Çevrimdışı

Eski atalarımız müslüman olmadan önce yaratıcı bir zata inanıyorlardı. Belki kendilerine göre değişik tanrılarıda vardı ama onlar daha çok kendi lehçeleri ile ''tengri'' dedikleri zaman zat-ı uluhiyeti kasdediyorlardı. Bu kelime sonra biraz daha incelik kazandı tanrı şeklini aldıki aslında mabud demektir ve arapcadaki 'ilah'ın fransızcadaki 'diyo'nun farscadaki 'huda'nın karşılığı olan bir kelimedir.

Ama hiç bir zaman Cenab-ı Hakkın bütün Esma-i Hüsnasını cami, ism-i zat olan Allah kelimesinin karşılığı değildir.

Allah dendiği an, bütün kainatta tecelli eden isimleriylebir zat-ı ecell-i A-la akla gelir Allah kelimesiyle anlaşılan budur. Yani o Mabudu mutlak,Halıkı mutlak, Maksud-u mutlak, Rezzak-ı mutlak, Bari-i mutlak, Cemil-i mutlak'tır.

İlhesma-i Hüsnayı cami Allah kelimesinde böyle umumi bir mana anlaşılır ve bu itibarlada Allah'ın(c.c) ism-i hass dır Allah dendiği anbu ma-budu mutlak anlaşılır, ve vacib-ül vücud akla gelir. Ama tanrı dendiği zaman yunanlıların aklına zeus, mısırlının apis boğası ve hintlinin aklınada kendi inakleri gelir. Tanrı kelimesiyle yerli yersiz ma-bud kelimesinin akla gelmesine karşılık, Lafz-i celale olan Allah kelimesi vacib-ül vucut un ism-i hassı olarak sadece o Esma i Hüsna sahibi Za tı Zülcelali akla getirir. Onun için bir insan tanrı demekle Allah yerinde kullanırsa maksatını anlatamaz ve hata etmiş olur.

Tanrı ilah kelimesi yerinde, huda, diyo ve god yerinde kullanılabilir fakat Allah yerinde değil..

Allah cenab-ı Hakk ın Zatının has ismidir.Onun için LÂ İLAHE İLLALLAH diyoruz fakat la Allaha illallah demiyoruz. Evvela ilahlar tanrılar ne varsa hepsi nefyediliyor, sonrada isbatta mabudu mutlak getiriliyor ve sadece ALLAH vardır deniliyor.

Mevlid yazarı Süleyman Çelebi, bu hususu çok güzel tefrik ederek ''Birdir ALLAH ondan artık tanrı yok'' deyip, her iki kelimenin yerinide tayin ve tesbit etmiştir.

Alıntıdır..

 

Çevrimdışı

Şimdi alın Tanrılarınızı gidin başımızdan ..