Çevrimdışı

Bir çok Batılı müsteşrikin ve günümüz yerli ilim adamlarının düşündüğünün aksine İslâm bilim ve akıl ile çelişen bir din değildir. İslâm’ın ana kaynakları Kur’an-ı Kerim ve Peygamberimizin Sünneti incelendiğinde, her iki kaynağın da ilme ve ilim adamı ne kadar büyük önem verdiği anlaşılacaktır.

Mesela: Zümer suresinin 9 ayetinde “Hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?” denilerek, ilim sahiplerinin üstün olduğu vurgulanmaktadır. Mücadele Suresinin 11. ayetinde “Allah sizden inananları ve kendilerine ilim verilenleri derecelerle yüceltsin” denilerek ilim sahiplerinin derecelerinin üstünlüğüne işaret olunmuştur. Peygamber efendimiz de bir hadisinde “Alimler Peygamberlerin varisleridir” diyerek, ilim sahiplerinin Peygamberlerden sonra geldiklerini bildirmiştir.

Örnekleri daha da çoğaltmak mümkün olmakla birlikte, bu tür örneklerin daha çok İslâm’ı din olarak kabul edenler için bağlayıcı olacağı, İslâm’ı kabul etmeyenler için hiçbir şey ifade etmeyeceği düşünülürse, İslâm ilim ilişkisinin aklen de temellendirilmesi daha iyi olacaktır.

Bu sebeple ilk müracaat edeceğimiz yer İslâm tarihi olacaktır. Nitekim İslâm tarihine baktığımızda, daha Hz. Peygamber döneminden itibaren ilmî faaliyetlerin başlamış olduğunu görürüz. Nitekim Hz. Peygamber İslâm’ın başka dillere sahip milletlere tebliğ edilmesi için birkaç sahabisini yabancı dil öğretmekle görevlendirmiştir. Bu bir çeşit uluslar arası ilişki kurma sanatıdır.

Hz. Peygamber sonrası dönemde müslümanların ilme olan ilgilerinin giderek arttığını görmekteyiz. İslâm tarihinde ortaya çıkmış büyük bilim adamlarından bir kaçının ismini saymam yeterli olacaktır sanırım:

Farâbî: İslâm felsefesinin kurucusudur.

İbn Sina: Felsefenin yanında tıp alanında kitap yazmış olan ilk bilgindir.

İbn Rüşd: Büyük filozoftur, Avrupa’da Averroizm akımının fikir babası olarak tanınır.

Birûnî: Astronomi alanında dünya çapında tanınan Türk ve İslam bilginidir.

Zekeriya er-Râzî: Tanınmış, filozof ve tıp alimi.

Cabir Bin Hayyan : Kimyanın babası sayılır. Maddenin en Küçük parçası atomun parçalanabileceğini bundan 1200 sene önce söylemiştir.

Cezeri: İlk sistem mühendisi, ilk sibernetikçi ve elektronikçi.

İbn Haldun: sosyoloji biliminin kurucusu olarak kabul edilir.

Harizmi : ( 780 – 850 ) İlk cebir kitabını yazan ve batıya cebiri öğreten bilgin. Adı algoritmaya isim oldu rakamları Avrupa’ya öğreten bilgin. Cebiri sistemleştiren kişidir.

İbnünnefis: Küçük kan dolaşımını bulan ünlü İslam alimi.

Örnekleri artırmak mümkündür. Fakat bu kadarı da meramın ifadesinde yeterlidir. Bu alimlerin hayatları incelendiğinde, uzmanı oldukları alanlarda Kur’an’dan hareketle yola çıktıklarını ve yine Kur’an tarafından onaylanan verilere ulaşmış olduklarını görmekteyiz. Zaten Kur’an-ı Kerim’in gönderiliş amacı, Allah’ın halifesi olarak yaratılmış insanın, hizmetine verilmiş yeryüzünü en verimli şekilde kullanması için akletmesini sağlamak değil midir? Nahl Suresinin 44. ayetini yeniden düşünelim: “İnsanlara kendilerine indirileni açıklaman için ve düşünüp anlasınlar diye sana da bu Kur’an’ı indirdik”. Ayetin ifadesi oldukça açıktır. Kur’an’ın gönderiliş amacı insanların düşünmelerini sağlamaktır. Düşünce ise akıl olmadan, akıl ise ilim ve tecrübe olmadan ortaya çıkmayacak, kullanılamayacak şeylerdir. O halde Kur’an’ın emrini yerine getirmek için düşünmeliyiz, sağlıklı düşünebilmek için ise hem okumalı, hem bilenlere sormalı, hem gezmeli, hem de anlamalıyı