Sovyetler Birliğinde felsefe Sovyetler Birliğinde felsefi araştırmalar resmi olarak Marksist düşünce odaklıydı, bu kuramsal olarak nihai felsefi doğru ve nesnellik temeliydi. 1920ler ve 1930lar boyunca, Rus düşüncesinin diğer eğilimleri baskılandı (pek çok filozof göç etti, başkaları sürüldü). Stalin 1931de diyalektik materyalizmi Marksizm Leninizm ile özdeşleştiren bir karar çıkartarak, bütün komünist devletlerde ve Comintern aracılığıyla çoğu Komünist partide geçerli olacak resmi felsefe haline getirdi. Bolşevik yönetimin başlangıcından itibaren Sovyet felsefesinin resmi amacı (her derste yer alması zorunlu bir öğretim konusuydu), Komünist düşüncelerin kuramsal olarak anlatılmasıydı. Bununla birlikte, 1917 Ekim Devrimi nden sonra, hem felsefi hem siyasi mücadeleler damgasını vurmuş ve artık eskisi gibi dogmatik olunmayıp daha ilerici ve olumlu konular tartışılır hale getirmiştir. Evald Vasilevich Ilyenkov 1960ların önde gelen filozoflarından biriydi, Leninist Diyalektik ve Positivizmin Metafizikliği (Leninist Dialectics & Metaphysics of Positivism) (1979) kitabında, 1920lerin mekanikçiler ile diyalektikçiler tartışmasını yeniden açtı. 1960lar ve 1970lerde analitik felsefe (analytical philosophy) ve mantık deneyciliği (logical empiricism) dahil Batı felsefeleri Sovyet düşüncesi üzerinde iz bırakmaya başladılar. Keza bu durum da SSCBnin Stalin sonrası yönetiminde komünist idealini ne derece yeteneksiz kullandığının ve emperyalist ülkelerinin felsefelerine gittikçe kayan bir ivme kazandığının göstergesidir. Sovyetler Birliğinde felsefi ve siyasi mücadeleler Daha fazla bilgi Diyalektik maddecilik ve Marksist kuram. İlk Lenin tarafından Maddecilik ve Empriocriticism (Materialism and Empiriocriticism) (1908) kitabında geliştirilen diyalektik maddecilik üç eksen üstünde durur: Hegelci diyalektiğin maddeci ters çevrilmesi, sınıf savaşımı bilimsel ilkelerinin tarihselliği ve fizikteki (Hemlholtz), biyolojideki (Darwin) ve ekonomi politikteki (Marks) evrim yasalarının birbirine yakınsamasıdır. Lenin böylelikle tarihi Marksizm (Labriola) ile sosyal darwinizm (Kautsky)ye yakın olan determinist Marksizm arasında bir yerde durmuştur. Leninin en önemli felsefi rakibi, Marksizmle Ernst Mach, Wilhelm Ostwald, ve Richard Avenarius (ki Materialism and Empiriocriticism kitabında şiddetle eleştirilmiştir) felsefesini birleştirmeye çalışan Alexander Bogdanov (1873-1928) idi. Bogdanov tectology kitabını yazdı ve savaş sonrası Protelkult kurucularından biriydi. 1917 Ekim Devrimi sonrası, Sovyet felsefesi diyalektikçiler (Deborin) ile mekanikçiler (Bukharin, 1924de Stalinin tek ülkede sosyalizm tezinin de ayrıntılarını hazırlamıştı) arasında bölündü. Mekanikçiler (A.K. Timartizev, Timianski, Axelrod, Stepanov...), ki çoğu bilimsel bir alt yapıdan geliyorlardı, Marksist felsefenin ilkesini Doğanın nedensel açıklanmasında bulduğunu ileri sürüyorlardı. Marksizmin pozitivist bir yorumunu savladılar, yani Marksist felsefe doğa bilimlerini izlemeliydi. Stepanov böylesi üstüne basarak Doğanın Diyalektik Anlayışı Mekanik Anlayıştır başlıklı makalesini yazdı. Bunu aksine, diyalektikçiler daha çok Hegelci bir öğretiden geliyorlardı, diyalektiğin basit mekanizme indirgenemeyeceğinde ısrarlıydılar. Engels in Anti-Duhring ve Doğanın Diyalektiğini kendilerine temel alarak, diyalektik yasalarının doğada bulunabileceğini iddia ettiler. Görecelilik Kuramı ve kuantum mekaniğinden destek alarak, mekanikçilerin doğa kavramının çok dar ve sınırlı olduğu yanıtlarıydı. Rus Marksizminin babası Plehanov un öğrencisi olan Deborin, mekanikçilerle Spinozaıın yeri konusunda da ayrı düşüyordu. Mekanikçiler onun idealist metafizikçi olduğunu söylerken, Deborin, Plekhanovu izleyerek, Spinozayı maddeci ve diyalektikçi olarak görüyordu. Mekanikçilik en sonunda diyalektik maddeciliği kundakladığı ve kaba (vulgar) evrimcilikle suçlanıp kınandı Marksist-Leninist Bilimsel Kurumlar İkinci Tüm Birlikler Konferansında, 1929 toplantısıyla. İki yıl sonra, Stalin mekanikçilerle diyalektikçiler arası tartışmayı kesinkes bitirdi, çıkartılan bir kararla diyalektik