bir günahsızın kanını dökmektense benim ölmem daha iyidir!” dedi. Çocuğun yüzünü gözünü öptü. Onu kucakladı. Hesabsız hediyeler verip çocuğu serbest bıraktı. Padişah bu iyi hâlinden dolayı Allah’ın şifâsına mazhar oldu hemen o hafta içinde şifâ buldu. Nil kıyısında bir filcinin söylediği beyti hala düşünürüm: “Ayağının altındaki karıncanın hâlini düşünmüyorsan, unutma ki filin ayağı altında sende öylesin!”

Alinti.