[lolaBunny]

İnsanların çoğu yirmi beş yaşında mahvolmuştur. Araba süren, yemek yiyen, çocuk sahibi olan, kendilerine en çok benzeyen başkan adayına oy vermek gibi her şeyi yapılabilecek en kötü şekilde yapan g*tlerden oluşmuş bir toplum.

Charles Bukowski & Ekmek Arası

[Düş]

"Bir kişiye yapılan haksızlık,bütün
topluma karşı işlenmiş bir suçtur.Bu bilinci
paylaşmak ve bu sorumluluğu yerleştirmek zorundayız.
Uyğarca paylaşılan sorumluluk bilinci,
özğürlüğün de,demokrasininde tek güvencesidir.
Bu güvence sağlanmadıkça,
demokrasinin
temeline bir tek taş bile konmuş olamaz.
Unutmayalım ki "cesur bir kez,korkak bin kez ölür".
Önemli olan,insanın böyle bir topumda
"mezar taşı" gibi suskunluk
simgesi
olmamasıdır."

Yeniortam
9 Aralık 1974

Vurulduk Ey Halkım => Uğur MUMCU

"Kendi yalnızlığımızı kucaklayamazsak, inzivaya karşı kalkan olarak başka birini kullanırız. yalnızca bir kartal gibi yaşayabilen insan, başka birine sevgisini verebilir; yalnızca o zaman insan bir başkasının büyümesi ve gelişmesiyle ilgilenebilir.''

Nietzsche - Aforizma

[Mara]

İçinde yaşadığımız cehennem, şehirlerimizin cehennemine karşılık geliyor. Şehirlerimiz zihniyetlerimizin ölçüsü, ölüm istenci yaşama coşkusuna öncülük ediyor ve hangisinin bize esin kaynağı olduğunu ayırt edemiyoruz. Tekrarlanıp duran işlere koşturuyor ve doruklara yükselmekle övünüyoruz. Ölçüsüzlüğün elinde esiriz ve düşünüp taşınmadan sürekli binalar inşa ediyoruz. Dünya bir süre sonra yalnızca bir şantiye olacak. Burada, beyaz karıncalar gibi, milyarlarca kör, uğultunun ve leş kokusunun içinde otomatlar gibi didinip duracaktır soluksuz kalana dek.

Albert Caraco - Kaosun Kutsal Kitabı

[JB]

Gördün mü ,,dualar bir işe yaramadı anne ..Boşuna içirdin okunmuş suları bana ..Ne sevgilimin kalbi oldu o dualar ne de ölen kardeşlerimin ..Elimde olsa herkesi öldürürdüm ..Bir katil bile olmadan ,,bir katile yakışan ne varsa yapardım ..Yine de siz sekizincisinin spor ayakkabılarını Adnan'a verin ,,pijamalarını hatıra olarak saklayın ..Ayten onuru için ölen aşkına ağlasın ..Çok değil ama biraz ağlasın ..Kalbim geriye alınamayan bir saat gibi ,,hatırladıkça sızlayan binlerce göze bölünüyorum ..

Umay Umay-O----- Kırmızı

[Düş]

Artık cennet düşleri yeni cehennem doğuruyorlar.
Yoksullar gene varoluşlarda beraber ve solo şarkılar söylüyorlar; yine kargalar pisliyorlar mezarlıklara.Hep incinen,ama incelemeyen kadınlar her güne bir Prozac'la katlanıyorlar ve rüyalarına intihar süsü verilmiş çocuklar artık düşlerini gıcırdatmıyorlar...
Oysa düş bulsa yaslanacak çocuklar..
Hayatın düşlere borcu vardır; çünkü hayatın insana borcu vardır.
Bir düş bulsa yaslanacak çocuklar..

Böyle gelip geçerken uzun zamanlar,
kimleri unuttuk kimler kalanlar?

Sakla Yamalarını Kalbim => Yılmaz ODABAŞI
..

[lolaBunny]

Kendimden, yaşananlardan, ailemden tiksiniyorum. Nefesim daralıyor aklıma geldikçe. Affetmeyi öğrenebildim ama unutmayı başaramıyorum bi türlü. Ve lanet gibi, bir koku, bir insan, bir eşya yüzünden... ne bileyim hep bir şekilde karşıma çıkıyor çocukluğum. Şimdi de bu yumuşatıcının kokusunu hatırladım. Annemin evindeyken çarşaflarımız böyle kokardı. O evden, annemden, kocasından, yaşadıklarımdan, her şeyden o denli nefret ederdim ki, lavanta kokusu benim için sadece gözlerimi dolduran bir şey olmuştu. Bir yumuşatıcı kokusu bile bazen tüm günümü zehir etmeye neden olabiliyor.

Pucca Günlük

[Düş]

Terketmedi sevdan beni,
Aç kaldım , susuz kaldım,
Hayın , karanlıktı gece,
Can garip , can suskun,
can paramparça..
Ve ellerim , kelepçede,
Tütünsüz , uykusuz kaldım,
Terketmedi sevdan beni...


Hasretinden Prangalar Eskittim => Ahmed ARiF

[JB]

Hayatımdaki o işaret kayıp gidiyor gökten ; gündüze karşıysa yapayalnızım ..Parlak bir hediye paketine sığdı kalbim ..Çocukluğum ,,papuçlarıma bulaşmış mürekkep lekelerini çıkartmakla geçti ..Ayakkabılığa atılmıştı mucizem ..Ona da sordum ; ancak bir anı yanıt verebilir diye ..Ama ,,bir anının yatışmamış öfkesini buldum ..

Umay Umay-O----- Kırmızı

[Mara]

"Her anı ölüdür.

Şimdi sen de bir anısın. sen de ölüsün.
Her zaman benimle birlikte olan, birlikte taşıdığım, yaşadığım sözcüklerime dönmem gerek.
Sözcüklerim olmadan, o gökyüzüne nasıl dayanabilirdim.
O caddeye, o geceye, gecelere, uykuyla uyanıklık arasında öyle yatıp uyuyamadığım için sinirlendiğim ve herşeyi düşünüp, kalkıp düşündüklerimi sözcüklere çeviremediğim gecelere.
Ya da uykunun ölümsü derinliğinde var oluşumuzun küçüklüğünü algıladığım gecelere.
Bu yaşam, beni ancak içimde esen rüzgarları, içimde seven sevgileri, içimde ölen ölümü, içimden taşımak isteyen yaşamı, sözcüklere dönüştürebildiğim zaman ve sözcükler, o rüzgara, o ölüme, o sevgiye yaklaşabildiği zaman dolduruyor."

Yaşamın Ucuna Yolculuk / T. Özlü