Çevrimdışı

 

Çevrimdışı

 

Çevrimdışı

 

Çevrimdışı

 

Çevrimdışı

MEYDAN GÜMBÜR GÜMBÜRLENİR


Mert dayanır nâmert kaçar
Meydan gümbür gümbürlenir
Şahlar şahı divan açar
Divan gümbür gümbürlenir ..



Yiğit kendini övende ,
Oklar menzili dövende ,
Kılıç kalkana değende ,
Kalkan gümbürlenir ..



Ok atılır kalasından ,
Hak saklasın belâsından ,
Köroğlu'nun nârasından ,
Dağlar gümbür gümbürlenir ...


Köroğlu

 

Çevrimdışı

MOHAÇ TÜRKÜSÜ


Bizdik o hücumun bütün aşkiyle kanatlı;
Bizdik o sabah ilk atılan safta yüz atlı.



Uçtuk Mohaç ufkunda görünmek hevesiyle,
Canlandı o meşhur ova at kişnemesiyle,



Fethin daha bir ülkeyi parlattığı gündü,
Biz uğruna can verdiğimiz yerde göründü.



Gül yüzlü bir âfetti ki her bûsesi lâle;
Girdik zaferin koynuna, kandık o visâle.



Dünyaya vedâ ettik, atıldık dolu dizgin;
En son koşumuzdur bu! Asırlarca bilinsin!



Bir bir açılırken göğe son def'a yarıştık,
Allah'a giden yolda meleklerle karıştık.



Geçtik hepimiz dört nala cennet kapısından;
Gördük ebedî cedleri bir anda yakından!



Bir bahçedeyiz şimdi şehitlerle beraber;
Bizler gibi ölmüş o yiğitlerle beraber.



Lâkin kalacak doğduğumuz toprağa bizden,
Şimşek gibi bir hatıra, nal seslerimizden!


YAHYA KEMAL BEYATLI

 

Çevrimdışı

ONBEŞ YILI KARŞILARKEN


Kim derdi yarılsın da nihayet yerin altı,
Bir anda dirilsin de şu milyonla karaltı.



Topraklaşan ellerde birer meşale yansın.
Kim der ki şu milyonla adam birden uyansın.



Kim derdi seher yıldızı doğsun da bir evden,
Kaçsın da cehennemler o bir damla alevden.



Canlansın ışık selleri olsun da o damla,
Beş devletin öldürdüğü devlet bir adamla.



Kim der ki en son rakamlar da delirsin.
On beş asır on beş yılın eb'adına girsin.



Dünyaları bir fert evet oynattı yerinden,
Sarsıldı demirler evet azmin demirinden.



Mazi yıkılıp gitti evet fesli, kafesli:
Lâkin bugünün ey granit bünyeli nesli.



Bir şey ele geçmez şerefin sade adından,
Sen arşı bırak, varsa haber ver kanadından.



Gökten ne çıkar? Gök ha büyükmüş, ha değilmiş,
Sen alnını göster, ne kadar yükselebilmiş.



Gökler çıkabildin, uçabildinse derindir,
Tarihi kendin yazıyorsan, eserindir.



Bahsetme bugün sade dünün mucizesinden,
İnsan utanır sonra yarın kendi sesinden.



Asrın yaşamak hakkını vermez sana kimse;
Sen asrını üstünde izin varsa benimse;



Bayrakları bayrak yapan üstündeki kandır
Toprak, eğer uğrunda ölen varsa, vatandır...


MİTHAT CEMAL KUNTAY

 

Çevrimdışı

SAKARYA TÜRKÜSÜ


İnsan bu, su misali, kıvrım kıvrım akar ya;
Bir yanda akan benim, öbür yanda Sakarya.
Su iner yokuşlardan, hep basamak basamak;
Benimse alın yazım, yokuşlarda susamak.
Her şey akar, su, tarih, yıldız, insan ve fikir
Oluklar çift; birinden nur akar, birinden kir.
Akışta denetlenmiş, büyük, küçük, kainat;
Şu çıkan buluta bak, bu inen suya inat!
Fakat Sakarya başka, yokuş mu çıkıyor ne,
Kurşundan bir yük binmiş, köpükten gövdesine;
Çatlıyor, yırtınıyor yokuşu sökmek için.
Hey Sakarya, kim demiş suya vurulmaz perçin?
Rabbim isterse, sular büklüm büklüm burulur,
Sırtına Sakarya'nın, Türk tarihi vurulur.
Eyvah, eyvah, Sakaryam, sana mı düştü bu yük?
Bu dava hor, bu dava öksüz, bu dava büyük!..



