[Syst3m]

Yangının orta yerinde bırakıyor insanı bazen bu kelimeler.
Bir isim dudağınıza kadar gelip, orada susma hakkını kullanıyor inadına.

Aşk bazen sadece bir imdat çağrısı...

Özgür Gümüşsoy

[Aruz]

Aslında her insan bir romandır ve biraz kahramandır.
Gün gelir anlar ki, harcadığı tek şey
hayalleri değil, zamandır.

Cengiz Aytmatov

[Düş]

Aşkta sevenlerin yapabilecekleri en önemli yanlış,
anıları kirletmektir.O anılar ki,bir şarkının ezgileriyle gözlerimize güneşin batışındaki kızıllık gibi çöker.Hiç beklemediğimiz zamanlarda ağır bir tokadın etkisiyle sarsılmış gibi bizi bulunduğumuz yerde binlerce kişiye çoğaltıp sonra da yapayalnız bırakır.
Gözlerimizi sabit bir noktaya zıpkın gibi sapladığımızda,hayallerin ağırlığıyla bilinmez zamanlar üzre susar kalırız.
Ne kadar acıtsa da,aşklar anılarıyla vardır.Ancak o zaman sonsuzluğu kavrayabilen güzellikler üretebilir.

Kenan Kalecikli * Sevgi Günlüğü

[dreamy]

Senden vazgeçtim vaaz geçtim yine otoban yine ezilmiş kediler avucumda kendimi ölü taşımaktan sıkıldım tamam kabul kendimden çok senden az geçtim..

Sonuç: kendimden rock, senden caz geçtim.

Sarı Şey * Küçük Iskender

[Melodram]

Mesela Havva elmayı sadece hoşuna gittiği için Adem’e göstermek amacıyla koparsaydı da böyle olurdu. Belirleyici olan, elmanın ısırılmasıdır; onunla oynamak belki serbest sayılmaz ama yasak da değildir.

Franz Kafka - Milena'ya Mektuplar.

[Hayat]

“Yalnız Kadınlar Arasında” Cesaré Pavese


“Gençliğimin sona erdiğini haber veren belirtiler arasında en önemlisi artık edebiyata karşı büyük bir ilgi duymayışım. Bir zamanlar her şeye rağmen duyduğum, manevi doğrular bulma umuduyla açmıyorum kitapları artık. Okuyorum, daha da çok okuyabilmek istiyorum, ama bir zamanlar yaptığım gibi, kitaplarda bulduğum çeşitli yaşantıları ne heyecanla karşılıyorum, ne de bunları parlak, şiir öncesi ussal bir gürültüye dönüştürüyorum. Torino sokaklarında dolaşırken de aynı şey oluyor. Bu yerleri artık yaratma çabasını hızlandıran romantik, simgesel bir güç kaynağı olarak görmüyorum. Her keresinde, ‘önceden yapılmış bu’ demek geliyor içimden. Ezilmelerimi, saplantılarımı, yorgunluklarımı ve dinlenmelerimi iyice gözden geçirince, açıkçası hayata yeni buluşlar getirecek bir alan olarak bakmıyorum artık, şiir daha az ilgilendiriyor beni bu açıdan; sadece düşünülecek ve çözümlenecek olan sıkıcı bir malzeme gözüyle bakıyorum her ikisine de.”

----

“Bir erkekle bir kadın arasında aşktan daha önemli ne olabilir? Bu, insanın bir başkasını kendisiyle bir tutabileceği anlamına gelir: onun her davranışını ve hareketini kendi davranışı ve hareketi gibi görmek, hayatın tadını çıkarmasından hayatın tadını kendimiz çıkarıyormuşuz gibi sevinmek, bizim başkalarıyla yaptığımız şeyleri o başkalarıyla yapıyor diye kendimizi bir şeyden yoksun kalmış hissetmemek, başka bir deyişle, öbür insanları da kendimizi sevdiğimiz kadar sevmek. Bu sevgiye iyilik deniyor. Ama ya o insan kaybolursa? Kendimizin kaybolan bir parçasını sevebilir miyiz? Bunun için kimsenin hiçbir zaman kaybolmadığına, ölüm diye bir şey olmadığına inanmamız gerekir (...) Peki. ama sen ölümü kendin için kabul ediyorsan, bir başkasının da kendisi için kabul etmesine nasıl karşı çıkabilirsin? Bu da iyiliktir. Hiçliğe varabilirsin, ama pişmanlığa ve nefrete değil. Şunu her zaman hatırla: Sana hiç kimse bir şey borçlu değil. Kendinde neye hak görüyorsun? Doğduğunda hayat üzerinde herhangi bir iddian var mıydı?”

