| |
|
08 Aralık 2021, 13:09
| #671 |
| Çevrimdışı  IF Ticaret Sayısı: (0) | Mevlâna'nın dört Kapısı Tasavvufta 4 kapı vardır ; 1- Şeriat Kapısı 2- Tarikat Kapısı 3- Marifet Kapısı 4- Hakikat Kapısı Öğreti olarak bu kapılar birer birer geçilerek hakikate ulaşılır. Öğrencilerinden biri Mevlana'ya sormuş: “Efendim, bu dört kapı meselesini ben pek anlayamıyorum. Bana anlayabileceğim bir lisanla anlatır mısınız?” demiş. Mevlana: “Şimdi bak, karşı medresede dersini çalışan dört kişi var. Hepsi rahlelerine eğilmiş. Sen git bunların hepsinin ensesine bir şamar at, sonra gel sana anlatayım” demiş. Adam gitmiş birincinin ensesine bir tokat atmış. Tokadı yiyen derhal ayağa kalkıp arkasını dönmüş ve daha kuvvetli bir tokatla Mevlâna'nın öğrencisini yere yıkmış. Öğrenci dayağı yemiş, geri dönecek ama hocasına itaat var. Yaradana güvenip ikinciye de bir tokat atmış. O da derhal ayağa kalkıp elini kaldırmış. Tam tokadı vuracakken vazgeçip yerine oturmuş. Öğrenci devam etmiş, üçüncüye de bir tokat atmış. Üçüncü söyle bir kafasını çevirip baktıktan sonra çalışmasına devam etmiş. Dördüncü, tokadı yemesine rağmen hiç oralı bile olmadan çalışmasına devam etmiş. Öğrenci Mevlâna'ya dönmüş, olanları anlatmış. Mevlâna : "İşte sana istediğin örnekler; Birinci; şeriat kapısını geçememiş biri idi. Şeriatta tokadı yiyince kalktı, aynısını sana iade etti. İkinci; tarikat kapısındadır. Tokadı yiyince o da kalktı, tam tokadı iade edecekti ki, tarikat öğretisinde verdiği söz aklına geldi. "Sana kötülük yapana bile iyilik yap". Onun için döndü, yerine oturdu. Üçüncü; marifet kapısına kadar gelmiştir. İyinin ve kötünün tek yaradandan geldiğini bilir, inanır. Yaradan bu kötülüğe hangi iblisi alet etti diye merakından şöyle bir dönüp baktı. Dördüncü; hakikat kapısını da geçmiştir. İyinin ve kötünün tek sahibi olduğunu bilir. Onun için dönüp bakmadı bile” der. Yaşamda tesadüf diye bir şey yoktur. Herşey zamanı gelince olması gerektiği için, olması gerektiği kadarıyla yaşanmaktadır. Bizler hayır ve şerrin Allah’tan olduğuna inandığımızı söyleriz, ancak şer olduğunda suçlayacak veya kınayacak birilerini bulmakta gecikmeyiz. Her şer içinde ya kendi kadar, ya da kendinden büyük bir hayır barındırmaktadır. Hayır ve şer zincirin halkaları gibi birbirine bağlıdır. Bazen kendimizi şerre o kadar kaptırırız ki, hayrı anlayamaz veya görmekte zorlanırız. Tanrı insanı yaratırken bedenimiz içine kendinden de ruh dediğimiz bir parça koymuş. “Ben size şah damarınızdan bile daha yakınım.” demiştir. Hepimiz Tanrı’dan bir parça taşımaktayız. O, kimseyi hiçbir renk, ırk, cinsiyet ayrımı yapmadan, birbirlerini tamamlamaları için yaratmıştır. Tanrı kullarını koşulsuz sever. Onlara hayırsız hiçbir şey göndermez. Şer olarak kabul ettiklerimizin içinde almamız, öğrenmemiz gereken derslerimiz, geçmemiz gereken sınavlarımız vardır. Tanrı kendi yarattığı kullarının üzülmelerini isteyebilir mi? Sevdiklerine kim kıyabilir? Aslında insana verilen zarar Tanrı’ya verilmiş zarardır. Herkesin yüreği birer dergâhtır. Oraya kötü sözlerle girilip çıkılmaz, günahtır. Mevlâna’nın söylediği gibi “Hayatta ne varsa bütün güzellikler kırılmış, yıkılmış, dökük bir kalpte vardır. Hazineler ve defineler yıkıntılar arasında bulunur. Kalbin yıkık, döküklüğü var olduğunu gösterir.”
