Gözlerin var ya çekik kara kara.
Önce gözlerin idi en güzel ışık.
Beyaz dişlerin idi, bacakların omuzun.
Damalı örtüde bir kâse çorba gibi...
Buğulu bir lezzetti karı kocalık!
Şimdi bir çınar yeşeriyor içimde,
Bir şarkı söyleniyor uzun uzun.
Hürriyetin rüzgarlı bayrağı oldu.
Bize yeten aydınlığı sevdamızın.

Aman dayanamazsın ne eylemeli?
Bütün pencereler üstlerine açık.
Kimler soyar çocukları, kimler örter.
Biri on bir yaşında öteki küçük.
Ya anne diye bağırırsa uykusunda?
belki korkmuş belki de susamıştır.
Geceleri su içmeye alışık!
Çorap öyle mi giydirilir ya don?
Gömleği bir tuhaf sarkıyor arkasında.

Çocuklara bakma, dayanırım...
Gide gide çoğaldım, halkım ben.
Dağ taş kalabalık kalabalık.
Satar mıyım onları onlar da çocuklarım.
Ben kadınım, çocuklarımla varım.
Telefon nafile açmam seni bundan böyle.
Söylemez dillerim yarınla bağlı...
Tutmaz parmaklarım kocamdan belli
Telefon idi benimki de analık.

Çocuklara bakma, dayanırım...
Sevgiydim önce bir çeşit incelik.
Şimdi işe yarıyorum kaba saba.
Tuzlu bir deniz kokusu havada!
Benimle başladı bu müthiş tazelik,
Benimle yaklaştı güzel günler...
o günlerin eşiğinde beni hatırlayın!
Hatırlayın onların vahşetini;
Her telefon çalışta kesik kesik.

English Preparatory Department
School of Foreign Languages
Assistant English Teacher
Ankara Baskent University
2017-18

“Benim, senden öncem ve senden sonram yok, yalnızca sen varsın...”
C.A - 31.12.2010 - ∞

English Language and Literature
Faculty of Humanities and Letters
Ankara Bilkent University
2010-15