----

“Hayatın alaycı yasalarından biri de şudur: Sevilen kimse, veren değil, alan insandır. Sevilen kimse vermez, çünkü seven verir. Bu da anlaşılmayacak bir şey değildir; çünkü vermek almak kadar kolay unutulmayan bir zevktir; kendisine bir şey verdiğimiz insan bizim için gerekli, yani sevdiğimiz bir insan olur. Vermek bir tutku, neredeyse bir kusurdur. Kendisine bir şeyler verebileceğimiz bir insan olması gerekli.”




Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.

Fotoğraf ; Cesare Pavese, Leone Ginzburg, Franco Antonicelli e Carlo Frassinelli (1932)

[Sihir]

Eğer hayatınızın herhangi bir anına gidip orada sonsuza dek kalacaksınız deseler yalnızca iki şeyden birini seçemek isterdim: biri o çocukluğun bahçesindeki ağacın dalında asılı salıncakta sallanırken öteki, bütün hayatım boyunca en çok sevdiğim adamla öpüştüğüm ilk gün. Herkes aşık olmanın ortak dilini bulup yazmaya çalışıyordu, ama aslında bu kadar basitti işte birini öptüğünde salıncakta sallanır gibi hissediyorsan aşıksın.

[Ruj]

Ne ölüm, ne de hayat! Hiçbiri kovalamıyor beni rüyalarımda.. Hiçbirinin eli bana değmiyor.. Çünkü ellerim ceplerimde hiç olmadıkları kadar.. Varlığıma nedensizlikten delirdim ben.. Hiçbir nedeni kendime yakıştıramadığımdan.. Hepsini giydim.. Hiçbiri olmadı.. Hepsi dar geldi.. İnansaydım herhangi birine, uğruna gerekirse dünyayı kan gölüne çevirirdim.. Okyanuslar kırmızı olurdu.. Pıhtılaşmış kanlardan siyah dağlar yükselirdi.. Ama inanamadım.. Bir türlü inanamadım.. Bütün hayat bir illüzyon..



Hakan Günday - Kinyas ve Kayra

[Bab]

Toplanmış halde atayım;

Dünyanın en eski mesleği fahiş*likse dünyanın en eski hayal kırıklığı da aşktı.

Kinyas ve Kayra (Sf. 425)

*

Hicbir sey dost degil bu evrende. Insanlarin anlamasinin zamani geldi. Günesin sayesinde degil dünyadaki hayat. Günesin dunyayi buharlastirma arzusundan dolayi hayat var gezegende.

Kinyas ve Kayra (Sf. 322)

*
O gün yataktan kalkmadım.Kan kardeşimin ölümünü hazmetmem gerekiyordu.Bazıları yürüyerek,bazıları yatarak.Ben yatakta dönerek sindirdim.Kinyas'ın yok oluşunu.Bir ara ,koşarak aşağıya inmeyi onu aramak istedim.Ama bulduğum taktirde ne diyeceğimi bir türlü planlayamıyordum.Bir sürü kelime vardı kafamda.Ama birleştiremiyordum bir türlü,mantıklı cümleler var etmek uğruna ''Döverim '' dedim ben de .''Vururum ! Yere düşer.Tekme atarım.'' En azından bir iletişim kurmuş olurum,diye düşündüm ...Ama vazgeçtim Kinyas o kadar çabuk kaybolurki şehirin sokaklarında,casus uydular bile bulamazdı onu,apartmanların gölgesinde yürürken...Sonsuz yalnızlığım eşsiz bir heykeldi artık.Hatasız bir anıt.Mermer bir başyapıt.Dünyanın sekizinci harikası! Sadece ben kalmıştım Kinyas'tan geriye .Sadece Kayra ..``

Kinyas ve Kayra (Sf.260)


*

Kurtulmaya gelmedik dünyaya. Daha da saplanmak için buradayız. Dibine kadar. Onun için çürüyor bedenlerimiz ölünce.

Kinyas ve Kayra

*

Düşün! Bize matematik dünyasının kurgusal ve sonsuz olduğu öğretildi. Bunu kabul ederim. 1'den sonra 2 gelir dendi. Bunu da kabul ederim. Ama sonra 1 ile 2 arasındaki sonsuzluğu düşündüm. Peki o nereye gitti? irrasyonel sayılar varken bir sayıdan sonra diğer bir tam sayı nasıl gelebilir? Eğer 1'den sonra virgül konursa ve bunun da kıçına sonsuz sayı konabiliyorsa 2 nasıl gelir? işte! Soru bu! Yanıtsız bir soru. Ve işte matematiğin hatası! Dolayısıyla matematik yok. Onun üzerine kurulmuş dünya düzeni de yok... Ama ben anlayabilirim. Anlayabilirim bu sorunu. Ve o zaman ortaya yaklaşık sayılar çıkar. Yani hiçbir sayı tam değildir. Hepsi tama yaklaşır. Ama varamaz. Demektir ki 1999...9'u bize 2 diye yutturmaya çalışan bir dünyanın çocuklarıyız. Ve dünya da aslında tam gibi görünürken aslında bir irrasyonellik harikası. işte bunun için hayat yoktur. Olsa dahi o da irrasyoneldir! Yani anlamsızdır. Ne bir başlama nedeni ne de bir oluş nedeni vardır. Evrende uçuşan kocaman bir irrasyonellik. Tabi ki dünyanın bir anlamı olması gerekmiyor. Belki de onu anlamlandıran üzerinde yaşayan akıl sahibi yaratıklardır. Ama onların da bizi getirdiği nokta ortada!