__________________ Kullanıcı imzalarındaki bağlantı ve resimleri görebilmek için en az 20 mesaja sahip olmanız gerekir ya da üye girişi yapmanız gerekir. Ve görüyorsun ki .. Alnımıza yazılanla ..Gönlümüze kazınan bir olmuyor… |
| |  |
| IRCForumlari.NET Reklamlar |
   |
|
08 Aralık 2021, 13:18
| #672 |
| Çevrimdışı  IF Ticaret Sayısı: (0) | Cevap: Mevlâna'nın dört Kapısı Emeğine sağlık paylaşım için teşekkürler
__________________ Kullanıcı imzalarındaki bağlantı ve resimleri görebilmek için en az 20 mesaja sahip olmanız gerekir ya da üye girişi yapmanız gerekir. |
| | |
|
08 Aralık 2021, 13:18
| #673 |
| Çevrimdışı IF Ticaret Sayısı: (0) | Işığın ve İnsanlığın Öyküsü Işık, karanlığın koynunda zamansızlık çağından beri devam eden derin uykusundan, "Ol Emri" ile uyandırıldı. Ve ışığın maddesel dünyada yeni şekli ile sürdüreceği bu uzun yolculuğu da böylece başladı. Bilinmeyen bir süreden beridir karanlığın ısız boşluğunda uyutulmuş olan kaddim ışık, madde elbisesinin sonsuz seçenekli hal ve oluşları ile biçim kazanarak boyut buldu. Böylelikle ışık için kozmik tarihin karanlık dönemi artık son bulmuştu. İşte sürekli genişlemekte olan Evrenimiz o an dan bu yana var...ve bilmem biliyor musunuz ama, "Ben" de o an dan bu yana, "Var" ım. Yani bilimin son verilerine göre her birimiz en az 13,7 milyar yıldır varız. Hepimizin Var olmak denildiğinde anladığımız bir diğerininki ile az çok benzerlikler taşımakla beraber farklılıklar gösterir, ister farklı kültürlere ait çeşitli yaratılış efsaneleri, ister kadim yazıtlar, isterseniz farklı inançlara ait kitap ve peygamberlerin sözlerine bakın göreceğiniz şu bilgi olacaktır: Tüm benler aynı ışık kaynağının farklı biçimsel formlarına bürünmüş halleri ile varlık göstermektedir. Ben dediğimiz bedensel varlığımızın öncesinde yaratılmış olan ruhsal/enerjisel varlıklarımızda, o koskoca gezegenler gibi enerjiden var edildiler. Ve işte bundandır ki, aslında, "Ben" denen ben ve tüm evren ışığın madde boyutundaki farklı kesif görüntülerinden ibaret olmaktan daha fazla bir başkalığa sahip değiller. Çünkü: Bu kozmik tarihçenin "Ol Emri " ile başlatıldığı o anda, her şey ama herşey ışıktan oluştu ve aradaki boşluk esir ile dolduruldu...ve o gün bu gündür etrafımızda gördüğümüz ne var ne yoksa madde haline gelmiş ışıktan oluşmuş (ayrısı gayrı aslında olmayan) maya denen ilüzyonun yarattığı sahte algıyla, farklıymışcasına sanal bir algı nedeniyle ayrı düştüğümüz aynı benin başkalaşmış hallerinden ibaret. İşte ışığın maddeler dünyası da yeni formları ile ile dans etmeye başlamasından milyarlarca yıl sonra insanlığın var oluşu ve ardından birlik bilincinden kopan ve ışıktan ayrı düşen insanlığın gölgelerin peşine düşüp aslını unutmaya başlaması ile beraber "aslını ve evrende ki amacını arayan insan" kavramı da doğmuş oldu. Aslında felsefe tarihi ve bir anlamda da insanın düşünsel ve var oluşsal tarihi ışığın tarihinden başka bir şey değildir. Böylelikle ışığın maddeye dönüşmesinin