Çevrimdışı

Ahmet ortaokul ikinci sinifa devam ediyordu. Bir gün din bilgisi ögretmeni sinifa Allahin varligini anlatiyordu. Hepsi dikkatle dinliyordu. Ögretmen önce su siir parcasini okudu:

« Hepsi dogru ne yaptinsa
Hata, gunah bizim bütün
Insan ne yana bakinsa
izi var büyüklügün.»

Bunun üzerine Ahmed, parmak kaldirdi ve söyle dedi: « Her tarafta Allahin büyüklügünün izleri var, diyoruz. Buna inaniyoruz. Bu konuda bize Kur'an'i Kerim'den örnekler verebilir misiniz?» « Cocuklar Kur'an'i Kerim bizim dikkatimizi yerlerin ve göklerin yaratilisina, gece ile gündüzün ahenkle biribirini takip edisine, yildizlarin, gezegenlerin feza boslugunda biri birine carpmadan dönüslerine ve denizlerde gemilerin yüzmesine, rüzgarin esmesine, kuslarin havada ucmasina ve benzeri pek cok olaya dikkati ceker, bunlar uzerinde akil sahiplerini düsünmeye arastirma yapmaya davet ede. Sonra söyle sorar

«Rüzgarlari siz mi estirirsiniz, yoksa bizmi? Denizlerde gemileri dizmi yüzdürürsünüz, yoksa bizmi?» « Gökleri yedi kat olarak yaratan O'dur. Rahmân'in bu yaratmasinda bir duzensizlik, bir catlaklik göremezsin. Gözünü cevir, söyle bir bak, bir aksaklik görebilirmisin ? Bir aksaklik bulmak icin gözünü tekrar tekrar cevir, bak; ama göz umdugunu bulamayip bitkin ve yorgun düser.»

(Mülk sûresi : 3-4)

Ögrenciler sessiz ve huzur icinde dinliyorlardi. Hepsi ayetlerin mânalari üzerinde kendince düsüncee dalmisti. Ögretmen bunu fark etti. « Sevgili cocuklar, Allahimiz bize varliginin delillerini gösteriyor, bakiniz neler söylüyor» dedi ve su ayetleri okudu:

« Sizi topraktan yaratmasi, dillerinizin ve renklerinizin degisik olmasi, gecelerin uyumaniz, gunduz de lütfundan rizik aramaniz O'nun varliginin delillerindendir. Size korku ve ümit verek simsegi göstermesi, gökten su indirip, yeri onunla canladirmasi O'nun varliginin delillerindendir. Bunlarda, düsünen bir millet icin dersler vardir.»

(Rûm sûesi : 19-24)

Ögretmen söælerini bitirmeden Ahmed yine söz aldi ve sordu : «Ögretmenim Allah'i neden göremeyiz? Görsek olmazmi ?» Ögretmen dedi ki « Sevgili cocuklar bu konuyu gelecek derste aciklamak istiyorum. Hem siz de bu hususta baska deliller arastirin, birlikte konusuruz.» Ögrenciler buna memnun oldular ve ögretmene tesekkür ettiler.
Bütün ögrenciler ertesi dersi iple cektiler. Vakit gelince de sevinc ve merakla derse girdiler. Ögretmen hemen sinifa sordu: « Neler ögrendiniz ? Neler duydunuz ? Söyleyin bakalim.»
Ögrencinin birisi söz aldi ve evde babasinin duydugu su hikayeyi anlatti:
Ben orta tahsilimi yaparken yaz tatilinde köyümüze gitmistim. Birgün caminin önünde bir kisim gencler oturmus sohbet ediyorduk. Köye bir misafir gelmisti. O da yüksek tahsilde imis, yakinda muhendis olacakmis. Yanimiza oturdu ; biraz konustuktan sonra ortadan herkese sordu:

-- Su tasi görüyormusunuz ? Hepimiz «görüyoruz» diye cevap verdik. O, yine sordu:
-- Neden? varda ondan, diye kendisi cevap verdi. Sonra söyle devam etti.
-- Su agaci görüyormusunuz?
-- Görüyoruz.
-- Neden ? Varda ondan.
-- Peki Allahi görüyormusunuz?
-- Görmüyoruz.
-- Neden ? Yok da ondan.

Hepimiz donup kalmistik. Adam Allahin olmadigini soylemek istiyordu. « Olsaydi görülürdü» demek istemisti. Acaba görülmeyen herseymi yok demekmiydi? Yahut görünen seylermi vardir? diye düsünürken köy imaminin oglu hemen söze karisti. Kendisi fizik ögretmeniydi. Yabancinin mantigiyla sormaya basladi:

-- Su agaci görüyormusunuz ?
-- Görüyoruz.
-- Neden? Varda ondan
-- Su tasi görüyormusunuz ?
-- Görüyoruz.
-- Neden? varda ondan. Yabanciyi isaret ederek sordu.
-- Su genci görüyormusunuz?
-- Görüyoruz. Neden? Varda ondan.
-- Peki onun aklinida görüyormusunuz???
-- Hayir hörmüyoruz.
--Neden? yoda ondan..

Ferahlayivermistik. Yabanci cevabini almisti. Hem akilsiz, ahmek yerine düsmüs hem görünmeyen seylerinde var oldugunu onun mantigiyla isbat etmisti. Genc hic seslenemem, önüne baka baka cekip gitmisti..

Bu hikaye sinifin cok hosuna gitmisti. Ögretmen de tesekkur etti. Ve söüle dedi: Ben size bir hikaye anlatabilirim. Fakat dersi ve konuyu uzatmak istemiyorum. Yanliz su kadarini söyleyeyim. Biz Allahi göremeyiz. Bu göæler bir mikrobu görmekten bile acizken alemleri yaratan Allahi nasil gö®ebilir? O'nu görmeye dayanabilirmi? O en mukemmel varlik oldugu icin bizim gibi noksan olan bir fani O'nu nasil görür? Dünya gözüyle gö®emeyince O'na yok mu diyecegiz? Büyük islam Bilgini Farabi; nin dedigi gibi bir sey ne kadar mükemmel ve tam olursa, gözümüz onu o kadar tam görmesi lazimdir. Halbuki isik böyle degildir. Isik ne kadar kuvvetli olurs,a göælerimizi o kadar karartir. Bu hal isin sönüklügü ve eksikligi yüzünden degil, aksina belirgin ve aydinlik olmanin en üst derecesnde bulunmasindandir. Isik bir nur ldugu icin gözleri karatir. Yazin sicaginda günese bakcak olsak, göæümüz kamasir, yasarir ve basimiz öne eglir. Bu hal gnesin olmadigindan degil, aksine cok kuvvetli olmasindandir.
Sunu unutmayinki arkadaslar, bu gözlerle Allah; i bu dünyada döremeyecegiz amma; cennette bol bol görecegiz insallah.
Allah'i inkar edenlerin durumu ise aciklidir. Tipki bir sairin dedigi gibi:

«Yobazlik, geriliktir, ona göre din, iman;
Safsatadir, hayaldir, Tabiattir Yaradan
Ümidin tükendigi, gücün kayboldugu an
Halbuki aklin isi, inkar etmek degil, ikrar yani tasdik ve kabul etmektir..

Alıntıdır..