Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


Platon Felsefesinde Yükseliş Dönemi Diyaloglarının Özellikleri Nedir? Ne Değildir?

Platon, Akademi'de geleceğin yöneticilerini, kamu görevlilerini yetiştirme amacı güderken, bu eğitimden faydalanamayanlar için birtakım felsefi eserleri diyalog tarzında kaleme alma girişimine gitmişti. Başka bir deyişle kurumda ele alınıp tartışılan konuların, burada öğretilen derslerin Akademi'nin kalın duvarları içinde kaldığı yerde, Platon, dışarıdakileri de gözetecek şekilde, felsefesinin sonraki yüzyıllara intikaline izin veren bazı popüler eserler yazma yolunu seçmişti. Aslında o, bu diyalogları Akademi'nin kuruluşundan önce ya da Sokrates'in ölümünden hemen sonra yazmaya başlamıştı. Bununla da elbette, esas olarak büyük bir haksızlığa uğradığına inandığı Sokrates'in hayatını meşrulaştırmak, onu ve fikirlerini tanıtmak amacı güdüyordu. Fakat Platon, sonradan kendi düşüncelerini geliştirip sistemini inşa edince, diyalogları bu sefer kendi felsefesini ifade etmek için yazmaya koyuldu. Onun tarafından kaleme alınmış eserlerden meydana gelen Platonik külliyat, toplam 46 diyalog ile 13 mektuptan meydana gelir.9 Bu külliyatın bir kısmı, Platon tarafından kaleme alınmayıp, başka insanlar tarafından onun adı kullanılarak vücuda getirilmiş "sahte" Platonik eserlerden meydana gelir. Otantisitelerinden yana içbir kuşkunun bulunmadığı, yani bizzat Platon'un kendisi tarafından yazılıp öğrencileri tarafından çoğaltılmak suretiyle yayınlandığı kabul edilen diyalog sayısı, 26-28 arasında değişmektedir. Platon'un bu eserleri, gençlik dönemi diyalogları, olgunluk dönemi eserleri ve onun yaşlılığında kaleme alınmış eserler olarak üçe ayrılır. Bu üç kategoriye her ikisi de birtakım geçiş dönemi eserlerinden oluşan iki ayrı kategori daha eklenebilir. Bunlardan birincisi, gençlikten olgunluğa geçiş, diğeri olgunluktan yaşlılığa geçiş döneminde kaleme alınmış eserlerden meydana gelmektedir.

Platon'un eserlerinin kronolojisi veya tasnifinde, birinci dönemin gençlik ya da Sokratik diyaloglarını, gençlik döneminden olgunluk dönemine geçişi temsil eden ara diyaloglar takip eder. Geçiş diyalogları sırasıyla Meneksenos, Menon ve Phaidon' dur. Bu geçiş diyaloglarında, gençlik diyaloglarının tersine, ilk kez olarak birtakım pozitif öğretiler öne sürülür. Başka bir deyişle, bu eserlerin en önemli özelliği, onların Platon'un artık Sokrates'in görüşlerini aktarmakla yetinmeyip kendi görüşlerini oluşturma yoluna girmiş olmasını gözler önüne sermelerinden meydana gelir. Nitekim Menon ve Phaidon' da, Platon, felsefesinin iki önemli öğesini ortaya koymaya, yani metafizik öğretisiyle epistemolojisinin ana hatlarını ifade etmeye başlar. Sözgelimi Menon' da, bilginin matematikte olduğu gibi ezeli-ebedi doğruların bilgisi olduğunu, bu bilginin priori bir bilgi olmak anlamında anımsamaya dayandığını dile getiren bir epistemolojiyle karşılaşırız. Burada sözü edilen "ruhun ölümsüzlüğü" meselesinin ana konusu olduğu Phaidon' da ise bu kez söz konusu bilginin objelerini oluşturan İdealara ilk kez olarak gönderme yapılır.

Olgunluk dönemi diyalogları Devlet, Şölen ve Kratylos adlı diyaloglardan oluşur. Söz konusu diyaloglar daha az dramatik olup Sokratik diyalogların eğretiliğinin ve negatif tutumunun epey uzağına düşerler. Burada da aynen ilk dönem diyaloglarında olduğu gibi, Sokrates yine baş konuşmacı ya da tartışmacıdır. Sokratik diyaloglarda söz konusu olan moral bilgi ve ahlaki erdemlere dönük ilgi, olgunluk dönemi diyaloglarında da devam etmekle birlikte, Platon'un bu eserleri yazdığı sıralarda ilgisinin teknik anlamda daha soyut ve felsefi konulara kaydığı görülür. Zira bu diyaloglarda metafiziksel ve epistemolojik meselelere daha büyük bir ağırlık verilir, onlara daha güçlü bir biçimde vurgu yapılır. Gençlik diyaloglarıyla olgunluk dönemi diyalogları arasındaki en çarpıcı farklılık, İdealar teorisinden oluşur. Platon bu diyaloglarda, İdealar teorisinin metafiziksel, etik, epistemolojik ve mantıksal boyutlarını, antropolojisi ve politika anlayışıyla ilişki içinde gözler önüne serer. Dönemin en temel eseri, hiç kuşku yok ki Devlet'tir.

KAYNAK: FELSEFE TARİHİ KİTABI