| |
|
06 Aralık 2010, 10:51
| #1 | |
| Çevrimdışı  IF Ticaret Sayısı: (0) | Yalnız İnsan ‘Yalnızlık beni korkutuyor, yalnız kalmak istemiyorum’ çoğu danışanımdan duyduğum bir söz. Kimi zamanda daha dolaylı ifade edilen bir durum. Yalnızlık nedir? Neden korkutur insanı? Bununla ilgili bildiklerimi ve insanların benimle paylaştıklarını bende sizlerle paylaşmak istiyorum. Belki de birbirimize bu şekilde yardımcı olabiliriz. Yalnızlığın sebep olduğu korkumuzla nasıl baş edebileceğimizi öğreniriz. Aslına bakarsanız tam olarak ne yazacağımı da bilemiyorum. Ama bir başlangıç yapmak gelişme ve sonucunu da getirir sanırım. Yalnızlık kimsenin olmadığı, kendinle baş başa kaldığın, hiçbir şeyi hiç kimseyle paylaşamadığın bir an gibi geliyor bana. Kimi zaman kalabalığın içinde bile kendini yalnız hissettiğin anlar olmaz mı? Anlaşılmadığın ya da anlatamadığın çoğu zaman kendini yalnız hissetmez mi insan? O zaman da yalnız kalmışsındır ama yine de birilerinin yanında olmasını istersin. Sanki yalnızlık birinin yanında olmasıyla son bulacakmış gibi çevrendeki insanları hep yanında istersin. Aslında o zaman da yalnız olduğunu biliyorsun. Fakat bu fikirle ya da olayla yüzleşmek zor geliyor. Yalnız olduğunun farkına varmak endişelendiriyor. Sanki varlığımızın sebebi başkalarıymış gibi onlar olmadan yaşayamayacağımızı düşünürüz. Onun içinde bizi hak etmeyen insanlarla bile olmaya çalışıyor ve onlara önemli olduklarını hissettiriyoruz. Yeter ki bizi terk etmesinler diye. Yalnız kalmamak için istemediğimiz bir hayatı yaşıyoruz. Korkuyoruz çünkü yalnızlıktan… Kendine güvenmeyen insan yanında destek arıyor. Yanında biriyle kendini daha güçlü hissediyor. Onun içinde yalnız olmak istemiyor. Tek başına bir hiç olduğunu düşünüyor. İstemediği ya da sevmediği kişilerle bile beraber olmayı tercih ediyor yeter ki yalnız kalmasın diye… Alışkanlıklardan vazgeçmek zor olsa gerek. Sevgiliden ayrılmak bunaltır insanı. Ne yapacağını bilemez. O olmadan nasıl yaşayacağını bilemez insan. Sanki her zaman yanındaymış gibi. Onunla mutlu olmasa bile beraberliği devam ettirmeye zorlar kendini. Neden? Yeter ki yalnız kalmasın diye… Yalnızlık acıtır insanı. Yüreğini kanatır. Kendini bulamaz. Bilir ki başkaları sayesinde güçlüdür. Başkaları yoksa hayatta bitmiştir. Kendini değerli hissedebileceği ve kendini kabul ettirebileceği bir ortam yok olmuştur. Korkar kimsenin kendini sevmemesinden, kabul etmemesinden. Çünkü o kendini sevmiyordur zaten. Sesini duyuramaz, kendi varlığını kabul edemez. Kaybetmemek ve yalnız kalmamak için her şeye katlanır. Yeter ki terk edilmesin diye… Yalnızlık zordur. Ama korkutucu değildir. Korkutan ya da endişelendiren düşünce nedir? Bunu incelemek ve biraz daha basitleştirmek, bazı şeylerin farkına varmamızı sağlayacaktır. Yalnız kaldığımızda nasıl bir ortam oluşur. Tek kalmışsındır. Sevincini ve üzüntünü paylaşacak kimse yoktur. Seni dinleyen hiç kimse yoktur. Çözümünü bulmakta zorlanırsın. Hatta o kadar çok düşünürsün ki kendi düşüncelerinden korkar hale gelirsin. Seni destekleyen, yanlış ya da doğru olduğunu söyleyen birine ihtiyaç duyarsın. Onun için yalnızlık endişe yaratır. Kimi zaman hastalandığında sana çorba pişirecek, seni düşünecek, ateşlendiğinde sana bakacak birini ararsın. O zaman yalnızlık zor gelir. Yoksa her insan yalnız kalmayı da özler. Tek başına yürümeyi, oturmayı ve kendi için düşünmeyi ister. Yalnızlık gelecekle ilgili kaygılar yaşandığında korkutur. Gelecekte olabilecek olaylar karşısında kaygılandırır. Aynı ortamı paylaşan insanlarında yalnız olduğunu görürüz. Düşüncelerinde, duygularında yalnızdır. Ama terk etmek ya da terk edilmek zor gelir. Hiçbir şeyi paylaşamasan da aynı ortamda bulunmayı tercih eden ilişkiye ya da kişilere bağımlı insanlar yok mu? Yalnızlıktan korkmadan yalnız da nasıl mutlu olunabileceğini öğrenmeliyiz. Kendimizi sevmeli ve kendimize güvenmeliyiz. Bir başkasının