materyalizm Marksizm-Leninizm ile özdeş sayıldı. Bundan sonra, resmi görüşlerin dışında felsefi bağımsız araştırma olasılıkları kayboldu, bu esnada lysenkoizm (lysenkoism) bilimsel alanlarda yürürlükte oldu (1948de genetik bilimi burjuva sahtebilimi ilan edildi). Bununla birlikte, mekanikçiler ile diyalektikçiler arası tartışma 1920lerden çok uzun zaman sonra da önemini koruyacaktı. Öte yandan, David Riazanov 1920de kendi kurduğu Marks Engels Enstitüsü başkanı olacaktı. Sonra MEGA (Marx-Engels-Gesamt-Ausgabe) kurdu ve Marks ve Engelsin bütün eserlerini yayinlayacaktı. Ayrıca, Diderot, Feuerbach ya da Hegel gibi yazarları da yayınladı, ancak 1921de sendikaların özerkliğini savunduğu için tüm siyasi görevlerden çıkarıldı. 5inci Comintern Kongresi sırasında, Grigory Zinoviev, George Lukacsı Tarih ve Sınıf Bilinci (1923) kitabı ve Karl Korschu da Marksizm ve Felsefe kitabı nedeniyle kınanmasını sağladı. Tarih ve Sınıf Bilinci yazarı tarafından reddedildi ve siyasi nedenlerle öz eleştiri yapıldı (o, bir devrimci için partinin bir parçası olmanın en önde geldiği düşüncesindeydi). Buna rağmen, Batı Marksizminin önde gelen bir kaynağı haline geldi, ilk Frankfurt Okulu ile başlayarak, hatta Heideggerin Sein und Zeit (Olmak ve Zaman) (1927) eserini bile etkiledi. Lukacs sonra 1930 başlarında Moskovaya gitti, orada felsefi çalışmalarına devam etti, Dünya Savaşından sonra Macaristana döndü. Sonra da 1956 Imre Nagy hükümetinde görev aldı; artık yakından izleniyordu. Lev Vygotskyiin (1896-1934) geliştirmeci (developmental) ruhbilim çalışmaları Ivan Pavlovun çalışmalarının zıddıydı ve düşünceleri Alexei Nikolaevich Leontev, Pyotr Zinchenko (Harkov Ruhbilim Okulu üyesi), ve ilk yalan makinesini geliştiren bir sinir ruhbilimcisi olan Alexander Lurianın etkinlik (activity) kuramı ile genişletildi. == Rus biçimciliği (Formalism) Rus biçimciliği 1910lardan 1930lara edebi eleştiriciliğin etkili bir akımıydı, edebi eleştiriciliği, şiirsel dil ve edebiyat özellik ve özgünlüğünü oluşturarak tümüyle değişik bir bakış açısı getirdi. Rus ve Sovyet bilimcilerinin (Viktor Shklovsky, Yuri Tynianov, Boris Eichenbaum, Roman Jakobson, Grigory Vinokur) bir dizi yüksek düzey etkili eserlerini içerir; Rus biçimciliği Mikhail Bakhtin ve Yuri Lotman gibi düşünürlere ve geniş anlamda yapısalcılık üzerinde çok etki etti. Hareketin üyeleri genelde modern edebi eleştiriciliğin kurucuları olarak değerlendirilirler. Stalin yönetiminde bu terim, seçkinci sanatı ima eden küçük düşürücü anlam kazandı. Rus biçimciliği ayrık bir hareketti, birleşik bir doktrin oluşturamadı, emeklerinin merkezi bir amacı konusunda katılımcılarının fikir birliği yoktu. Gerçekte, Rus biçimciliği iki ayrı hareketi belirtiyordu: Petersburgdaki OPOJAZ (Şiirsel Dil Çalışmaları Birliği) ile Moskovadaki Dilbilimsel Çevre. Bu nedenle, hayli geniş ve soyut bir kavram olan Biçimcilik yerine Rus biçimcilerinden söz etmek daha doğrudur. SSCB 20. Kongre sonrası Bunlarla birlikte, yaratıcı felsefe çalışmaları için koşullar SSCB 1956 20nci Kongresi ardından 1950ler ortalarında oluşmaya başladı, gerçi felsefenin dış eteklerinde de olsa: doğa bilimi felsefesi (B. Kedrov, I. Frolov), algılama ve tin bilim (gnoseology) kuramı (P. Kopnin, V. Lektorsky, M. Mamardashvili, E. Ilyenkov), felsefe tarihi (V.Asmus, A.Losev, I.Narski), ahlak (O.Dobronitski), estetik (M.Kagan, L.Stolovitsh), mantık (G.Shtshedrovitski, A.Zinovyev) ve işaret bilimi (semiotics) ve sistem kuramları (Y.Lotman, ki İşaret Sistemleri Çalışmaları dergisini çıkarmıştır, en eski işaret bilim (semiotics) süreli yayınıdır; V.Sadovsky). 1844 Ekonomik ve Felsefi Elyazmalar gibi genç Marksın eserleri, ilkin 1932de basılmış, ancak Stalin tarafından engellenmiştir çünkü, Alman İdealizminden ayrılması tamamlanmamıştı ve bu tartışılmaya başlanmıştı. Diğerleri Vasily Nalimov (1910-1997) ana olarak olasılık felsefesiyle ve onun biyolojik, matematiksel, dilbilimsel bildirgeleriyle ilgiliydi. Gnostizim ve mistisizmin bilimdeki rollerini araştırdı. Nalimov genelde atıf yapma endeksi (citation index) kavramı önerisiyle değeri anılır.

Genbilim