Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


“Ay’ın kadim dilini kim biliyor şimdi?
Ve kim konuşuyor Tanrıça’yla hâlâ?
Şimdi sadece taşlar hatırlıyor ayın çok eskiden bize anlattıklarını ve ağaçlardan, çimenlerin hışırtısından ve çiçeklerin kokularından öğrendiklerimizi .”
Pagan Musings
(Tony Kelly)

Paganizm, zaman zaman Türkçe putperestlik sözcüğü ile aynı anlamda kullanılır fakat paganizm ve putperestlik farklı anlamları içerir. Farklı uygulama ve ibadetler içeren dinleri kapsayan geniş bir terimdir. Paganizm, batı dillerinde Latince paganus (Kırsal) sözcüğünden türer. Özellikle Hıristiyanlıkta paganizm terimi, İbrahimî Dinlerin dışında kalan ruhani veya dinî öğreti ve doğa dinlerinin uygulama ve geleneklerini genel anlamda kapsar. Paganizm, kökenleri dünyanın kadim doğa dinlerine uzanan spritüel bir yaşam tarzıdır. Temelde kökleri Avrupa’nın eski dinlerindedir. Doğanın kutsallığını kutlar ve her şeyde var olan ilahiliğe saygı duyarlar. Her erkek ve kadın bir pagan için güzel ve eşsiz bir varlıktır. Çocuklara da sevgi ve saygı duyulur. Tabiatın açık alanları ve ormanlarına içten bir sevgi beslenir. Paganizm, bireysel ruhani deneyimin önemini vurgular ve paganlar sıklıkla bu deneyimi sevdikleri doğal dünya ile kurdukları ilişki aracılığı ile yaşarlar. İlahi olanla bir aracının yardımı ile dolaylı olarak değil de kendi deneyimimiz içinde yüz yüze karşılaşmak gerektiğini düşünürler. Ritüelleri doğal döngüler ile uyum içinde mevsimlerin dönüm zamanlarında, ay ve güneş’in safhalarında gerçekleştirilirler. Doğayı sevmek ve bir parçası gibi hissetmek, bu yaşam kaynağına ve onun ölüm-yaşam evrelerinin durmaksızın tekrar eden döngülerine saygı duymak ve hürmet etmek esastır. Paganlar; insan, hayvan, bitki veya taş yaşayan her şeyin varlığına saygı duyarlar.

Pagan inancında dünya kutsaldır. İyilik ve kötülük kutuplaştırılarak birbirlerinden ayrılmaz. Kadın ve erkek eşit ve dengededir. Tanrıça ve Tanrı kavramı kutsal gerçekliğin bir ifadesidir, ikisinden birinin üstünlüğü söz konusu değildir. Doğa ve diğer insanlar ile bir ahenk içinde olunmalıdır. Burak Eldem şöyle diyor:“Aslında her şeyden önce, artık terim haline gelmiş bir sözcüğün yarattığı yanlış çağrışımları düzeltmek adına, küçük ama önemli bir kavramsal düzeltmeyle girmek lazım konuya. Pagan sözcüğü, içeriği ve sınırları belli, homojen bir inanç sistemini tanımlamak üzere üretilmiş bir terim değil. Belli bir kurumsal inanç geleneğine bağlı grupların, kendilerinden olmayana verdikleri, olumsuz bir ad olarak beliriyor literatürde. En kısa anlatımıyla, bu. Sözcük olarak Pagan, beşinci yüzyıl ve sonrasında bilinen Antik Dünya'nın kent merkezlerinde değil, kırsal kesiminde yaşayan insanları tanımlıyor. Tam karşılığı, köylü. Kurumsal tek tanrılı dinlerin ilk "global" temsilcisi Hıristiyanlık, beşinci yüzyıldan itibaren Roma'nın resmi ve egemen dini haline geldiğinde, eski inanç kültlerine karşı sistematik bir baskının devreye girmesine tanık oluyoruz. Büyük kent merkezlerinde resmi din, zaman içinde denetimi bütünüyle eline alsa da merkezlere uzak kırsal kesimdeki insanları baskı altına almakta zorlanan otorite, eski inançtan vazgeçmeyen köylüleri kastetmek için Pagan sözcüğünü kullanıyor. Günümüzde, terminolojide kavram kargaşası yaratmamak adına, tektanrıcı (İbrahimî) dinler öncesindeki inançları benimseyen gruplara pagan, onların felsefelerine de paganizm deniyor. Evren anlayışı, Din değil, bir yaşam ve düşünce biçimi, Çok Tanrılı değil, çoğul ve heterojen bir evrensel güçler, enerjiler sistemini gözetiyor.” diyor ve şöyle devam ediyor; “Eğer mitlere dikkat edilirse, bugün bizim tanrı olarak yorumladığımız güçlerin aslında evrenin düzenleyici dinamiklerine gönderme olduğunu anlarız. Mısırlıların NETER'leri, sonradan Arapçada Nazır biçimini alan gözcü, denetçidir; Mezopotamya'da Din.Gir ve İlu kavramları kozmik güç ve prensiplere karşılık gelir. Birçok kadim kültür için tanrısallık, evrenin kendi içindeki sonsuz - döngüsel - sınırsız güç ve dönüştürücü etkilerin genel adıyla bağıntılıdır. Evreni aşan, onun üzerinde bir tanrısallık kavramı, tek tanrılı anlayışın getirdiği birdüşünsel kırılma noktası.”