ardından, bir yandan da insanlığın kendini arayış öyküsü yazılmaya başlandı. Maalesefki özünden uzaklaşarak, kendinden ayrı düşmüşlük hissi ille kendini unuttan yeni insan, gölgeleri gerçek sandığı mayanın içerisinde aldanmışlığı üzerine sürdürdüğü yaşam yolculuğunu milyonlarca yıldır devam ettiriyor. İşte bu sebepten: Karanlıkta kalan insanın ışığı arayış öyküsü insanlık tarihin boyunca sürecek olan en zorlu yolculuğun da öyküsü olmuştur. Oysa ki, kişinin gerçek arayışını farkındalık kazanarak "ışıktan ayrı düşmesi" ne odaklandırması ile bu zorlu seyahatin bambaşka bir evrende yola almaya dönüşeceğinin bilgisi yüz yıllardır büyük bilgeler, inisiyeler,peygamberler aracılığıyla verilmektedir. Gölgeleri asıl zannederek geçirilen hayatların Eflatun'un kaleminden betimlendiği bu öykü ile yazımı bitireceğim. "Karanlık bir mağara içinde elleri birbirine zincirlenmiş, boyunları geriye döndürülemeyecek şekilde sabitlenmiş, sırtları mağaranın ışık sızan kapısına dönük, arkalarında çok yüksek olmayan bir duvar bulunan bir grup insan, karşılarındaki duvara yansıyan gölgeleri varlık âleminin kendisi olarak düşünüyor. Böyle düşünmemelerini sağlayacak herhangi bir sebep de yok. Oysa onların gördükleri, arkalarındaki duvar üzerine sıralanmış çeşitli kalıpların yansımalarından ibaret. Bu insanların hakikati idrak etmeleri için başlarını geriye çevirip gün ışığındaki âleme bakmaları yeterli. Zincirlerinden kurtulup geriye bakmayı başarabilen ilk kişi, diğer insanlara karşılarındaki duvarda gördükleri yansımaların sanal olduğunu, gerçek dünyanın mağara dışında bulunduğunu haber verir. Ama elleri ve başları zincirli olanlar, bu hakikat habercisini yalanlarlar; çünkü onların dünyası ‘gölgelerin dünyası’dır. Asılların dünyası onların çok uzağındadır. "
__________________ Kullanıcı imzalarındaki bağlantı ve resimleri görebilmek için en az 20 mesaja sahip olmanız gerekir ya da üye girişi yapmanız gerekir. Ve görüyorsun ki .. Alnımıza yazılanla ..Gönlümüze kazınan bir olmuyor… |
| | |
|
08 Aralık 2021, 13:21
| #674 |
| Çevrimdışı IF Ticaret Sayısı: (0) | Cevap: Toprak ve Yağmur'un hikayesi Emeğine sağlık Paylaşım için teşekkürler
__________________ Kullanıcı imzalarındaki bağlantı ve resimleri görebilmek için en az 20 mesaja sahip olmanız gerekir ya da üye girişi yapmanız gerekir. |
| | |
|
08 Aralık 2021, 13:22
| #675 |
| Çevrimdışı IF Ticaret Sayısı: (0) | 3 nasihat Yıllar önce, çok uzaklarda bir adam varmış. Bu adam çalışmak amacı ile çok uzaklara gitmiş ve yıllarca çalışmış. Sonunda memleketine dönme zamanı gelmiş. Bu çalışma sürecinde toplam 3000 akçe biriktirmiş ve evinin yolunu tutmuş. Evine doğru giderken yolu büyük bir şehirden geçmiş. Yolda yürürken köşe başında birisi "Bir nasihat bin akçe, bir nasihat bin akçe" diye bağırıyormuş. Adam düşünmüş: 'Nasıl olur, bir nasihati bin akçeye satarlar, ben yıllarca çalıştım ve sadece 3000 akçe biriktirdim' Bu işe pek aklı ermemiş ama merak işte, duramamış ve adama bin akçe vererek o nasihati satın almış.Nasihat-1 "KADERDE NE VAR İSE O ÇIKAR" ve yoluna devam etmiş... İlerde yine köşe başında başka bir adam bağırıyormuş "Bir nasihat bin akçe" diye. Adam yine dayanamamış bin akçe de o adama vermiş ve ikinci nasihatı da satın almış.