varlığı bizim varlığımız olmamalı. Bağımlı olarak yaşamak daha korkutucu ve kaygılandırıcı bir durum aslında. Bir başka insanın size verdiği değer ve sevgi ile kendini değerli ve önemli hissetmek acı verici. O değer ve sevgi vermediğinde düşeceğin durum acı verici. Hayat kimi zaman yalnız, kimi zaman insanlarla beraber, kimi zaman da kalabalığın içinde bile kendini yalnız hissederek geçiyor. Korkularımızla yüzleşmeli ve mücadele etmeliyiz. Yalnız kalmaktan korkmak yerine yalnızlığı da yaşamak ve nasıl yaşayacağına karar vermek daha doğru olur. Çünkü ne istediğini bilerek yaşamak kişiyi daha mutlu eder. İnsan düşüncelerinde duygularında yalnız olmak istemez. Bunların başkaları tarafından da benimsenmesini ve onaylanmasını ister. Destek arar kendine… Yalnız, tek başına sesini duyuramadığında ve kendini anlatamadığında korku duyar. Varlığını ve kendini kabul ettiremediğini düşünür. Varlığımızı başkalarının gözünde de kanıtlamak isteriz. Yalnızlık insana kimse tarafından düşünülmediği, ilgilenilmediği hissini verir. Bir danışanım yalnızlığı varlığına bir tehdit olarak algıladığını dile getirmişti. Bir danışanımda yalnız kaldığında evde tüm ışıkları açık bıraktığını ve eve gittiğinde ses olması için televizyonu seyretmese bile açtığını ifade etmişti. Yalnız kalmak olumsuz bir şey değildir. Ama çoğu insan tarafından olumsuz değerlendirilir. Oysa yalnız olmanın da eğlenceli olduğu pek çok durum vardır. İnsan yalnız kaldığında düşüncelerinin ve duygularının farkına varır. Belki de duygu ve düşüncelerimizle yüzleşmekten korktuğumuz için yalnızlığı olumsuz bir durum olarak değerlendiriyoruz. Bir danışanım insanları kaybetmekten korktuğunu, yalnız kalmak istemediğini, en yakın arkadaşlarını kaybetmemek için onların isteklerini yerine getirmeye çalıştığını ve son zamanlarda çok öfkeli olduğunu dile getirmişti. Arkadaşları yanında olmadığında kendini boşlukta hissediyordu. Yalnız kaldığında ya çok yemek yiyordu ya da hiç yemiyordu. Yalnız kalmak istemiyordu. Çünkü kendinden hoşnut değildi. Bunu sevilmediğini ve terk edileceğini düşünerek ifade ediyordu. Kendine güvenmediği için çevresinde insanlar olduğunda kendini güvende hissediyordu. Yalnızlığı boşluğa ve gri renge benzetiyordu. Yalnız kaldığında yapacağı şeyler korkutuyordu onu… Yalnız kaldığında kendi olumsuz düşünce ve duygularıyla yüzleşmek korkutuyordu onu… İnsan bir yandan yalnızlıktan korkarken bir yandan da yalnızlığı tercih ediyor. Günümüzde pek çok insanın bilgisayar başında tek başına kendini eğlendirmeye çalıştığını ve bunu abarttığını fark ediyorum. Her olayı abartıya kaçmadan yaşamak doğru olur. Kendi seçimlerimizin, kendi düşüncelerimizin ve sorumluluklarımızın farkında olmalıyız. Bir insana bağımlı olarak mutlu olmak mı, yoksa kendi istek ve sorumluluklarının farkında olarak mı mutlu olmak? Yalnız kalmak, tek başına olmak, paylaşacak hiç kimsenin olmaması zor olsa gerek. Ama bu durumdan daha da zor olan seni kimsenin dinlemediği, anlattıklarını kimsenin anlamadığı… İşte o zaman daha yalnızsın. Yalnızlığı anlatan pek çok şiirler, kitaplar yazılmıştır. Hatta resmedilmiştir. İnsanın yalnız olarak doğduğu ve yalnız olarak hayatının bittiğini düşünürsek, neden başkalarına ihtiyaç duyar ya da buna sebep olan nedir? Psk.Füsun BUDAK | |
| |  |
| IRCForumlari.NET Reklamlar |
   |
 |
| Etiketler |
| insan, yalnız, İnsan |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |
Benzer Konular | ||||
| Konu | Konuyu Başlatan | Forum | Cevaplar | Son Mesaj |
| Yalnız Değiliz & Vur Yalnız Değilsin(1971)Fikret Hakan,Esen Püsküllü,Tanju Gürsu | CORDON BLEU | Antikacı | 0 | 30 Haziran 2021 14:39 |
| İnsan Doğuştan Yalnız Ve Yarımdır | Liaaa | Ruh Sağlığı | 0 | 06 Mart 2012 13:49 |
| Yalnız İnsan | Rodrigo | Şiir, Hikaye ve Güzel Sözler | 2 | 11 Temmuz 2011 08:26 |
| Yalnız İnsan ! | Ezgi | Aşk ve Sevgi Köşesi | 0 | 04 Ağustos 2010 11:22 |
Normal
