Seni...satır,satır yazıyorum,yüreğimin soğuk duvarlarına...Önce bakmaya kıyamadığım gözlerini çiziyorum,ağlaya ağlaya...Sonra! sonra başlıyorum seninle,sessiz sessiz konuşmaya..Sensizliği anlatır gibi,bakıyorumya bazen gözlerine, işte o an ! gözyaşlarımı siler gibi bakıyorsunya gözlerime...HIÇKIRIKLAR,ÇIĞLIKLAR başlıyor içimde...Bazen dayanılmaz çekilmez bir baş ağrısı oluyor (SENSİZLİK) gözlerimi yakan, bazende isyan ediyorum yokluğundan, sonra vazgeçiyorum...YARADANIMDAN korktuğumdan...Bazen tebessümle uyanıyorum,sanki hiç gitmemişsin gibi...Bazende öyle uyanıyorum ki...!Bedenim göçük altında kalmış gibi...