İkinci nasihat da: "GÖNÜL KİMİ SEVERSE GÜZEL ODUR" Son kalan bin akçesi ile de yoluna devam etmiş. Tam şehrin çıkışında yine köşe başında bir adam bir nasihati bin akçeye satıyor. Adam bir parasına bakmış, bir de nasihati satan şahsa, dayanamamış ve kalan son akçesiyle de o nasihati satın almış. Son nasihatte: "HİÇ BİR İŞ ACELEYE GELMEZ". Parasız yoluna devam etmiş. Şehrin çıkışında büyük bir topluluk ile karşılaşmış. Topluluk telaş içindeymiş. Yaklaşmış ve oradakilerden birine neler olduğunu sormuş. Oradan birisi açıklamış, demiş ki : "Burada şehrin tüm su ihtiyacını karşılayan bir kuyu var, ama kuyunun içinde de canavar var. Canavarsuyu tutmuş, göndermiyor. Aşağıya kim indiyse bir türlü çıkamadı. Şimdi herkes korkuyor aşağı inmeye" Adam düşünmüş ve ilk satın aldığı nasihat aklınagelmiş. "Kaderde ne var ise o çıkar" aşağı inmeye karar vermiş. Aslında bu nasihatleri herkes bilir ama uygulayabilmemiz için belli bir bedel ödememiz gerekiyor. İnince canavar hemen yakalamış ve yerine götürmüş. Demiş ki: "Buraya gelenlerin hepsine bir soru sordum ve bilemediler. Eğer sen bilirsen seni serbest bırakırım." Bir dizine sarışın ve dünya güzeli bir kadın, diğer dizine de kurbağa koymuş ve "söyle bakalım hangisi güzel?" demiş. Adam düşünürken aklına ikinci aldığı nasihat gelmiş ve "gönül kimi severse güzel odur" demiş. Bu cevap canavarın çok hoşuna gitmiş. Zira canavar, kurbağanın gözlerine aşıkmış. Adamı salmış ve suyu bırakmış. Almışlar krala götürmüşler ve ağırlığınca altın vermişler. Adamımız yoluna devam etmiş ve nihayet evine varmış. Evinin camından içeri bakmış. Bir de ne görsün; karısı genç biri ile diz dize oturuyor. Hemen kılıcını çekmiş ve tam içeri girerken üçüncü nasihat aklına gelmiş "Hiçbir iş aceleye gelmez". Kılıcını kınına koymuş ve içeri girmiş. Hoş beşten sonra karısına o genci sormuş. Kadın da: "bey sen gittiğinde ben hamileydim ve bir oğlumuz oldu. Bu genç senin oğlun" demiş.
__________________ Kullanıcı imzalarındaki bağlantı ve resimleri görebilmek için en az 20 mesaja sahip olmanız gerekir ya da üye girişi yapmanız gerekir. Ve görüyorsun ki .. Alnımıza yazılanla ..Gönlümüze kazınan bir olmuyor… |
| | |
|
08 Aralık 2021, 13:25
| #676 |
| Çevrimdışı IF Ticaret Sayısı: (0) | Cevap: 3 nasihat Emeğine sağlık paylaşım için teşekkürler
__________________ Kullanıcı imzalarındaki bağlantı ve resimleri görebilmek için en az 20 mesaja sahip olmanız gerekir ya da üye girişi yapmanız gerekir. |
| | |
|
08 Aralık 2021, 13:53
| #677 |
