[Run]

Yaşamı güzel kılan, insanların birbirilerinin yüreklerini ısıtmak için bulabilecekleri iyilik dolu sözcüklerdir. Kimilerini ölene dek unutamazsınız, geriye dönüp baktığınızda anımsayacağınız tek şey size neler hissettirdikleri olacaktır.
Maksim Gorki - Benim Üniversitelerim

[esekherif]

-Ne dinlemekten hoşlanırsın?
-Kafamı

esekherif-monologlar

[Zeytin]

Temiz giysilerin bile yakışmadığı insanlar vardır.

F. M. Dostoyevski / Ecinniler

[Run]

Yeryüzünde hiçbir şey insan ruhuna hiçlik kadar baskı yapamaz..

Satranç - Stefan Zweig

[Zeytin]

"Peki. Tamam. O zaman gerçek bir soru: Sence birinin ölümünü atlatmak ne kadar zaman alıyor? Yani gerçekten sevdiğin birinin.''

Jojo Moyes, Senden sonra ben

[Run]

"Daha çok anlat” dedim. “Hoşuna gidiyor mu?” “Çok. Elimden gelse seninle sekiz yüz elli iki bin kilometre hiç durmadan konuşurdum.” “Bu kadar yola nasıl benzin yetiştiririz?” “Gider gibi yaparız."

Jose Mauro de Vasconcelos - Şeker Portakalı

[Zeytin]

Uzun zaman oldu, insan hep sevdiklerinin aynı kalacağını düşünüyor. Günden güne değişseler bile o “ilk” günlerin sıcaklığını hâlâ bir yerlerde taşıdıklarını ve sanki sihirli bir değneğin o günleri geri getireceğine inanıyor. -Ne de olsa hepimizin içinde ölmek bilmeyen bir çocuk var- Ama benimki öldü, lütfen kimselere söyleme.

T. W. Adorno / Minima Moralia

[NitCh]

Merhamette zulmün bir parçası.Merhamet zulmün merhemi olamaz!
@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]
Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.

Livaneli-Huzursuzluk

[Grace]

İlla ki yazmak istiyorsan sustuklarini bir kağıda yaz dedi adam. Kadın sonra sayfalarca, decterlerce yazdı sustuklarini. Sustuklari deniz oldu içinde. Kadın yüzme bilmiyordu.

Demet Akalın / Yeraltından notlar.



@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] (:

İnsanlar bunca acı çekerken, İstanbul'da en iyi suşinin nerde yenilebileceğini konuşanlara dayanamıyordum.

Huzursuzluk, Zülfü Livaneli

[Zeytin]

Sen sinemadan çıkardın ya, sen çıkmazdın da Belgin Doruk, perdeden köpük köpük taşan gamzeleriyle Lise Caddesi’ni samanyoluna çevirirdi. Rüzgâr, kâküllerinin o ılıman iklimini Saat Kulesi’ne kadar çıkarır, sonra bir gönül acısıyla küçücük avuçlarımıza doldururdu. Ben o kâküllerin her bir teliyle canımı topuklarına bağlardım.

Şükrü Erbaş

Sonsuz ve Büyük