Çevrimdışı

Yüksek Topuklu Sancılar - Mehtap Altan


insanların dilsiz çığlığına sabrı ören sağanaktır
mor salkımlara huşu ile çarpan şiirin sureti

salaş bir yalnızlık
zulasında masalımı saklarken
kınında sakladığı kasveti dokur
göğümün şakağına ilmek ilmek

yutmak zorunda kalacağım
kaçışı olmayan yangın bu
umut ile yıkadığım ruhumu
yine
yeniden yangına teslim edeceğim

derinliğinin kaosunda pusu kurdu dilim suskuya
hüzün kentinin arş_ı endamını
şiirlerimin yangını sardı

kapısı kilitli bencil pencereli yüreklerde
hapis kaldı huzuru zikreden kanatlarım
belki de zamana susuşun abrasıydı
en görkemli kıvranışlar

dibe çöken gün
tortuların pençesinde kelebek kanadı
lal olan dudakların yamacı gama gebe
sadakatim kalemimin ucundan akıp
onu
şiiri doğuracak

doğarken
son kırıntıyı da vereceğim
buğulu anların ıslak tenine

dili ahraz
kalemi çağlayan
ben
yüzümü sürerim cennetine
nar_ı cehennemde yanarken düşlerim

gündüzüm gecenin koynunda kangren
zulmetinde ay ışığı uçurumları
perçeminde l/imansız enginlik
sol yanımdaki fiyakalı sancıyı unutup
sarmalı yaralarımızı şiir
h a d i! ...

__________________
Edeptir AŞK Sevdirenin Hürmetine...