[Titanic]

''Bazı insanlar, onları dinlemediğim için bana kızıyorlarmış galiba. Yada öyle bir şeydi, tam dinlemedim.''

[Tanem]

Biliyorum ,,imkânsız aşk bu !!Ama hükmedemiyorum kendime ..
Çünkü, ,,yüreğim seni çok sevdi !!..
Yüreğim seni çok sevdi ; o yürek talan ,,o yürek yangın yeri ,,o yürek seni istiyor ..
Bir tek seni ..

Canan Tan / Yüreğim seni çok sevdi..

[Rwa]

Yaşam yorgunu iki kişi karşılaştığında, omuzlarında dünyanın tüm dertlerini taşıyor olabilirler.Buna rağmen mucizeler gerçekleşebilir

[Zeytin]

Zavallı kendim
Tasfiye edilmiş bir merkez komite üyesi gibisin.

Didem Madak / Pulbiber Mahallesi

[ihaveanidea]

Kutuyu Kahlan'ın kucağına koydu. Kahlan kutuyu tutarken, Richard'a hiç görmediği kadar geniş bir gülümsemeyle baktı. Richard ne yapacağını bilemeden eğilip Kahlan'ı çabucak öptü. Kahlan'ın gözleri irileşti. Öpücüğüne karşılık gelmeyince Richard ne yaptığını fark edip hemen toparlandı.

"Affedersin," dedi.

Kahlan kahkahayı bastı. "Affedildin."



Bu güzel paragrafı size hediye ediyorum canım dostlarım:

@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...], @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...], @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

[SimHa]

Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.

[Maya]

Hamigway...

Hayattaki en güzel şey; tüm kusurlarınızı bilmesine rağmen sizin hala muhteşem olduğunuzu düşünen birisinin olmasıdır.

[Beatrice]

Mutlu olmadığın ortamdan kaç git ..Bunun için de güçlü ol kendi kendine yet ..

Duygu Asena-Kadının Adı Yok

[Fragile]

-Nereden başlayacağız?
-Başlamakla başlayacağız sanırım.

Fahrenheit 451, Ray Bradbury

[Hesna]

Müzeyyen: Diyelim ki gitmedim. seninle beraber olmaya devam ettik. Ne değişecekti? Ne yapacaktık?

Arif: Sevişirdik.

Müzeyyen: Başka?

Arif: Sabahları beraber uyanırdık. Ben senden önce kalkardım. Senin uyuyuşunu izlerdim, sonra sen uyanırdın. Bana gülümserdin.

Müzeyyen: Sonra?

Arif: Sonra, sabahları çayı tek şekerli içtiğini, günün diğer saatlerinde şekersiz içtiğini biliyor olurdum, o ilk şekeri ben atardım çayına, zarifçe eritişini izlerdim.

Müzeyyen: Sonra?

Arif: Sonra, en çok boynundan öpülmeyi sevdiğini biliyor olurdum.

Müzeyyen: Güzelmiş.

Arif: Sonra dışarı çıkardık. Dışarda yağmur yağıyor olurdu. Biz şemsiyeyi almazdık. Sırılsıklam olurduk. Sonra sen bana sokulurdun ama saçağın altına hiç girmezdik. Sonra sen üşütürdün. Ayakların buz gibi olurdu. Ben sana en sevdiğin o mavi çoraplarını getirirdim. Sonra bayramları babaannenin mezarını ziyaret etmeye giderdik.

Müzeyyen: Gider miydik gerçekten?

Arif: Hıhı. Giderdik. Hayatta en sevdiğin kadın için ağlayışını izlerdim senin. Hiçbir şey yapmazdım, gözyaşlarını silmezdim, seni teselli etmezdim. Orada öylece ağlayışını izlerdim senin. Başka insanların mezarlarının arasında dolaşarak, hayatın ne kadar şahane bir şey olduğunu düşünürdüm. Sonra… Sonra hiçbir şey yapmazdık. Öylece otururduk. Çok bilinmeyenli bu sorunun yanıtını arardık. Hayat bizi yalancı çıkarana dek, bulduğumuz cevapları doğru sanırdık.


Fakat Müzeyyen Bu Derin Bir Tutku, İlhami Algör.