| Çevrimdışı IF Ticaret Sayısı: (0) | Gülme Komşuna Gelir Basına Gülme Komşuna Gelir Basına Köylünün birinin iki eşeği varmış. Şehirde pazar kurulduğu gün bunlardan birisine tuz, diğerine de sünger yükleyip pazarın yolunu tutmuş. Tuz yüklü eşeğin yükü çok ağırmış. O kadar ağırmış ki zavallı eşek bu ağır yükü taşıyabilmek için çok gayret sarfediyor, düşüp uçurumlara yuvarlanmamak için canını dişine takıyormuş. Oysa sünger yüklü eşek çok rahatmış. Üzerinde sahibi olduğu halde zorluk çekmeden rahat bir şekilde yürüyen eşeğin keyfine diyecek yokmuş. Üstüne üstlük, tuz yüklü eşeğe bakıp bakıp âdeta alay edercesine gülüyormuş. Pazara ulaşmak için yola çıkan eşekler ile sahibi, dağlar, tepeler aşıp sonunda büyük bir nehir ile karşılaşmışlar. Köylü, önce tuzlu yüklü eşeğe nehirden karşıya geçmesini söylemiş. Tuz yüklü eşek, oldukça yorgun olmasına rağmen cesaretle nehire atılmış ve suyu kolayca geçmiş. Çünkü suya girince üzerindeki tuzlar eriyip yok olmuş. Sırtındaki yükleri hafifleyen eşeğin karşıya geçtiğinde ise keyfine diyecek yokmuş. Tuz yüklü eşeğin kolayca karşıya geçtiğini gören sünger yüklü eşek de hemen dalmış suya. Ama o da ne? Sırtındaki süngerler suyu çektikçe eşeğin yükü ağırlaşmış da ağırlaşmış. Eşeğin ayakta durmaya mecali kalmamış. Eşek giderek batmaya başlayınca üzerindeki sahibi çaresizce "İmdaaaaaattt! Yardım edin! Boğuluyoruz! Kimse yok mu?" diye bağırmaya başlamış. O sırada yoldan geçen birisinin yardımıyla eşek de, sahibi de canlarını zor kurtarmışlar. Sünger yüklü eşek, arkadaşına yaptıklarından dolayı pişman olmuş. Ona zor durumda yardım etmediğinden dolayı çok utanıp özür dilemiş. Yolculuğun geri kalan bölümünde ise tuz yüklü eşek rahat rahat giderken sünger yüklü eşek büyük sıkıntılar çekmiş.
__________________ Kullanıcı imzalarındaki bağlantı ve resimleri görebilmek için en az 20 mesaja sahip olmanız gerekir ya da üye girişi yapmanız gerekir. Ve görüyorsun ki .. Alnımıza yazılanla ..Gönlümüze kazınan bir olmuyor… |
| | |
|
08 Aralık 2021, 13:54
| #678 |
| Çevrimdışı IF Ticaret Sayısı: (0) | Sevgi sofrasi BİR GÜN, ermişlerden birine sormuşlar: “Sevginin sözünü edenler ile sevgiyi gerçekten yaşayanlar arasında ne fark vardır?” “Bakın, göstereyim” demiş ermiş. Bir sofra hazırlamış. Sevgiyi dilinden düşürmeyen, ama dilden gönüle de indirmeyen kişileri çağırmış bu sofraya. Hepsi yerlerine oturmuşlar. Derken, tabaklar içinde sıcak çorbalar gelmiş ve arkasından da ‘derviş kaşığı’ denilen bir metre boyunda kaşıklar. Ermiş: “Bu kaşıkların sapının ucundan tutup öyle yiyeceksiniz” diye bir şart da koşmuş. “Öyle kaşığın çukur kısmına yakın yerden tutmak yok.” “Peki” demişler ve çorbayı içmeye girişmişler. Fakat o da ne? Kaşıklar uzun geldiğinden, sofradaki hiç kimse bir türlü döküp saçmadan götüremiyormuş çorbayı ağzına. En sonunda, bakmışlar bu iş olmuyor, vazgeçmişler çorbadan. Öylece, aç aç kalkmışlar sofradan. Onlar sofradan kalktıktan sonra, ermiş: “Şimdi de sevgiyi gerçekten bilip yaşayanları çağıralım yemeğe” demiş. Yüzleri aydınlık, gözleri sevgiyle gülümseyen ışıklı insanlar gelmiş oturmuş sofraya. Ermiş: “Buyrun bakalım” deyince de, her biri uzun boylu kaşığını çorbaya daldırıp karşısındaki ihvanına uzatıp içmişler çorbalarını. Böylece her biri diğerini doyurmuş ve kendisi de doymuş olarak şükür içinde kalkmış sofradan. “İşte” demiş ermiş. “Kim ki hayat sofrasında yalnız kendini görür ve doymayı düşünürse, o aç kalacaktır. Ve kim ki, kardeşini düşünür de doyurursa, o da kardeşi tarafından doyurulacaktır şüphesiz. Şunu da unutmayın ki, hayat pazarında alan değil, veren kazançlıdır her zaman
