Çevrimdışı

Geçen gün internette dolanırken gözüme bir haber çarptı. Magazin sitelerinden birine büyük puntolarla atılmış dev bir manşet... “Mehmet Ali Erbil’den büyük gaf.” Bu sefer ne demiş olabilir, demediği, yapmadığı bir şey kaldı mı ki? diye habere bir göz attım. Haberin içeriğine pek girmeyeceğim, Van depremiyle ilgili, saçma sapan bir şaka yapmış.


Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


Mehmet Ali Erbil'in son on yıldır eşleri ve gafları dışında pek gündeme gelmediğini, kendisi dahil herkes öğrendi. Adam adının unutulmaya yüz tuttuğu bir anda hop yapıyor garip bir şey, iki ay onu konuşuyoruz. O da farkında bunun, peridyodik zamanlarda bir şeyler yumurtluyor. Artık şaşırmıyorum da yaptıklarına, bu son “gaf”ın zamanlaması bana biraz manidar geldi.

Mehmet Ali Erbil, eski eşinin yeni bir ilişkisi olduğunu kabul etmesinin, çok mutlu olduğunu söylemesinin hemen ardından nedense ülkenin şu sıralar belki de en hassas konusuyla ilgili büyük bir gaf yapıverdi.

Bu yediği naneyi, “Ondan değil benden bahsedilsin” düşüncesiyle yaptığı bir ünlü sendromu olarak görmek isterdim ama ben maalesef yapılanı sadece hiç büyümeyen erkek çocuk kafasıyla yaptığını düşünüyorum.

Klasik “eski” kafası. İster eski eş, ister eski sevgili. Hepsinin mantığı, daha doğrusu mantıksızlığı aynı işliyor bu insanların. Sen mutlu musun? Mutluluğunu bozmak için elinden geleni yapar. Hiçbir şey yapamasa, durduk yere ufak tefek olaylarla canını sıkar.

Erkekler, egoları o kadar şişik varlıklar ki; ne yaparsan yap ucu mutlaka bir eski sevgiliye dokunuyor. Bir şarkı paylaşırsın, üstüne alınır, bir yazı yazarsın öbürküsü “Kesin bana yolladı, unutmadı bak beni” diye düşünür. Nefes alırsın "Hayret, bensiz nefes alıyor muydun sen?" der utanmadan. Keşke eski sıfatını alınca gerçekten de eskiseler...

Hadi bizim işimiz kolay, o kadar ortalıkta gözükmüyoruz. Ünlülerin eski sevgilisi olmak iyice zor. Baksanıza, kadıncağız ağız tadıyla "mutluyum" bile diyemiyor, dese bile geçmişten bir hayalet çıkıp mutlaka bu mutluluğu gölgeliyor. Ben daha eski sevgililerimin Facebook’da hakkımda ileri geri konuşmalarına tahammül edemezken, bu kadınlar eski sevgilileri ülkenin tüm gazetelerinde, televizyonlarında en özel sırlarını bile ha anlattı ha anlatacak stresiyle yaşıyor.

Eski sevgililer mezarlığı diye bir yer olsa, bütün eski ruhları oraya gömsek keşke... Ama herkes birinin eski sevgilisiyken, aslında hepimiz birer eskiyken nasıl olacak bu? İki eski bir yeniyi nasıl oluşturacağız?

Aşkın eski hali, yeni halinden daha çok yoruyor insanı.