Ne ağır imtihandır, başındaki, Sakarya!
Binbir başlı kartalı nasıl taşır kanarya?



İnsandır sanıyordum mukaddes yüke hamal;
Hamallık ki, sonunda, ne rütbe var, ne de mal.
Yalnız acı bir lokma, zehirle pişmiş aştan;
Ve ayrılık, anneden, vatandan, arkadaştan;
Şimdi dövün Sakarya, dövünmek vakti bu an;
Kehkeşanlara kaçmış eski günleri an!
Hani Yunus Emre ki, kıyında geziyordu;
Hani ardına çil çil kubbeler serpen ordu?
Nerede kardeşlerin, cömert Nil, yeşil Tuna;
Giden şanlı akıncı, ne gün döner yurduna?
Mermerlerin nabzında hala çarpar mı tekbir?
Bulur mu deli rüzgar o sedayı: Allah bir!
Bütün bunlar sendedir, bu girift bilmeceler;
Sakarya, kandillere katran döktü geceler.



Vicdan azabına es, kayna kayna Sakarya,
Öz yurdunda garipsin, öz vatanında parya!



İnsan üç beş damla kan, ırmak üç beş damla su;
Bir hayata çattık ki, hayata kurmuş pusu.
Geldi ölümlü yalan, gitti ölümsüz gerçek;
Siz, hayat süren leşler, sizi kim diriltecek?
Kafdağını aşsalar, belki çeker de bir kıl!
Bu ifritten sualin, kılını çekmez akıl!
Sakarya, saf çocuğu, masum Anadolu'nun,
Divanesi ikimiz kaldık Allah yolunun!
Sen ve ben, gözyaşıyle ıslanmış hamurdanız;
Rengimize baksınlar, kandan ve çamurdanız!
Akrebin kıskacında yoğurmuş bizi kader;
Aldırma, böyle gelmiş, bu dünya böyle gider!
Bana kefendir yatak, sana tabuttur havuz;
Sen kıvrıl, ben gideyim, son Peygamber kılavuz!



Yol onun, varlık onun, gerisi hep angarya;
Yüzüstü çok süründün, ayağa kalk, Sakarya!..


NECİP FAZIL KISAKÜREK

 

Çevrimdışı

SANCAĞA


Ellerde dolaşan bu siyah sancak,
Göklere yükselen bir âh olmasın!
Doğru mu bu kadar ye'se kapılmak,
Korkarım, bu matem günah olmasın!



Milletin kalbinde yer etmez keder;
Asırlar değişir, seneler geçer..
Ne kadar karanlık olsa geceler,
Mümkün mü sonunda sabah olmasın.



Dilerse, her yüzde keder görünsün,
Yıldızlar yerlere düşüp sürünsün..
Dilerse, her taraf ye'se bürünsün;
Sade senin yüzün siyah olmasın!



Bir kızıl alevdin gökde bir zaman;
Solardı renginden nuru güneşin.
Şimdi bir dumansın, kara bir duman;
Sinmiş gönüllere sanki ateşin.



Ağlıyor uzaktan bakan rengine,
Diyor: "Matemde mi öz vatanımız?.."
Biz seni boyarız o kan rengine,
Var damarımızda hâlâ kanımız!



Ey güzel sancağım, solmasın yüzün,
Biz henüz yaşarken ye'se bürünme!
Hicrana takati yok gönlümüzün,
Bu matem yüzüyle bize görünme!



Ey güzel sancağım, o "ay yıldız"ım,
Sana tarihinden kaldı hediye,
Üstünden eksilme vatanımızın,
Dalgalan bu "iller benimdir!" diye.


ORHAN SEYFİ ORHON

 

Çevrimdışı

TÜRK


Yurdumuzun dostuna dost, düşmanına düşmanız,
Bizi sorun tarihlere, biz nasıl kahramanız.



Göz dikilmez bu vatana, yan bakılmaz bayrağa,
Kahramanlar nesliyiz biz, Oğuzun soyundayız.



Biz cihâna karşı durduk,
Ezdik düşmanı, yere vurduk.



Karşımızda secde etti, en kavi düşman bile,
Kim bilir, kaç gazaya şahit oldu bu yerler?



Destan oldu savletimiz*, azmimiz, dilden dile,
Bize, "Yılmaz, korku bilmez, arslan oğlu Türk" derler.



Biz cihâna karşı durduk,
Ezdik düşmanı, yere vurduk...


AHMET MUHİP DRANAS