Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


Şu hayatta bir şuuru tam kapalı olan insanlar var, ki sayıları milyarlarca... Şuuru yarı açık olan insanlar var, bunlar da milyarlarca. Bir de şuuru tam açık insanlar var, onlar da nerdeyse parmakla göstercek kadar az sayıda. Şuuru yarı açık olanlar çok önemli gerçekleri görmeye meyilliler, anlayabilecek akla sahipler. Bir kişi önlerindeki ışığı yaksa sanki görüvericekler. Ama şuuru tam kapalı olanlar adeta ölü gibiler, yanlarında bomba patlasa uyanmazlar. Çünkü öyle yaratılmışlar, yaşıyor gibi görünüyorlar ama içlerinde ölü bir ruh taşıyorlar.

İnsanlar ruhu incelemeyi bırakıp maddeye dalıyorlar, oysa önce ruhu anlamaya çalışmalılar. Materyalistler de, ateistler de önce ruhu anlamaya çalışmalılar, çünkü insan dediğimizde ruh akla gelir beden değil. Ölü bir beden ateistleri ilgilendirmez. Beden ölüdür. Ruh esastır. Gören göz değil, ruhtur. O zaman gözü sen incelesen de bir anlamı yok. Göz sadece kameradan ibarettir. Göz görüyor mu diyoruz? Görmüyor göz. Beyin görüyor mu? Beyin de görmüyor. Beyin sadece o elektriği muhafaza ediyor. Gözden gelen elektriği muhafaza ediyor. Elektrik akımlarını muhafaza eden bir kaptır beyin, elektrik kabı, elektrik muhafaza kabıdır. Başka bir özelliği yoktur. O elektriği gören ruhun üstünde durmaları lazım. Duyan ruhun, dokunan ruhun, koklayan tadan ruhun üstünde durmaları lazım. Ruhu önemsememeleri, zaten kendi söylediklerine inanmadıklarını gösteriyor.

Mesela tat duyusu, yiyecekteki kimyasallar dil hücresinde etki meydana getiriyor. Dil hücresi bunu elektrik sinyallerine çeviriyor ve beyne götürüyor. Beyinde elektrik sinyali olarak naklediyor şuura. Tamam bu kadar, görev bitti. Elektrik oraya geldi. Şimdi böyle bir insan onları işine yarar mı? Düşünün; göz, elektriği alıyor beyne götürüyor. Elektrik akımı olarak veriyor. Burundan da kokuyu elektrik akımına çeviriyor. Bu da beyne götürüyor, o da beyinde duruyor. İşitmede aynı şekilde, dokunmada, hepsi bütün duyular beyne geldi, orada duruyor. Bu varlık ne? İnsan değil, ölü bu. Elektrik oraya gitmiş olabilir. Gitsin yani gidince ne olur ki? Hiçbir şey olmaz. Oradan elektrik geçse ne olur, geçsin elektrik gitsin. Elektriğin bir etkisi yok. Elektrik demek insan demek değildir.

Bu elektriği okuyan, anlayan, gören, duyan varlık ruhtur. Gözü var mı? Göz yok ama görüyor. Kulağı var mı? Yok ama duyuyor. Bunu iyi düşünmesi lazım ateistlerin, materyalistlerin. Bunu çok iyi gündem yapmaları lazım. Samimi olmaları lazım, bunu anlamazdan gelmeleri doğru olmaz. Öbür tülü elektrik üreten bir cisim, hiçbir işlerine yaramaz. Yani ona insan diyemezsin. Peki sen “Görmek için göze ihtiyaç var.” diyorsun. Ruh gözsüz görüyor, ne yapacaksın şimdi? “İşitmek için kulağa ihtiyaç var.” diyorsun. Ruh kulaksız duyuyor. Ruhun parmağı yok, dokunuyor, hissediyor. Ağzı yok ruhun, tadıyor. Dili yok. Asıl insan dururken adamlar makineyle uğraşıyorlar. O makinede öyle bir yapı yok. Cesetle uğraşıyorlar. Ceset o, ruh olmadan o beden ne işe yarar hiç düşünmüyorlar. Dış dünyanın beynimizin kapkaranlık bir yerinde oluştuğunu düşünmüyorlar. İşte bu gerçekleri kavrayan yalnızca bir avuç insan var, onlar da tüm dünyayı uyandırmaya çalışıyorlar...

FELSEFE