__________________ Kullanıcı imzalarındaki bağlantı ve resimleri görebilmek için en az 20 mesaja sahip olmanız gerekir ya da üye girişi yapmanız gerekir. Ve görüyorsun ki .. Alnımıza yazılanla ..Gönlümüze kazınan bir olmuyor… |
| | |
|
08 Aralık 2021, 14:01
| #679 |
| Çevrimdışı IF Ticaret Sayısı: (0) | İki farklı GÜLE GÜLE Hikayesi KADIN: "O gün son kez görmeye gittim O'nu.. Son kez çünkü ; artık daha fazlasına gücüm kalmamıştı.. O'nun o aslında herşeyin farkında olup bilmezden gelen tavrı bütün cesaretimi ve gücümü emiyordu adeta.. O geceyi düşünüyordum.. Adına" gurur" dedikleri o aptal kalkanı ayaklarımın altında eze eze karşısında dikilişimi.. Ağlamamak için var gücümle çenemi sıkarak dişlerimin arasından dudaklarımı parçalarcasına sızan " seni seviyorum" cümlesini.. Bu cümleyi bekliyormuşcasına kayıtsızca bakıyordu yüzüme.. O'nu öldürebilirdim. Yemin ederim.. Bu kadar umursamaz durabildiği için O'nu gözümü kırpmadan öldürebilirdim.. Ayağa kalktı yavaşça yanıma yaklaştı.. Gözlerimi kapattım.. Yüzüme değecek bir dokunuş yada nefes için neler feda etmezdim.. Ama hayır... Buz gibi inişi çıkışı olmayan bir sesle;" kafan karışık senin geç oldu hem hadi seni eve bırakayım" dedi sadece.. Utanmamıştım.. Hayır hissettiğim şeyin adı utanmak değildi.. O'nun karşısında soyunmaktan zaaflarımla çırılçıplak kalmaktan hiç utanmamıştım.. Hissettiğim şey ; Belki öfke.. Yada Çaresizliğin verdiği saldırganlık ..Nefret ediyordum O'ndan.. Tek kelime etmeden çıktım evden.. Arkamda ne bir ses ne bir seslenen.. Bir daha aramadım.. O da aramadı.. Zaten ben aramadıkça O beni asla aramazdı.. Aylar sonra yeniden karşımdaydı..Gözlerinde ne bir şaşkınlık ne sitem ne özlem.. Hiç bir şey.. Sadece koca bir boşluk.. Arkasına düşüp paramparça olduğum koca bir boşluk sadece.. "Gidiyorum" dedim.. " Bir teklif aldım.. Yurtdışından.. Sanırım buralardan biraz uzaklaşmak iyi gelecek bana.. "Dinliyordu.. Yani sanırım dinliyordu.. Öylesine tepkisizdi ki.. Her zamanki gibi.. " İlk etapta 2 yıl.. Herşey yolunda giderse belki de geri dönmem.. sonuçta benin burada tutan bir sebep yok nasılsa.."- Hayırlısı.. Bu kadar işte.. "Hayırlısı.." Lanet olası bir "gitme" kelimesi ile yeniden doğabilecekken "hayırlısı" ile bir kuyuya yuvarlanıyordum.. Bir an göz göze gelebilmek için yüzüne baktım.... Bir şeyler görebilirim kuyunun dibini boylamadan tutunabilecek bir şey yakalarım umuduyla son bir hamle.. Nafileydi.. Gözleri yoktu.. Bana bakmıyordu bile.. Düştüm.. Paramparça oldum üstelik.. El sıkıştık.. Arkamı dönüp çıkarken kendimce cezalandırdım O'nu.. "Seni seviyorum"umu kendime saklayıp "Allahaısmarladık" dedim sadece.. Bunun bir avuntu olduğunu ve Onun için hir birşey ifade etmediğimi bir kez daha ilan eden son cümlesi buz gibi uzak ve soğuk iki küçük kelimeydi.. GÜLE GÜLE..." ADAM: "Geleceğini hiç tahmin etmiyordum.. Kapı açılıp ta Onu karşımda görünce.. Neyse ki masanın üzerinde toparlanması gereken kağıtlar vardı.. Ellerimdeki telaşı farketmemesini umuyordum.. Farketmedi.. Neden bilmiyorum ama nefesim daralıyordu.. O geceden sonra ilk görüşümdü O'nu.. O gece.. Karşımda küçük bir kız çocuğu gibi titreyişi.. Neden böyleydim ben?Ne hissediyordum O'na karşı? Birşey hissediyor muydum onu bile bilmiyorum.. Bu direncin sebebi hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu.. Ama olmasını istediğim buydu.. Yada belki olması gerektiğine inandığım... Off.. Hiç birşey bilmiyordum.. Kendi içimde tek başınalığıma o kadar alışmıştım ki; onu bozacak en ufak bir ayak sesine dahi tahammülüm yoktu.. O ise bütün inadıyla asla kıramayacağı bir kapıyı yumrukluyordu..Ellerinden sızan kanı görüyordum.. Hiç birşey yapmadan tek kelime etmeden öylece seyrediyordum.. Belki de birşey yapmak istemiyordum.. Ne o kapıyı açtım ne kapıdan kovdum.. Sadece seyrettim ellerini parçalayışını.. Kendimden nefret ediyordum.. Onun zaaflarını mı kullanıyordum yoksa? O gece "kal" desem olabilecekleri biliyordum.. Teslimdi.. Bu teslimiyetten emin olmanın verdiği bir boşvermişlik miydi acaba? "Kal " demedim Ona.. Neydi? Neyimdi? Hiç düşünmedim.. Sormadım kendime.. Bir defa bile kulak vermedim kalbimin sesine.. Kalbi dinlemek tehlikelidir.. Acıtır insanı.. Bunu tecrübe etmesem de inandığım doğru buydu.. Belki de bir kalbim bile yoktu benim.. Gitti.. Öylece kala kaldım odanın ortasında.. Boğazıma takılma ihtimali olan yumruktan korkup yutkunmadım bile.. Hislerim bir anda yok olmuş gibiydi.. Kaskatı kesilmiştim.. Hiç aramadım Onu.. Aramazdım zaten.. Aramamalısın diye fısıldayan bir iç sesim bile yoktu.. Büsbütün silinmek üzereydi aklımdan.. Taa ki o gün.. Yeniden karşımdaydı işte..Güçlü kadın rolü oynayan küçük küçücük kız çocuğu (m). "Gidiyorum" dedi.. Ve peşinden bir sürü başka şeyler.. Kulaklarım uğulduyordu.. Hiç birşey duymuyordum artık.. Kulaklarımdan beynime aynı anda binlerce darbe vuran tek bir kelime tarafından yutuluyordum: "Gidiyorum.." Bu halimi hiç sevmemiştim....Korkuyordum.. Kontrolümü kaybetmekten korkuyordum .. "Hayırlısı" dedim sadece.. Kuru kupkuru bir "hayırlısı".. Kalbimden geçenin ne olduğunu bile bilmiyorum.. Dinlememeliydim onu.. Bakışlarındaki öfke miydi? Yoksa acı mı? Ne olduğunu anlamak için bakacak olsam beni görecekti.. Beni gördüğünde gözlerimde görmesi muhtemel şey.. Yok .. Bu ölmek demekti.. Bakmadım gözlerine.. El sıkıştık.. Avuçlarım daha önce bu kadar acı çekmiş miydi? Arkasını dönüp gitti.. Fısıltı halinde odaya bıraktığı "Allahaısmarladık" cümlesine neden bilmiyorum ama sanki ruhsuz bir "güle güle " ile cevap vermeliydim.. Yapmam gerekeni gerektiği gibi yapmıştım işte.. GÜLE GÜLE...