Paganizmin temel anlayışı şudur: Evrende tanrıdan başka bir şey yok. Ondan başka bir materyal yok. Dolayısıyla tanrı yaratmak için sadece kendini kullanabilir. Dolayısıyla da yaratılan her şey O'dur. Bugün pagan olarak adlandırılan o heterojen ve değişken düşünce sisteminin bütün çağları aşan ortak özelliği, evreni bir bütün ve tutarlılık içinde görme yaklaşımına dayanmasıdır. Hıristiyanlığın yaygınlaşmaya başlamasından sonra Paganizm, Politeizm (Çok Tanrıcılık) ile eş anlamlı tutulmuştur aslında Paganlar Tek Tanrı'ya inanmışlardır.

Pagan sistemine göre negatif enerjiden korunmanın en iyi yollarından bir tanesi taşlardır (Şekli beğenilen herhangi bir nesne de olabilir.) İnanışlarına göre tüm varlıklar arasında enerji alışverişi vardır. Canlılar arasında olduğu gibi canlı-cansız varlıklar arasında da olabilir. Buna göre cansız bir nesneye enerji yükleyebilmekle kalmayıp, o nesneden enerji de çekilebilinir. Bir nesneye negatif enerjilere karşı pozitif enerji yüklerseniz o nesne kişiye yarar sağlar veya herhangi bir kolyeye de negatif enerjiye karşı enerji yükleyip boyuna takılırsa (Veya cebinize vs…) boyunda olduğu sürece kişiyi koruyacaktır olumsuzluktan.

Taşlar Paganlar için bir nevi kaset görevi görür.Bir nesneye dokunarak, geçmişte o nesneye dokunmuş kişi ya da kişiler hakkında bilgi edinebilme olanağına sahip olunduğuna inanılır. Buna göre yapılan her hareket doğaya, cansız nesnelere kaydolur. Bir görüşe göre paganlar bu taşların önünde ibadet ederek ibadet görüntülerini taşlara kaydetmek istiyor olabilirken bir diğer görüş de taşların yüce varlığa bağlanmak, konsantre olmak için odaklanmaya yardımcı olduğu şeklindedir.

Pagan sisteminde cennet iki şekilde tasvir edilir; bir Yaradan’ın yaşam sürdüğü ve tüm ruhların başlangıç yeri veya kişinin ilk benliği. Bilinç tamamen kapalı ve farkındalıksızlık vardır. Pagan sistemleri bir Yaratıcı Gücü kayıtsız şartsız kabul ederler. Ancak bu güç kendi yolunda ilerlemek isteyenleri aydınlatmak ve yolun gizemini öğretmek için bir eğitmen de seçmiştir. Pavlus X şöyle der: “Et ve kan Tanrı’nın Krallığının varisi olamaz...”

“The Great Book of Logos” adlı kitapta şunlar belirtilir: “Su ile vaftiz, kendisini sadece bedenle özdeş kılmış olan “Hyclic” kişinin, kendisini kişilikle ya da ruhla özdeşleştiren “Psyhic” bir inisiye haline dönüşümünü sembolize eder. Hava ile vaftiz, “Psyhic” inisiyenin, kendisini Yüksek Kendiliğiyle özdeşleştiren “Pneumatic” bir inisiyeye dönüşümünü sembolize eder. Ateş ile vaftiz, “Pneumatic” inisiyelere gerçek kimliklerinin, logos, , dünyaya gelen her insanı aydınlatan gerçek ışık olduğunu gösteren son inisiyasyonu sembolize eder. Hyclic düzey Fiziksel kimlik, beden yani toprak, Psyhic düzey Psikolojik kimlik, sahte ruh, yani su, Pneumatic düzey, ruhsal kimlik, ruh yani hava, Gnostik düzey mistik kimlik, ışık güç yani ateş ile sembolize edilir.”

Eleusis gizemlerinin merkezinde, ölen ve ölümden dirilen bir Tanrı-İnsan miti vardır. Gizemler, inisiyenin içinde yüce bir birlik deneyimi uyandırmayı amaçlamaktadır. Romanos Diogenes, inisiyasyon için şunları yazmaktadır: “Her inisiyasyon, dünya ve Tanrı ile birleşmeyi amaçlamalıdır. Bu, takip edilmesi güç bir yoldur.” Ezoterik-inisiyatik yolun yolcusu tüm sistemleri inceler. Ortak yönlerini gördüğü gibi farklılıkları üzerine de düşünür. Kadim insanlık düşünce ve inanış tarihi birçok hazine ile doludur. Yolcuya düşen taassup ile bir yola fanatik bağlanma değil; nerede iyi, doğru ve güzel varsa arayıp bulmak ve gücü yettiğinde içselleştirmektir.

KAYIP SEMBOL'DEN ALINTI;

- Kayıp Sembol isimli romanda şu bölüm önemlidir: “Tanrı, Bir’in içinden çok... Çokluk’un toplamında bulunur. “Elohim!” diye tekrarladı Robert Langdon. “Eski Ahit’te Tanrı için kullanılan İbranice kelime! Hep bunu düşünmüşümdür...” Katherine Solomon kurnazca gülümsedi. “Çoğul bir kelime.” dedi. “Tanrı çoğuldur...” diye serzeniş ile devam ederek; “Çünkü insanların zihinleri çoğuldur...”

“İkiyi, bir haline getirdiğiniz ve dışı iç ve yukarıyı, aşağısı yaptığınız ve erkek ile dişiyi aynı şey haline getirdiğiniz, böylece erkek, erkek olmadığı ya da dişi, dişi olmadığı zaman krallığa gireceksiniz.”
Thomas İncili / Bab 82