Kinyas ve Kayra (Sf. 38-39)

*

Benim adım Kinyas. Gün ağrıyor. Başım ağrıyor. İsmimi kendi-me ben verdim. Bitmeyen bir öfke ve bitmeyen bir mutsuzluğun ifadesi. Bütün insanlara kızgınım. Yaşadıkları için. Hayattan mi-dem bulanıyor... Ateşle oynarım. Yeterince benzin ve karşımda oturan adamın ceketinin iç cebindeki çakmakla dünyayı yakabili-rim. Benim adım Neron. Geceleri çaldığım arabalarla gezerim. Tokyo'da doğdum. İki zenciye üç gram kokain karşılığında bilek-lerimi kestirttim. Sabah uyandığımda okyanus beni yıkadı. Benim adım Steve McQueen. Bütün bildiklerimi kusarak hayatta kalıyo-rum. David Bowie'yi rüyamda gördüm. Sabah bir gözüm yoktu. Şi-ir yazdım. Tam üç tane. Birini rendeleyip makarna sosuma kattım. Diğerini yakıp küllerini kum saatine koydum. Biraz zaman kazan-dım böylece. Sonuncusunu ise şimdi yazdım. İşte geliyor:

Sözlerimin sonunu duymadığın zaman.
Cümlelerimin sonunu duymadığın zaman.
Değiştiriyorum son kelimelerimi.
Değiştiriyorum sonumu.


Kinyas ve Kayra

*

Hayatın kendisi 'halüsinojen.' Oksijenin kendisi uyuşturucu. Öyle bagimlisi olmuşuz ki birkaç dakikalik eksikligi öldürüyor...

Kinyas ve Kayra

*

Tek spor sekstir. Herkes kazanır. Hepsi bu.

Kinyas ve Kayra


*

Cahil ile anarşist arasındaki fark tüy kadardır. O aradaki tüyün üzerinde durur bütün okunan kitaplar. Ama tarihçiler üflediği zaman tozlu arşivlerin üzerine ne tüy kalır ne de aradaki fark. Cahil de geçmiştir sarıda anarşist de.


Zargana

*

Hayat cinsel ilişkiyle bulaşan ölümcül bir hastalıktır.
Zargana
*


Gerçekte üç büyük din de dünyayi cehenneme çevirmek için çıkmıştır. Tek amaçları budur. Çünkü hayattan sonra sadece cennet vardır. Insanoğlunun cenneti hak etmesi için cehennemden geçmesi gerekir. O cehennemden de üç ilahi din eliyle dünyada hüküm sürmektedir. Tanrı'nın mantığı budur.
Zargana

*

İnsanlık kendini öldüren ilk insan tarafından ihanete uğramıştır.
P*ç

*

P*çler aşık oldukları kadınların kendilerini kurtaracaklarını düşünür.

P*ç


*

Hayat seni öyle bir noktaya getirir ki kendini sevdiklerinle savaşırken ve nefret ettiklerinle sevişirken bulursun. Üzülürsün. Pişman olursun. Sonra biraz zaman geçer ve tersinin bu dünyada işlemediğini anlarsın.

P*ç


Müslüman olduğunuzu varsayarak söylüyorum: Allahsızlık Allah'a mahsustur. Insanın kaybetmekten korktuğu bir tanrısı ancak Tanrı'nın tükenmeyen insanları vardır. Dolayısıyla sorgulanması gereken Tanrı'ya atfedilen niteliklerdir. Tanrı'nın varlığı yerine iyiliği ya da kötülüğü hakkında kuşkuya düşmek gerekir. Unutmamak gerekir ki Allah'ın dediğinin olduğu bir dünyada yaşıyor ve her saniye ölen bebeklere tanıklık ediyoruz. Üzerinde düşünülmesi gereken iki soru var: Birincisi: Günümüz dünyası kimin eseridir? Insanın mı Tanrı'nın mı?Ikincisi: Insanlığın mutsuzluğukutsal bir gereklilik midir? Yanıtlarını düşünmeye cesaret etmekinsanın kendine doğru atacağı ilk adım olacaktır.