__________________ Kullanıcı imzalarındaki bağlantı ve resimleri görebilmek için en az 20 mesaja sahip olmanız gerekir ya da üye girişi yapmanız gerekir. Ve görüyorsun ki .. Alnımıza yazılanla ..Gönlümüze kazınan bir olmuyor… |
| | |
|
08 Aralık 2021, 14:05
| #680 |
| Çevrimdışı IF Ticaret Sayısı: (0) | Beyaz gülün hikayesi Bir zamanlar beyaz bir gül varmış. Zavallı hep değer güllere özenirmiş çünkü hepsinin uğrunda ölecek kadar çok sevdiği bülbülleri varmış. Oda hep beklemiş biliyormuş ki elbet bir gün bir bülbül onu ölümüne sevecek ve elbet dikenlerine takılıp onu kırmızıya boyayacak. Bir an önce gelsin diye her gün dikenlerini sivrileştirmiş. Ama bülbülü gelmemiş. Artık dikenleri yüzünden kimse beyaz güle yakınlaşamıyormuş. Zavallı beyaz her yerde bir damla sevgi aramış sadece bir damla kırmızı ama olmamış. Elinde kalanları düşünüyormuş. Kimsenin sevmediği ve beğenmediği sivri dikenleri. Günler böyle acıyla geçmiş. Ve bir gün bir kırmızı bülbül görmüş. Hikaye bu ya bu sefer bülbül güle değil gül bülbüle aşık olmuş. Ama bülbül sivri dikenlerinden fark edememiş onu canından çok seven zavallı beyazı. Gül hep beklemiş hep sabretmiş “bir gün elbet oda beni sevecek beni kırmızıya boyayacak” diyip duruyormuş. Diğer güller onunla dalga geçmeye başlamış. çünkü aralarındaki tek zavallı ve beyaz gül o kalmış. beyaz için işkenceden beter olan hayat artık çok daha zormuş. Hep artık bir an önce solmak için dua eder dururmuş. Ama duaları da kabul olmamış hiç. Diğer güllerin alayları ve bülbülünün hasreti onu çok üzüyormuş hep ağlıyormuş ama hayat hiç acımadan beyazlığını ve sevgisizliğini hep yüzüne vurup duruyormuş. Bülbülünü unutmaya karar verdiği bir zaman da kırmızı bülbülü onu fark etmiş. Ve hep onun etrafında uçuyormuş. Beyaza onu sevdiğini söylüyormuş. Ona gülüyormuş. gül o kadar sevinçliymiş ki bu rüyanın hiç bitmeyeceğini zannetmiş. Ve onu unutmaktan vazgeçip delicesine ölümüne sevmeye başlamış. Ondan asla vazgeçemeyeceğini anlamış bir kere daha. Ve daha çok daha fazla daha ölümüne sevmeye başlamış. Ama bülbülünün onun dikenlerine takılıp onu kırmızıya boyayamayacağını anlamaya anlamış çok geçmeden. Ve acı son. . . beyaz gül kırmızı bülbülüne ölümüne bağlıyken kırmızısı onu bırakıp gitmiş. Hiç acımadan hiç düşünmeden. zavallı beyaz ne yapacağını bilememiş. Eğer yanında olsaydı kırmızı bülbülü ağlaya , ağlaya haykıracakmış “neden” diye “madem çekip gidecektin hayatımdan neden girdin hayatıma madem beni yine zavallı bir beyaz olarak bırakacaktın neden beni inandırdın aşkına” diye ama kırmızı bülbülü yokmuş yanında şimdi. bülbülün aslında hiç onun olmadığını anlamış. Çünkü bülbülü onu yüz üstü bırakıp gitmiş. Beyaz gülün neler yaşayacağından habersiz yada umursamadan çekip işte. Beyaz gül artık eskisi gibi kokmuyormuş. Çünkü yine yalnızmış. Yine aşk acısı çekiyormuş. . . aslında daha solmadan kırmızı bülbülü onu soldurmuş. Daha beyaz toprak olmadan toprağını hazırlamış. . . Ve sonuç. . . Beyaz yine zavallı beyaz. . . Bülbülü yine ondan çok uzakta. . . Kırmızı yine kırmızı. . . . Kırmızısını bulamayıp yada kaybedenlere armağanımdır. . . Beyazın hayat hikayesi...
__________________ Kullanıcı imzalarındaki bağlantı ve resimleri görebilmek için en az 20 mesaja sahip olmanız gerekir ya da üye girişi yapmanız gerekir. Ve görüyorsun ki .. Alnımıza yazılanla ..Gönlümüze kazınan bir olmuyor… |
| | |
 |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |
Benzer Konular | ||||
| Konu | Konuyu Başlatan | Forum | Cevaplar | Son Mesaj |
| Her TeLden.. | Ece | Lafazan FM Paylaşımları | 514 | 08 Aralık 2022 19:11 |
| DJ-HxC iLe Her TeLden | AyNiL | Sunucu Radyolarından Son Haberler | 0 | 02 Ekim 2021 18:23 |
| DJ-HxC iLe Her TeLden.. | AdrenaLin | Sunucu Radyolarından Son Haberler | 0 | 22 Ağustos 2021 20:40 |
Normal
