Eşduyum diğer kişiler hakkında psikolojik veri toplama yoludur. Kohut'a (1966) göre, başka bir kişinin zihnine ulaşabilme yeteneği, esas olarak, erken dönemdeki zihinsel örgütlenmenin, annenin duygularını, davranışlarını içselleştirmiş olmasıyla mümkündür. Anneyle bu birincil eşduyum, başka insanların içsel deneyimlerinin bizimkiyle benzer olduğunu fark etmemizi sağlar ve bir erişkin olarak empatik olabilmemiz için öncül konumundadır.
Kohut psikanalistlerin eşduyumlu anlama sürecine girebildikleri kadar, bu süreçten çıkabilmelerinin de gerekli olduğunu düşünür. Eğer bir psikanalist eşduyumlu olamıyorsa gözlem yapamaz ve gerekli verileri toplayamaz. Eğer eşduyumun ötesine geçemezse varsayımlar ve kuramlar oluşturamaz, dolayısıyla mevcut görüngülere açıklamalar getiremez.
Kohut, başarılı bir analizden sonra hastanın eşduyum alanında bir genişlemenin gerçekleştiği inancındadır. İlkel narsisistik yapıların harekete geçmesi ve hem idealleştirilmiş nesne hem de büyüklenmeci kendilik alanlarındaki derinlemesine çalışma sonucunda eşduyum yeteneğinde artış ortaya çıkar. İdealleştirilmiş nesne alanındaki gelişme daha çok başkalarına yönelik eşduyumda artışa yol açarken; büyüklenmeci kendilik alanındaki gelişmeyse, hastanın kendine yönelik eşduyumundaki artışı sağlayarak hastanın kendi geçmiş yaşantılarını, ve geleceğe yönelik beklentilerini, duygularını, tepkilerini anlamasını kolaylaştırır (Kohut 1971).
23 Eylül 2011, 01:30
Normal
