[Ely]

İnsan; var oluşu arar, sevmeyi arar, yıldızları arar, iyiliği arar. Arar da bulamaz. Bulanlara da deli deyip, gülüp geçer. Antoine De Saint-Exupéry Küçük Prens'te, "Ama gözler kördür. Yürekle aramak gerekir." derken bundan bahseder. Hakikat, göremediklerimizdedir.

[Flora]

Yarışı önde götüren, fakat hedefe varmasına bir adım kala yere yığılan bir koşucuydum ben.

Huzursuzluğun Kitabı

[Hesna]

Ben üç yer tasarlamıştım üçü de sana bana uygun
Biri günebakanlarda biri otuz yaşta birini sorma ..
Birini sorma gün gelir ben söylerim
Daha usta olurum daha yiğit o zaman söylerim
Bu kırgın karanlığı bir ışıtalım ilkin
Yeniden şehirler kuralım şimdikilere benzeyen
Baştan başlayalım susamlara ekmeklere denizaşırılarına sevmelere...

Dünyanın En Güzel Arabistanı, Turgut Uyar

[ZeL]

Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.

[Hesna]

Anlatacağın bir sürü olay birikmiştir; içinde bir takım duygular gelişmiştir. Anlatmaya başlarsın. Birden, içinde bir duraklama duyarsın. 'Şey' engel olur sana: söyleme onu, der. Her 'şey' i anlatma. Belki sözlerinin arasında, farkında olmadan beni ele verirsin. Belki anlar: insan bu, bilinmez. Sen gene dikkat et; her 'şey' i ayrıntılı anlatma o kadar. Bütün 'şey' ayrıntılarda değil midir zaten? Ayrıntılarda ele vermez mi insan kendini?

Tutunamayanlar, Oğuz Atay

[Hesna]

Kendini tamamıyla kaptırmış hali bir akşam öncesinden daha korkunç, daha feciydi, çünkü onun yaptığı her hareket benim içimde altın zemin üstündeymiş gibi parlayan ve saflıkla içime aldığım öbür resmi öldürüyordu.

Bir Kadının Yaşamından Yirmi Dört Saat, Stefan Zweig

[Ely]

İnsan, ne kadar da cesur. Yüreğinin almayacağı mutlulukların peşinde ömrünü tüketiyor. Halbuki İnci Aral şöyle diyor: "Mutluluk denen şeyi abartmaktan vazgeçtim. Sonuçta insan kalbi küçücük ve içine pek az şey sığıyor." O vakit, bu tuhaf cesareti bir kenara bırakmalı, zaman geçiyor.

[Flora]

İnsan çokça hayat ve bir de ölümdür.

- Ve Sen Kuş Olur Gidersin, Tarık Tufan

[Hesna]

İstanbul;

Bir akşam, küçük dayım, "Koş bacaksız" diye bağırmıştı, "Kitaplıktan büyük atlası al, gel!"
Şimşek gibi gidip geldim.
"Dünya haritasını aç!"
Açtım.
"Asya'nın en doğu noktasını bul!"
Honda Adası'nın en doğusundaki küt burnu gösterdim.
"İşaretle!"
İşaretledim.
"Şimdi de Amerika'nın en batı noktasını göster!"
Çabucak gösterdim.
"Alaska Yarımadası'nın şu sivri burnu."
"Aferin. Şimdi bu iki noktayı bir çizgiyle birleştir."
Birleştirdim.
"Şimdi sıra Avrupa'nın en kuzey noktasına geldi."
"İşte, Kuzey Buzdenizi'nin en kuzeyindeki şu adacık, dayı."
"Güzel. Şimdi aşağıya kay, Afrika'nın en güneyindeki noktayıda işaretle bakayım."
İğneler Burnu'nu işaretledim.
"Çek bir çizgi, bu iki noktayı da birleştir."
Birleştirdim. Gözlerim fal taşı gibi açıldı. Çizgiler tam İstanbul'un üzerinde kesişmişti. Dayım bir sihirbaz gibi güldü.
"İstanbul bu işte! Dünyanın merkezi. Tarihin dörtyol ağzı. İnsanların harman olduğu yer. İstanbul'un birçok adı vardır. Bence en anlamlısı, Ümm-ü Dünya, yani Dünyanın Anası. Bakırköy, bu ananın has kızıdır!"

Korkma İnsancık Korkma

[Harabi]

Aşk nedir biliyormusun kimsenin anlam veremediği ve herkesin kendine göre açıkladığı saçma sapan bir kavram... |Cuma Bozkurt|