Hiç bir insan Tanrı'nın iyi olduğuna inanmak zorunda değildi.

Azil

*

Kendi başına doğuran mucizelerin kadını kibele dönemi biteli çok oluyor. Spermlerinin marifetini anlayan erkeğin çağındayız. S*k çağı! Boyundan büyük s*ki olan bereket tanrısı Priapos’un kurallarının çağı! Bu çağda mal, sahibini zayıflatır. Bu çağda savaşları, kaybedecek kadını olmayanlar kazanır. Bu yüzden erkek, olabildiğince derine gömer kadını. Gökte, kadına ait ne varsa onu taşıyan şeytan, yerde erkeğe ait ne varsa onu taşıyan kadın. Aralarında kalmıştır, sıkışmıştır erkek. Kızgındır. Bu yüzden gömer kadınını. Eşit olamayacağını bildiği için, üstüne çıkar tepinir. Çünkü s*kini doğrultmazsa doğurtamayacağını, ama bir kadının kısırda olsa zevkten delirebileceğini bilir! Erkek , kadından nefret etse de peşinden koşan, yakaladığı yerde de yumruklayan bir doğa kazasıdır. Kendisinin de iddia ettiği gibi, sahip olduğu her şey s*kinden küçüktür. Aklı, kalbi, insanlığı, her şeyi…

Ziyan (Sf. 159)

Dünya bir tezgahtır. tezgahın hangi tarafında hayat olduğuysa ancak ölünce anlaşılır.

Malafa


*

Biz, yer çekimi ile dünyaya zincirlenmişiz. Kimbilir nereden kovulduk? Cennetten mi? Hiç sanmıyorum. Hem de hiç.

Ziyan (Sf. 17)

*

Büyüyünce ne olacaksın küçük çocuk? Öleceğim a*ına koyayım! Geberip gideceğim! Doğru cevap, geçtin sınıfı.

Ziyan (Sf. 40)

*

Sen, gözlerinden ateşler saçarak, zehirli oklarını bana yöneltirken, ben sana aşık oldum Nehir...
sen, tüm şatafatlı tanımlardan sıyrılıp en doğal halinle yaramazlık yapan çocuklar gibi boynunu bükmüş bağışlanmayı beklerken, ben sana aşık oldum Deniz..

En Son Yürekler Ölür

*

Aynı zihinde yer alan karşıt düşünceler birbirini yok eder ve ışığa dönüşürler.

Azil (Sf.28)

Tanıdım kadınları .Biliyorum nasıl yaşadıklarını.Neler içip neler yediklerini.Rimelli gözleriyle süzdükleri hayatı nasıl elekten geçirip yaşadıklarını biliyorum ...Ama yetmedi.Hiç biri yetmedi.Ne onların birer melek olması,nede ağaçların kabuğuna kazındığı taktirde kalbi andıracak bir oragana sahip olmam işe yaradı.Kadınlar bana fazla geldi..

Kinyas ve Kayra

*

Düşünceler mükemmel, ancak davranışlar kusurludur.

Azil

*

Sevgi,tırmananları birbirene bağlayan halattı..Biri düşerse diğerinin hayatta kalamsı için halatın kesilmesi gerkiyordu..Ancak sevgi,kesilemeyecek kalın bir halattı ve sonunda herkes düşerdi..Aptallar sevdikleriyle düşer,kötüler sevdiklerini aşağı çeker..

Azil

Doğu'da kızlar kadın doğar. ecellerinden önce ölürler. ilk yemeği anasının memesinden gelen ve yediği çanağa tükürmekte sakınca görmeyen erkek, o kadar çok kadın gömer ki, toprak bile artık dişidir. bu yüzden toprak ana diye bilinir.

Ziyan
*
Türkçe'deki kelimelerin ilk anlamlarının pek de geçerli olmadığı bir yüzyılda ---ler, babaları bilinmeyenler değil, babalarına ihanet edenlerdir.

P*ç




Bu kadar.

[Melodram]

İnsanın kendi sesine kulak vermesi çok güçtür, çünkü bu sanat çağdaş insanda seyrek olarak rastladığımız başka bir yeteneği gerektirir; kendisiyle yalnız başına kalabilmek… Gerçekten de yalnız kalmaktan çok korkarız; kendimizle yalnız kalmaktansa en değersiz, hatta en hoşlanmadığımız kimselerin yanında olmayı, en anlamsız şeylerle uğraşmayı tercih ederiz; kendimizle karşılaşmaktan ürker gibiyiz.

Erdem ve Mutluluk - Erich Fromm.