Çevrimdışı

Mardin'de Diş hastanesi ve Artuklu Üniversitesi Yabancı Diller Fakültesi'nin arkasında, eskiden şehrin çöplerinin dökülmüş olduğu 48 dönümlük alan 71 yaşındaki Şeyhmus Erginoğlu'nun 26 yıllık emeğinin sonucunda küçük bir ormana dönüştü.

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Mardin deyince gözümüzde Mezopotamya ovası manzarasına bakan eski taş evler ve dar sokaklar canlanır. Buğday sarısı renginin hakim olduğu bu tarihi şehirde ormanlık ve yeşillik alan ise oldukça az. Şehrin yamacına kurulduğu yüksek tepenin bazı bölümlerinde karşımıza çıkan çam kümeleri ise Mardin'in yeşillik ihtiyacını karşılamaktan uzak.


Diş hastanesi ve Artuklu Üniversitesi Yabancı Diller Fakültesi'nin arkasında, eskiden şehrin çöplerinin dökülmüş olduğu 48 dönümlük alan 71 yaşındaki Şeyhmus Erginoğlu'nun 26 yıllık emeğinin sonucunda küçük bir ormana dönüştü.

Tek başına yarattığı bu küçük orman, şu an kuşların yuvalandığı, insanların yaz aylarında gölgesinde serinlediği bir nefes alanına dönüşmüş durumda. Bu alandaki 11 bin ağacın tamamını Erginoğlu kendi elleriyle dikti.

Bölgede 'Şeyhmus Amca' olarak anılan Erginoğlu'nu, kendi dünyasında yani ormanında ziyaret ediyoruz. Telefon kullanmayan Erginoğlu'nu 48 dönümlük arazide bulmak kolay değil. Yüksek sesle bağırıyor, sesleniyoruz ama nafile.

Hastane bahçesindeki çaycı, "Karşıdaki büfeye gidin, nerede olursa olsun, bir şeyler yemek ve namaz kılmak için öğlen saatlerinde genelde oraya gider" diyor.


Büfe sahibi "Şeyhmus Amca, iki günde 300 fidan dikti, yorulmuştur, bugün daha gelmedi" diyerek bize adresini veriyor.

Şehre nefes veren Şeyhmus Amca'yı tanımayan yok gibi, adresten emin olmak için Şehidiye Cami Minaresinin yükseldiği aile çay bahçesindeki bir kişiye daha soruyoruz.

"Az önce buradaydı, evine gitti" diyerek yolu tarif ediyor: "Karşıdaki dar sokaktan beş yüz metre yürüyün, bahçesinde ağaçlar olan evin onun."

Yapay çiçeklerle renklendirilmiş 'abbara' olarak bilinen üstü kapalı taş sokaklardan ilerliyoruz, adres tarifiyle evi bulmak zor olmuyor, mavi kapısının önüne yeni diktiği defne ağacı ve bahçesinin köşesinde yükselen çam ağacı, terasından dökülen asma dalları bizi yanıltmıyor.

Şeyhmus Amca bizi güler yüzle karşılıyor, içeriye buyur ediyor. Küçük girişteki iki büyük saksıda boy veren limon ağaçları ise meyve dolu. "Bu yıl iyi meyve tuttu, çoğunu komşulara verdim" diyor.

Limon ağaçlarının önünde durduğu camekanlı kapı ise bir terasa açılıyor. Manzaralı terasındaki defne ağacı, siyah ve beyaz üzüm veren asma çardağını ve süs narını da gösteriyor.


"İki gün bahçede çok yoruldum, öğleden sonra gitmeyi planlıyordum" diyerek oturma odasına geçiyoruz.

Yıllar öncesinden asıldığı belli olan seccadelerin süslediği duvarları, kubbeli tavanıyla tipik bir Mardin taş örneği olan evinde Şeyhmus Amca tek başına yaşıyor. Büyük dedesi, Batman'ın Sason ilçesine bağlı Bekirhan Köyü'nden göç etmiş.

"Hayatımın büyük bir bölümü bu evde geçti, anne ve babamla beraber yaşıyorduk. Sekiz erkek dokuz kardeştik, herkes kendi hayatını kurdu, anne ve babamın vefatından sonra sadece ben kaldım" diyor.

__________________
Edeptir AŞK Sevdirenin Hürmetine...