Çevrimdışı

1972 yılında yaşanan uçak kazasının ardından yaşanan korkunç olaylar işte bu siyah beyaz karelerde kaldı.

Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


"Onu üzmeye hakkım yoktu, yaşamak istediğimi, onu tekrar görmek istediğimi hissettim. İlk lokmayı yuttum ve gerisi geldi. Diğerleri de aynı şeyi yaptılar. Herşeyi olan insanlar bizim o günkü koşullarımızı anlayamazlar. Başka şansımız yoktu. Makine gibiydik. Sadece atacağımız bir sonraki adıma şartlanıyorduk."


Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


Uruguaylı çocuk kardiyoloğu Dr. Roberto Canessa'nın rugbi takımı Old Christians'la birlikte maç yapacakları Şili'nin başkenti Santiago'ya gitmek için yola çıktığı, Uruguay Hava Kuvvetleri'ne ait uçak 13 Ekim 1972'de And Dağları'na çarpıp düştü. 45 yolcudan 16'sı sağ kaldı.


Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


Eksi 40 dereceye varan soğukta, 3 bin 596 metre yükseklikte aç-susuz yaşam mücadelesi veren Canessa ve diğer 15 kişi günlerce bekledikleri yardım gecikince ölen yolcuların etlerini yiyerek ayakta kaldı.


Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


Canessa ve bir başka yolcu 10 gün süreyle yürüyerek yardım çağırmaya gitti ve 16 kişi kazadan 72 gün sonra kurtarıldı.



Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


Yolcuların öyküsü 1993 yapımı "Yaşamak İçin" adlı filme konu oldu. Kimileri onlara o zor şartlarda hayata tutundukları için kahraman gözüyle baktı kimileri ise insan eti yedikleri için "yamyam" dedi.


Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


Uruguay'ın başkenti Montevideo'da yaşayan, evli ve üç çocuğu olan 59 yaşındaki Canessa, kazanın 40'ıncı yıldönümünde yaşananları anlattı. Kaza sırasında 19 yaşında bir tıp öğrencisi olan Canessa şunları söyledi:


Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


"Hala o dondurucu soğuğu kemiklerimde hissediyorum. Günler geçtikçe direncimiz azalıyordu ve yiyecek için tek kaynağımız ölen yolculardı. Bizim için insan eti protein ve yağ kaynağıydı. Önce, 'Ölsem daha mı iyi? Ölen arkadaşlarımdan yararlanıyorum' diye düşündüm ama sonra aklıma annem geldi…"
Hayatta kalmalarının bir nedeninin de takım ruhu ve dayanışma olduğunu söyleyen Canessa, dağlarda geçirdiği 72 günün yaşama bakış açısını değiştirdiğini vurguladı.



Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


"O ortamı gördükten sonra hayatta gerektiğinden fazla şeye sahip olduğumuzu ve gerektiğinden az çaba sarfettiğimizi anladım" diyen Canessa kazadan sonra hayatını başkalarında yardım etmeye adadığını söyledi…


Bu forumdaki linkleri ve resimleri görebilmek için en az 25 mesajınız olması gerekir.


Genç yaşta yaşadığı deneyimin hayatın tadını çıkarmasını da öğrettiğini vurgulayan Canessa "Çocuklarım ve eşim Laura da benim gibi esprili ve pozitif insanlar. Ölen takım arkadaşlarımı ve diğer yolcuları düşününce hüzünleniyorum ama yaşadığım için her gün şükrediyorum" dedi.